Hoofdstuk 7
Tessa's POV
De anticipatie knaagde aan me terwijl we onze reis naar het onbekende voortzetten.
Het kleine nabijgelegen stadje dat ik maar al te goed kende, veranderde al snel in een bruisende stad terwijl we verder reden - een stad die ik nooit eerder had mogen bezoeken.
Het duurde niet lang voordat de auto uiteindelijk vertraagde en een donker verlicht parkeerterrein buiten een gebouw opreed dat een sfeer van exclusiviteit uitstraalde.
Valets kwamen naar ons toe om de sportwagen te behandelen, en de groenogige wolf stapte uit, keek me verwachtingsvol aan terwijl iemand mijn deur opende en ik hem volgde naar buiten en omheen.
We naderden de chique deuren, mijn hakken tikten kort tegen het trottoir voordat we de marmeren trappen bereikten - met het geluid dat alleen maar sterker werd...
"Welkom bij het beste eten dat je ooit in deze stad zult eten," zei hij geheimzinnig, wijzend naar de ingang terwijl ik langs hem stapte om naar binnen te gaan.
Toen we binnenkwamen, hintten de gedimde lichten en de verfijnde inrichting naar een luxe lounge en restaurant. Hij leidde me naar de lift - drukte op nummer vier - voordat de deuren opengingen en de zoete geur van rijke gerechten de lucht vulde, vergezeld door het zachte gemurmel van gesprekken gemengd tot een harmonieuze achtergrondmuziek terwijl we naar binnen werden geleid.
We liepen langs vele tafels voor twee, terwijl mijn wenkbrauwen zich fronsten in verwarring over waar we heen gingen...
Ik merkte de vele nieuwsgierige blikken op die we ook kregen terwijl we voorbij liepen - vooral van een nabijgelegen tafel met zeven vrouwen - allemaal die hem bekeken en giechelden (terecht) aangezien ze waarschijnlijk afvroegen waarom hij hier is met iemand zoals ik!
De groenogige wolf leidde me door een tweede deur die een afgelegen kaarsverlichte tafel presenteerde, waardoor mijn hart een slag oversloeg bij de romantische opstelling...
"Het restaurant heeft de kaarsen en zo geregeld... denk niet dat ik hier boven zelf bezig was ze aan te steken!" bevestigt hij, terwijl ik bijna lach maar in plaats daarvan op mijn lip bijt wanneer ik opmerk hoe serieus hij eigenlijk was.
Ik had gelijk toen ik zei dat ze er niet zacht uit wilden zien...
Hij trok echter wel mijn stoel naar achteren terwijl ik hem stil bedankte en bloosde - ging zitten en keek toe hoe hij om me heen liep om de stoel tegenover me te nemen.
Ik richtte mijn aandacht op het grote raam - dat ons een uitzicht gaf over de stad beneden en zijn fonkelende lichten.
"Ik kreeg twee regels voor deze fase... geen alcohol, en niet met jou weglopen zonder eerst de papieren te ondertekenen..." zegt hij, mijn aandacht trekkend terwijl ik terug naar hem draai - zijn ogen priemend in de mijne.
Ik knik, laat zien dat ik naar hem luisterde, terwijl hij zijn hoofd een beetje schudt - "Ik denk dat we er minstens één kunnen breken... kies een cocktail... ik neem aan dat je nog nooit alcohol hebt gehad?" Hij schuift de drankenkaart in mijn handen terwijl mijn mond een beetje openvalt bij het aanbod.
Is dit een test? Moet ik nee zeggen? Of wordt hij boos als ik er geen kies?
"Kies maar iets... het kan ons geheimpje zijn." Hij knipoogt, terwijl ik scherp inadem door mijn open mond - mijn ogen naar beneden en op de kaart schieten om mijn rood wordende gezicht te vermijden.
Hij heeft verdomme naar me geknipoogd...
"Uh... ik neem de uh... Strawberry Daiquiri a-alsjeblieft." piep ik, wijzend naar de meest verse en fruitige keuze die ik kon vinden.
"Hm... bevroren of normaal?" bromt hij, verdiept in zijn eigen menu terwijl ik een paar keer knipper in gedachten.
Probeer in ieder geval meer met hem te praten Tessa... zeg ik tegen mezelf, voordat ik me iets rechter op in mijn stoel zet.
"Nou... w-welke zou je aanbevelen?" vraag ik, voordat hij weer naar me opkijkt, een duidelijke twinkeling in zijn ogen.
"Waarschijnlijk bevroren." stelt hij voor, terwijl ik knik en een beetje glimlach bij het kleine gesprek dat tot nu toe goed leek te gaan.
We gingen verder naar het voedselmenu, waar hij voorstelde om kleine bordjes met verschillende gerechten te kiezen zodat ik een verscheidenheid aan het eten van het restaurant kon proberen, waar ik mee instemde - het maakte mijn leven makkelijker omdat ik nauwelijks begreep wat er op het menu stond, zo chic was het!
