Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 108

ความสงบสุขอยู่ได้ไม่นาน

เสียงร้องครั้งแรกของอลาริกนั้นแหลมและทรงพลัง แต่เสียงร้องครั้งที่สองในอีกหลายชั่วโมงต่อมากลับแตกต่างออกไป—มันดังมาจากที่ที่ลึกกว่า แหบกว่า และเต็มไปด้วยความขัดใจ เป็นเสียงร้องชนิดที่โอบรัดรอบซี่โครงของโรแนนแล้วบีบแน่น

เขาเป็นคนขยับตัวก่อน

ดิมิทรีเผลอหลับไปในท่านั่ง แขนข้าง...