Hoofdstuk 8: Deacon
Kayden's POV:
We hebben zoveel gedaan als we konden met de tijd die we hadden, de medische afdeling is klaar en voorzien van benodigdheden. Alexis zorgde ervoor dat het eten op tijd klaar was. Het packhuis is klaar met veel grote en comfortabele tenten, met zoveel veldbedden en dekens buiten om ervoor te zorgen dat iedereen zich op zijn minst niet blootgesteld voelt aan de elementen. Ik hoop maar dat het genoeg is.
Mijn moeder besloot kamers in het packhuis te reserveren voor degenen met een hogere hiërarchie binnen de roedel. Toch heeft zelfs het packhuis niet genoeg ruimte voor zo'n aantal. Het was september en de temperatuur begon te dalen. Ik probeer me het weer in de Caraïben voor te stellen vergeleken met hier, maar veel mensen kwamen met warme kleren voor de vluchtelingen en volgens Gabriel en mijn vader, die een telefoongesprek hadden, had Marius blijkbaar iets heel vergelijkbaars voorbereid. En ik weet niet waarom dat me ineens jaloers maakte, alles wat ik wist is dat mijn wolf Deacon opgewonden was, ik had hem een tijdje niet voelen roeren.
'Nou kijk eens wie eindelijk besloot ons te vereren met zijn goddelijke aanwezigheid, je bent al een tijdje weg, neem je vrij van waar je ook heen gaat om je te verstoppen?!' Deacon was niet geamuseerd, maar hij was te opgewonden om zich erom te bekommeren.
'Waar ben je zo opgewonden over dat je me na zo'n lange tijd van stilte weer aanspreekt?' vroeg ik hem alsof ik nog iets begreep van wat hij deed. 'Omdat ze eindelijk komt! Eindelijk zullen we haar zien, haar hebben, haar liefhebben en haar claimen, het is zo lang geleden!' Is hij dronken?
'Ze komt! Ik heb me al die keren teruggetrokken met al die vrouwen Kayden, maar deze is de echte, de Maangodin heeft haar belofte van een partner waargemaakt en als je dit verpest Kayden, ga ik ECHT voor altijd inactief, en welke echte Alpha kan leiden en vechten zonder zijn wolf?' Ik zou gewoon een mens zijn!
'Deacon, dreig je me nu serieus man? Na in feite jaren afwezig te zijn, tenzij ik transformeer?' Dit is belachelijk, ik laat me niet intimideren door wat mijn onderbewuste genoemd zou kunnen worden! Dit is niet de eerste keer dat hij me problemen geeft.
'IK BEN! Hoewel het goed is om te weten dat er nog genoeg scherpte in je zit, mijn beste mens, om te begrijpen hoe een ECHTE dreiging klinkt, ik maak geen grap Kayden, je verpest DIT en ik ben weg!' Ik slik hard, een zweetdruppel op mijn voorhoofd, voor een Alpha om 'Wolf-Less' verklaard te worden was het einde van die Alpha's heerschappij, de titel van Alpha zou naar mijn broer Marcus gaan, hoewel hij een Beta is, zou hij nog steeds Alpha kunnen worden verklaard als Deacon zijn dreiging waarmaakt. Dan krijgen we onze partner echt niet.
'Weer Kayden, het is goed om terug te zijn! Het is fijn om uit te kijken naar iets bijzonders in plaats van dezelfde onzin die je ons meestal laat consumeren, ik heb genoeg van je rotzooi. Ik heb geluisterd en ben me bewust van hoe de metgezelband werkt voor de clan van onze metgezel, ik zal mijn best doen, maar ik zweer Kayden, als je iets met een van je sletjes doet, zul je haar pijn doen en als je haar pijn doet, zal ik jou pijn doen!' Wat. Is. Er. Gebeurd?
'Wat er gebeurde was dat je wolf genoeg had van je onzin, Marcus waarschuwt je al jaren over metgezellen, hoe ze een zegen van de Godin zijn en onze is onderweg en ze moet krachtig zijn om haar zo snel te voelen, nog steeds zo ver weg!' Dit werkt meestal niet zo, meestal moet er een geur, een blik, een aanraking zijn. Misschien verbeeldt hij zich dingen, maar ik heb ook een gevoel.
'Ze kan ook een speciale band met de Godin hebben? Ik hoorde dat degenen met speciale affiniteiten een bredere aura hebben.' zeg ik peinzend.
'Ja! Ja! Onze metgezel is speciaal voor de Godin! We MOETEN haar met liefde en zorg behandelen, ze zal troost nodig hebben, we moeten haar koesteren!' Ik ben geïntrigeerd, maar...
'Je hebt helemaal niet geluisterd, sukkel! Hun metgezelband past zich aan, we zullen niet weten wat ze nodig heeft totdat we haar ontmoeten!' Verdorie! Zelfs ik word nu enthousiast! Als Deacon haar nu al kan voelen, moet ze speciaal zijn.
'Ja! Ja! DENK meer Kayden! Het is spannend! We gaan onze zielsverwant ontmoeten! Ik kan niet wachten om van haar te houden!'
'Ja, ik ben ook enthousiast, maar voor de liefde van de Godin Deacon, je maakt me nerveus, we kunnen de controle niet verliezen anders kunnen we haar wegjagen.' En net wanneer ik denk dat ik tot hem doordring:
'Metgezel zou ons nooit vrezen, ze is beloofd door de Maangodin! Ze zal van ons houden!' zegt hij terwijl hij spint. Ik sla gewoon mijn hand tegen mijn gezicht. Hoe ben ik met hem terechtgekomen?!
'Deacon, hé, kom op man! Zijn we niet opgegroeid met verhalen van metgezellen die werden afgewezen en daarna hun verstand verloren?!' Ik kon zijn angst voelen.
'NEE! Metgezel zal ons niet afwijzen! Je hebt gelijk hierin Kayden, jij zult de controle behouden en ik zal de controle behouden, we zullen onze metgezel naar ons laten komen, ze rouwt... Ik ben verdrietig voor onze metgezel Kayden.' Rouw? Ik vraag me af hoeveel dierbaren van haar zijn gestorven.
'Daarin zijn we het eens, maatje, ze zal verdrietig zijn. Ik werk eraan om het minder verdrietig te maken, ik zal het niet verknoeien Deacon, ik zweer het! Kom op man! Ik heb wat vertrouwen van je nodig!' Hij zou op zijn minst kunnen helpen!
'Ik ben nu niet je maatje Kayden! Je hebt ons dingen laten doen met vrouwen die ik niet eens hun geur op me wilde hebben! Zelfs jij was walgend nadat je met hen was geweest! Maar om ervoor te zorgen dat je DIT niet verpest, zal ik je vertrouwen geven in het claimen van onze metgezel. Ik heb je al gewaarschuwd, je doet haar pijn en ik zal jou pijn doen!' Ah, niets beter dan je wolf onderbewustzijn dat je bedreigt.