HOOFDSTUK 2: Wraak?
Elsie had het laatste document gecontroleerd en knikte toen. "Het komt overeen met de voorwaarden van het huwelijkscontract in geval van overspel. Hij naait je niet, althans niet hier. Klootzak," fluisterde ze het laatste woord terwijl ze de papieren over de keukentafel naar Liesl schoof. "Het spijt me zo, liefje."
Liesl hield Janka's hand onder de tafel en snifte, "Ik had dit nooit zien aankomen. Hij heeft haar geneukt op haar bruiloft."
"Heeft hij gezegd dat het de eerste keer was?" vroeg Janka terwijl Elsie alle plekken aanwees waar Liesl moest tekenen.
"Ik heb het niet gevraagd. Terwijl ik hier op jullie wachtte, zat ik te denken aan elke interactie en ik ben ervan overtuigd dat het al minstens een jaar aan de gang is. Ze verdwenen beide op de bruiloft van mijn neef. Weet je nog dat hij te laat was voor mama's verjaardagsdiner, en zij was twintig minuten verdwenen maar toen zei iemand dat ze zijn auto in de tuin hadden gezien? Hij was waarschijnlijk ergens in mama's huis met haar aan het neuken."
"Jezus Christus," fluisterde Janka. "Ik dacht dat jullie het perfecte huwelijk hadden. Hij kon zijn handen niet van je af houden."
"Sandy en Roddy waren zo vaak aan en uit. Elke keer dat ze uit elkaar gingen, ging ze rond slapen." Ze staarde naar het plafond, zich bewust van de tranen die nog steeds over haar gezicht stroomden, "gelukkig gebruikte hij altijd een condoom met mij, anders had ik waarschijnlijk een van haar ziektes opgelopen."
"Je moet je toch laten testen," gromde Elsie. "Wie doet dit haar eigen zus aan?"
"Sandy doet dat," grimaste Liesl. "Ze is al achter mijn spullen aan sinds de dag dat ze geboren werd, en mama liet me altijd alles delen." Ze zuchtte, "hoewel het twee to tango neemt en hij net zo schuldig is als zij."
"Waar," Elsie kneep in haar hand. "Denk je dat hij nog steeds in de auto wacht op de papieren?"
"Ja." Ze knikte en begon op te staan, "Ik zal ze naar hem brengen."
"Nee," Elsie stond op, "als je juridische vertegenwoordiger is het mijn genoegen om ze naar hem te brengen. Deze kopie is van jou. Deze kopie is van hem. Ik zal hem zijn kopie brengen. Ik zal deze persoonlijk morgenochtend bij de rechtbank indienen. Hoe eerder hoe beter. We zullen dit achter de rug hebben."
"Dit doet echt pijn," jammerde ze terwijl Elsie haar voorhoofd kuste voordat ze de keuken uitliep richting de hal. "Het is klote."
"Dat is het echt," stemde Janka in. "Je hoeft morgen niet naar werk te komen als je niet wilt."
"Eigenlijk," knipperde ze de tranen weg, "moet ik iets doen in plaats van rondhangen in dit veel te grote huis. Kan ik een paar extra diensten krijgen?"
"Zeker." Ze omhelsde haar stevig en drukte Liesl's hoofd tegen haar schouder. "Ik voel me zo zielig. Ik kon mijn hond niet aan de lijn houden, en hij dwaalde af met mijn zus."
"Je hond moet afgemaakt worden," mompelde Janka terwijl ze stil zaten.
"Je man is een klootzak," Elsie kwam terug binnen. "Hij was geïrriteerd dat ik de papieren bracht en niet jij. Hij zei dat je tante wordt, dus je moet er overheen komen en in staat zijn om beschaafd te zijn."
"Schijt aan hem," siste Janka. "We moeten die hond echt afmaken. Ik kan een van mijn neven in Duitsland bellen," grapte ze half.
Liesl trok een gezicht waardoor beide vriendinnen hun wenkbrauwen optrokken. "Is het verkeerd dat het twee uur geleden is dat dit allemaal begon en ik alleen maar wraak wil plannen?"
Janka trok haar hoofd achterover en staarde haar ongelooflijk aan, "jij? Wraak? Meisje, jij bent de koningin van vergeving prediken. Ga je echt wraak plannen?"
"Terwijl hij boven zijn spullen aan het inpakken was en ik op jullie wachtte, merkte ik dat mijn laptop nog open stond van waar ik films aan het kijken was. Hij zei twee keer dat hij zijn kantoor moest inpakken en ik begon te denken."
"En?"
"Hij heeft mijn laptop meer dan eens gebruikt om zaken te doen. Hij nam de mijne mee als backup voor het geval zijn batterij leeg zou raken tijdens vluchten en zo. Ik kijk er nooit naar, maar het is niet met een wachtwoord beveiligd of zo."
"En?" Elsie was helemaal oor.
"Ik weet dat er een paar grote zakelijke deals zijn waar hij met zijn vader aan werkt. Als hij deze twee accounts binnenhaalt, komt hij in aanmerking voor promotie. De Raad van Bestuur wil dat hij zichzelf bewijst, maar hij is net dertig geworden en ze denken dat hij te jong is."
