Hoofdstuk 5
HOOFDSTUK 5
TESSA
Om 19:00 uur arriveerde ik bij het Cromwell Hotel.
Toen ik uit de taxi stapte, haalde ik diep adem terwijl ik mensen elegant in en uit de hal zag lopen.
Ik liep ook naar binnen met mijn cadeau in de hand.
De feestplanner had goed werk geleverd... overal was prachtig versierd.
Ik glimlachte toen ik oom Wilson zag.
"Tessa," riep hij vrolijk.
"Oom Wilson... gefeliciteerd," kirde ik en omhelsde hem.
"Ik ben zo blij dat je kon komen," zei hij.
We lieten elkaar los en ik gaf hem zijn cadeau.
"Oh... wat ben je toch attent, mijn lieve."
Ik glimlachte en liep naar mijn moeder, zus en oom Wilsons vrouw, Eleanor, om gedag te zeggen.
Toen ik merkte dat mijn vader nog niet was aangekomen, nam ik dat als mijn cue om te vertrekken.
Het zien van hem en zijn vrouw maakt me boos... het doet me denken aan het verleden en ik doe altijd mijn best om hen te vermijden.
"Mam, ik moet gaan... ik heb nog een paar dingen in te halen..." liet ik langzaam los terwijl ik opstond.
"Oh nee, jongedame... je hebt je maaltijd nauwelijks aangeraakt," zei Eleanor terwijl ze me speels terugduwde om weer te gaan zitten.
"Maar..."
"Kom op... je bent net hier en we hebben een belangrijke gast die langskomt."
"Wie is dat?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Hij is de zoon van een vriend van Wilson. En ik hoorde dat hij je nieuwe baas is... hoe heette hij ook alweer? Oh... Declan."
"Wat?!" liet ik iedereen aan tafel schrikken.
Het is weer Declan!
Waarom is hij overal?!
Ben ik de eerste persoon die een one night stand heeft gehad?
Waarom word ik gekweld door zijn aanwezigheid?!
Ugh!
Nou, we kunnen zeggen dat mijn oom goed in de slappe was zat, maar niet zo rijk als Declan.
Ahh.
Waarom kennen ze iemand zoals hij?
Voordat ik kon bedenken wat ik moest doen, zag ik hem de hal binnenkomen met de familie van mijn vader.
Oh nee.
Ik moet weg...
Ik moet echt weg.
Ik zag een ober hen naar waar ik zat leiden.
Ik spande me in en fluisterde naar Eleanor.
"Waarom kunnen ze niet ergens anders zitten?"
"Dit is de VIP-tafel, Bella," herinnerde ze me.
Ik probeerde niet te laten zien hoe ongemakkelijk ik me voelde terwijl ze allemaal gingen zitten.
Ik keek naar Cassie Mendez, de vrouw die het huwelijk van mijn ouders had verpest.
Naast haar zat haar dochter, Anna Mendez...
Ze was als een godin... alles aan haar lichaam zag er zo perfect uit... maar natuurlijk, ik had gehoord dat ze talloze plastische operaties had ondergaan.
Dus voor mij was ze nep.
Ze droeg zoals gewoonlijk zware make-up.
Ik vraag me af of iemand ooit heeft gezien hoe ze er echt uitziet.
Ik keek naar Declan die er zo onverschillig uitzag.
Mijn vader erkende mijn aanwezigheid ook niet.
Dus koos ik ervoor om me te concentreren op het eten voor me.
Terwijl ik at, begonnen ze te praten.
"Oh, Anna... dit is Declan Hudson. Hij is een zoon van een goede vriend van mij. Hij is net CEO geworden en ik ben er zeker van dat hij in de toekomst veel zaken met ons zal hebben. Je zou hem moeten leren kennen," klonk de stem van mijn vader in de lucht.
Hij runt een klein beveiligingsbedrijf.
"Aangenaam kennis te maken. Mijn naam is Anna Mendez. Ik hoop dat we elkaar beter leren kennen," zei Anna liefjes.
"Evenzo," antwoordde hij beleefd.
"We hoeven toch niet formeel met elkaar te zijn, toch?" vroeg Anna.
Ik rolde met mijn ogen.
Ik kon al zien dat ze interesse in hem had.
Ik keek op om te zien dat Declan haar negeerde en begon te eten.
"Declan, hoe zit het met je nummer? Weet je, we hebben misschien wat zaken om te bespreken in de toekomst."
"Je kunt contact opnemen met mijn secretaresse als je iets met me wilt bespreken," snauwde Declan.
Ondanks dat gaf ze niet op en bleef hem lastigvallen.
Het was grappig om te zien.
"Tessa, ga je daar blijven zitten en doen alsof je me niet ziet? Je bent zo onbeleefd," zei Cassie tegen me.
Ik snoof.
Onbeleefd?
Ik doe gewoon mijn best om deze avond door te komen.
Waarom moet ze me expres lastigvallen?
"En?"
"En? Jonge dame, je hebt geen manieren."
Ik sneerde. "Kijk wie er praat."
"Patrick, zit je daar serieus en kijk je toe hoe je dochter op mij neerkijkt?!"
Mijn vader keek onmiddellijk woedend. "Tessa, bied haar nu je excuses aan!"
Ik gniffelde.
Excuus aanbieden, mijn voet!