Read with BonusRead with Bonus

52

หลายนาทีต่อมาเอ็มม่าก็สงบลงในที่สุด เธอนั่งลงบนเก้าอี้สตูลข้างฉัน เข่าของเธอแทบจะสัมผัสกับเข่าของฉัน แต่เธอก็ไม่ได้ขยับหนีไปไหน

“เอ็ม...” ฉันเรียกเบาๆ

เธอหันหน้ามาทางฉันแต่ไม่ได้พูดอะไร เอาแต่จ้องมอง ดวงตาสีเฮเซลของเธอที่ยังคงขุ่นมัวจากเมื่อครู่อ่อนลงเพียงเล็กน้อย

“พี่สาวฉันรออยู่ที่โซฟาแน่ะ” ฉันพูด...