Janka leunde voorover met haar handen stevig gebald.
Liesl ging verder, “Ik weet het niet, maar misschien is er een manier om via de informatie op mijn persoonlijke laptop zijn carrière te saboteren. Hij gaat niet ontslagen worden omdat nepotisme echt is in de McGrath familie. Ze zijn machtige miljonairs en alles, maar de laatste twee contracten waarvoor hij streed, werden geblokkeerd door een ander bedrijf. Merl haat deze kerel. Wat als ik een manier kon vinden om de informatie bij deze meneer Machado te krijgen?”
“Machado?” Janka maakte grote ogen. “Niet Isaias Machado? Miljardair?”
“Misschien?” ze haalde haar schouders op, “Ik weet het niet zeker. Ik weet alleen dat er ongeveer zes maanden geleden een enorm contract was voor een ontwikkeling en deze Machado kwam op het laatste moment binnen en, volgens Merl, stal zijn contract. Hij deed het weer ongeveer twee weken voordat we naar de Turks gingen. Hij was woedend. Hij zei dat alles wat hij nu deed, was om deze kerel terug te pakken. Hij en zijn vader zorgden ervoor dat de twee deals waar ze aan werkten topgeheim bleven, zodat geen van de informatie naar Machado kon filteren.”
Elsie slikte, “oké, eh, ik weet dat we hier gewoon onzin praten omdat jij pijn hebt en dus hebben wij automatisch ook pijn, maar als je een manier kon vinden om het te doen zonder juridische problemen te krijgen, ken ik misschien een manier om je dicht bij Machado te krijgen om hem informatie te geven.”
Liesl veegde de hoeken van haar korrelige, rood opgezwollen ogen, “hoe?”
“Het restaurant van mijn zus Mara is een van zijn favoriete plekken om te dineren. Ze specialiseert zich in mediterrane keuken en hij is Portugees. Hij gaat daar vaak heen. Minstens één keer per week.”
Ze slikte de brok in haar keel weg, “shit, echt?”
“Ja,” Elsie grijnsde gemeen, “Mara heeft mijn ouders misschien teleurgesteld door te stoppen met de rechtenstudie om chef-kok te worden, maar ze heeft een enorme aanhang gecreëerd bij de rijken en elite.”
Ze knikte en zuchtte toen, “Misschien heb ik niet eens iets om hem te geven.”
Janka rende naar de andere kamer en kwam toen terug met haar laptop, “voor het geval hij wachtwoorden verandert of dingen probeert aan te passen,” ze haalde een USB-stick uit haar tas, “zet alles wat je kunt vinden hierop. We kunnen het later uitzoeken, maar dan heb je in ieder geval wat hij aan het doen was.”
“Ik ben slecht in dit soort dingen. Mijn laptop is voor het kijken van films en waarschijnlijk is dat waarom hij mijn computer gebruikte. Hij wist dat ik niet zou gaan rondneuzen. Het zou me uren kosten,” haar stem vervaagde terwijl Elsie de computer naar haar toe draaide en begon te typen. “Wat doe je? Als dit illegaal is of je in problemen kan brengen, kun je je advocatenlicentie verliezen.”
“Als er iemand in mijn leven is die het waard is om mijn licentie voor te verliezen, dan ben jij het. Bovendien, zijn opmerking over jou als tante maakte me echt kwaad. Verwacht hij dat jij, hij en je zus een soort gelukkig gezin worden? Fuck hem. Fuck haar.” Elsie mompelde door geklemde tanden terwijl ze de USB-stick in het apparaat stak, “En ook, fuck je moeder omdat ze je niet terugbelde toen je haar nodig had. Ik snap dat je zus zwanger is, maar ze krijgt het kind van haar zwager. Schaam je voor haar. Schaam je voor allemaal. Laten we de wereld verbranden.”
“Hij zei dat hij met haar moest trouwen omdat het testament van zijn grootvader bepaalt dat elk kind dat buiten het huwelijk wordt geboren, geen geld kan krijgen dat voor hen in trust is achtergelaten.” Ze fluisterde, “Ik wil het leven van een kind niet verpesten.”
“Dat doe je niet.” Elsie was nu op dreef terwijl ze honderden bestanden klikte en versleepte waarvan Liesl niet eens wist dat ze op haar computer stonden, naar de USB-stick. “Er zijn genoeg ouders in de wereld die bij McDonald’s werken en hamburgers flippen. Het kind krijgt uiteindelijk zijn trustfonds, maar we hoeven het zijn ouders niet gemakkelijk te maken.”
“Dit is gek.”
“Ja, dat is het.” Elsie keek haar aan met een ondeugende glinstering in haar ogen terwijl ze de USB-stick omhoog hield, “verstop dit ergens waar hij het nooit zal vinden als hij zaterdag terugkomt met zijn verhuiswagen. We kunnen de rest later uitzoeken. Doe je mee?”
Terwijl ze naar de stapel papieren keek die hij haar zonder waarschuwing had gegeven, gaf ze een enkele knik. Ze ging niet zonder slag of stoot ten onder.