Read with BonusRead with Bonus

20

ฉันยืนอยู่หน้าประตูห้องของเอ็มม่ามาห้านาทีแล้ว

ห้านาทีอันยาวนานและทรมาน

ฝ่ามือฉันชื้นเหงื่อ หัวใจเต้นแรงจนฉันมั่นใจว่าเธอได้ยินมันจากอีกฝั่งของประตู

ฉันรู้สึกเหมือนติดอยู่ระหว่างความอยากวิ่งหนีกับความต้องการ—ต้องการอย่างสิ้นหวัง—ที่จะเห็นเธอ

ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะพูดอะไร

จะอธิบายอะไรได้ยังไง...