Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 106

ห้องประสูติเงียบสงัด เป็นความเงียบอันน่าอึดอัดที่กดทับผนังซึ่งบุด้วยกำมะหยี่และบดขยี้ทุกร่องรอยของชีวิตภายใน ราวกับว่าตัวปราสาทเองกำลังกลั้นหายใจ

ไม่มีแม้ลมหายใจใดกล้ารบกวนความนิ่งสงัน และไม่มีแม้แต่เสียงกระซิบของการเคลื่อนไหวใดๆ ที่กระเพื่อมผ่านเงา มีเพียงเสียงสะท้อนแผ่วเบาของลมหายใจอันเหนื่อยอ่อน...