Hoofdstuk 2
TESSA
Ik keek niet achterom en stopte ook niet met rennen...
Als hij achter me aan zat...ik weet dat ik absoluut geen partij voor hem ben...Toch wilde ik niet dat hij me zou inhalen.
Toen ik durfde om achterom te kijken, realiseerde ik me dat hij niet achter me aan rende.
Ik vertraagde en begon snel te lopen uit het hotel...Ik wreef over mijn borst in een poging om te kalmeren.
Het is oké.
Alles is oké.
Ik heb een fout gemaakt door dronken te worden en betrokken te raken bij een one night stand...
Het is niet het einde van de wereld.
En het meest troostende deel was dat ik hem zeker niet weer zou zien.
Toen ik thuis kwam, maakte ik snel wat ontbijt voor mezelf en ging naar het bedrijf waar ik werkte.
Bij de ingang van het gebouw ging mijn mobiele telefoon.
Ik glimlachte toen ik zag dat het mijn moeder was.
Ik nam langzaam op.
"Hallo, mam."
"Oh. Mijn liefje. Ik hoop dat je niet vergeten bent dat vanavond je oom Wilson's 60ste verjaardag is. Hij organiseert een banket in Hotel Cromwell. Je komt toch, hè?"
"Nee, mam. Ik wil niet gaan."
Als ik naar dat banket zou gaan, zou ik zeker mijn vader en mijn stiefmoeder tegenkomen en ik had echt geen zin om hen vanavond te verdragen.
"Kom op, Tessa. Je oom Wilson en zijn vrouw zijn heel aardig voor ons geweest. Het minste wat je kunt doen is zijn uitnodiging honoreren." Mijn moeder drong aan.
Ik zuchtte.
Toen ik tien jaar oud was, bedroog mijn vader mijn moeder en liet haar praktisch in de steek. Als het niet voor oom Wilson was geweest, zou mijn leven ondraaglijk zijn geweest.
"Goed. Ik ga."
"En probeer niet te vechten met je vader." Waarschuwde ze.
"Als hij me geen problemen bezorgt...zal ik dat niet doen." En toen hing ik op.
Jaren geleden knielde mijn moeder op de grond en smeekte mijn vader om geen scheiding aan te vragen.
Ze vertelde hem dat ze zijn affaire zou vergeven...zijn ontrouw maar hij zette haar aan de kant.
Hij scheidde niet alleen van mijn moeder maar nam ook alles van haar af.
Daarna was het leven heel moeilijk voor ons drieën.
Ik kan mezelf er nooit toe brengen mijn vader te vergeven voor het kwetsen van ons op die manier.
Ik liep het bedrijf binnen net op tijd en ging aan mijn bureau zitten.
Mijn collega, Audrey Brosnan, kwam naar me toe.
"Je ziet er anders uit vandaag, Tess?"
Ik fronste. "Anders? Hoe dan?"
"Je hebt de hele tijd gesomberd sinds Marcus het uitmaakte met jou maar vandaag...zie je er helemaal niet verdrietig uit."
Audrey en ik zijn behoorlijk close.
Ik zuchtte. "Misschien komt het omdat ik een gekke nacht had. Je gelooft nooit dat ik tweehonderd dollar heb uitgegeven aan een prostituee om mijn gekwetste hart te troosten." Zei ik, lachend.
"Dat meen je niet." Ze grinnikte.
Ze denkt echt dat ik een grapje maak.
We maken vaak allerlei soorten grappen dus ik ben niet verbaasd.
We hebben een paar mensen laten denken dat we rijke ervaring hebben met mannen terwijl we in feite...heel conservatief zijn.
Daarom ben ik nog steeds woedend over gisteravond.
Dat was zo niet ik.
"De nieuwe baas begint vandaag." Kondigde ze aan.
Ik haalde mijn schouders op.
"Ik hoorde dat hij de erfgenaam is van Hudson Group. Zijn vader is een hoge ambtenaar van de overheid en zijn moeder is de president bij het hoofdkantoor van het bedrijf. Op dit moment...zijn de meeste dames in het bedrijf dolblij om hem te ontmoeten...Ik ben er zeker van dat hij zo knap is."
Ik rolde met mijn ogen.
Ik hoop alleen maar dat hij niet een van die arrogante en verwaande erfgenamen is.
Ik kan het niet verdragen om voor een klootzak als mijn baas te werken.
Mijn superieur, Ethan Bascon, kwam naar ons toe.
"We hebben nu een vergadering in de conferentiezaal!" Kondigde hij aan en begon weg te lopen.
Ik pakte snel mijn notitieboekje en pen en volgde hem.
Ik liep de conferentiezaal binnen en zag dat iedereen al zat, dus ik ging rustig in een hoek zitten.
Mijn gedachten dwaalden af naar de vroege ochtend...hij was zo knap.
Ik dacht aan de boze uitdrukking op zijn gezicht toen ik de 200 dollar op het bed legde.
Ik legde mijn hand over mijn mond en lachte.
Misschien was ik te ver gegaan..
Maar ik kon gewoon de blik van afkeer die hij me gaf niet verdragen en bovendien, hij ging me wegsturen als een prostituee.
Dat zou zo vernederend zijn geweest.
Een applaus maakte me wakker uit mijn mijmering.
Een man in een marineblauw pak liep de conferentiezaal binnen.
Mijn mond viel open toen zijn gezicht in mijn netvlies werd geregistreerd.
Waarom...waarom is hij hier?
Er is iets mis met mijn ogen...er is zeker iets mis met mijn ogen.
Ik wreef met mijn duimen over mijn ogen...ik sloot en opende ze weer maar het was nog steeds hij.
De man met wie ik een one night stand had!
De man aan wie ik 200 dollar betaalde!
Oh mijn God!
Waar zal ik deze keer naartoe rennen?