Read with BonusRead with Bonus

HOOFDSTUK HONDERDVIJFENDERTIG

Wat als een uur voelde, lukte het me om mijn handen los te trekken, en ik kromp ineen van de pijn. Ik boog me voorover om mijn benen vrij te maken en rende op blote voeten naar de deur. Ik opende hem een beetje, niet willen aandacht trekken. Ik keek naar buiten om te zien of er iemand was, en ademde...