Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 10

ไฟในเตาผิงมอดลงแล้ว เหลือเพียงถ่านที่คุแดงส่องประกายริบหรี่วูบไหวไปทั่วห้องรับรองแห่งน็อกทิส โดมิเนีย แม้ห้องจะตกแต่งอย่างหรูหราสะดวกสบาย แต่สำหรับโรแนนแล้ว มันกลับให้ความรู้สึกแปลกแยกจนน่าอึดอัด

ม่านกำมะหยี่เนื้อหนาสีแดงเข้มดุจเลือดแห้งกรังแขวนทิ้งตัวราวกับทหารยามเฝ้าหน้าต่างทรงสูง กลืนกินแสงจันทร...