De vriendelijke ober arriveerde en nam onze volledige bestelling op, en ik was blij dat hij al het praten deed, aangezien ik niet eens zou weten wat te zeggen...
"Laten we een spel spelen terwijl we wachten, zullen we?" stelt hij voor, me verrast terwijl hij naar voren leunt - zijn ellebogen comfortabel op de tafel.
"W-Welk spel?" knik ik en vraag, terwijl ik me een beetje verplaats om comfortabeler te zitten.
"Vijf vragen... ik begin, dan jij, en je mag me alles vragen wat je wilt weten over mij en ik over jou?" legt hij uit, terwijl ik nog een keer zijn hypnotiserende aftershave inadem en knik.
"O-Oké... jij mag eerst gaan..." sta ik erop, om me een idee te geven van wat voor soort vragen ik moet stellen bij dit 'spel'.
Natuurlijk, er was duidelijk veel dat ik hem wilde vragen, maar of ik hem daadwerkelijk de helft van die vragen kon stellen, was een ander verhaal...
"Stotter je altijd?" stelt hij, met zijn eerste vraag die blijkbaar in zijn gedachten had gezeten.
Hij moet denken dat ik gewoon een idioot ben!
Ik voel mijn wangen weer een beetje warm worden, hatend dat ik vervloekt ben met zoiets beschamends als een verdomde stotter op deze leeftijd!
"Um... alleen als ik echt zenuwachtig ben of bij mensen die ik niet k-ken..." leg ik uit, terwijl ik met mijn handen friemel om mijn hartslag te kalmeren.
Hij knikt één keer, lijkt tevreden met mijn antwoord, voordat hij met zijn hand gebaart dat het mijn beurt is om een vraag te stellen.
Oh verdorie! Ik had nog niet bedacht wat ik moest vragen...
Ik denk erover na, besluit met de veiligste optie te beginnen en dus vraag ik hem - "Als je het niet erg v-vindt om dit te vragen... w-wat is je n-naam?"
Ik staar naar hem, zie hem een beetje grijnzen, terwijl ik een lijst van mogelijke opties door mijn hoofd laat gaan van namen die ik dacht dat bij hem zouden passen...
"Kane... Kane Clark voluit en officieel... maar je mag me gewoon Kane noemen." stelt hij, mijn ogen worden een beetje groter bij het aanbod.
Ik mag hem gewoon bij zijn naam noemen?
"B-Ben je zeker?" lijk ik verrast, terwijl hij knikt en zijn schouders ophaalt.
"Het is geen groot probleem... ik heb je meegenomen op een date, dus je kunt me net zo goed nu bij mijn naam noemen, toch?" zegt hij, terwijl ik een beetje glimlach - voelend dat hij me echt beter laat leren kennen.
Dit lijkt goed te gaan... tenminste, dat denk ik?
Net voordat hij zijn volgende vraag kan stellen, komen de drankjes aan, met de mijne felrood en in een extreem groot glas dat een slushy-achtige textuur had.
Oh wauw...
Hij had gekozen voor een whisky - ondanks dat hij hier helemaal naartoe had gereden - maar ik dacht gewoon dat hij waarschijnlijk iemand anders had om ons terug naar huis te brengen.
Ik leun enthousiast naar voren zodra de ober de tafel verlaat - plaats het rietje tussen mijn lippen voordat ik een lange slok van de drank neem.
Hij kijkt nieuwsgierig naar me, draait zijn eigen korte rietje rond in zijn glas, schudt zijn hoofd en kijkt geamuseerd wanneer hij mijn ogen ziet oplichten.
"Vind je het lekker?" vraagt hij, terwijl ik knik en nog een slok neem.
Het is zo lekker! Ik zou dit gemakkelijk elke dag kunnen drinken!
"Rustig aan mens... onthoud dat het alcohol is..." berispt hij me met een platte lach, terwijl ik meteen achterover leun en instemmend knik.
"Laten we ons spelletje voortzetten... mijn volgende vraag voor jou is... wat is je grootste angst om deze plek te verlaten?" Hij overvalt me, terwijl mijn hand een beetje trilt bij zo'n open vraag.
Om de een of andere reden dacht ik dat we gewoon zouden doorgaan met het stellen van domme vragen zoals je favoriete kleur of favoriete dier...
"Oh... eh... nou uh..." probeer ik mijn woorden samen te brengen, terwijl ik hem een slok uit zijn glas zie nemen.
"Wees eerlijk - onthoud dat ik hier niet wil zitten en naar onzin wil luisteren!" zegt hij vastberaden, waardoor er een zenuwslopende rilling over mijn rug loopt.
Nou, ik denk dat ik hier geen andere keuze heb dan hem de waarheid te vertellen...
"Mijn grootste angst om deze plek te verlaten is... nooit meer mijn moeder of Erin, mijn beste vriendin, te kunnen zien..." bevestig ik, terwijl zijn ogen door me heen priemen - en laten zien dat hij me zijn uiterste aandacht gaf tijdens onze tijd hier.
"Dat is eerlijk... nu ben jij aan de beurt." zegt hij, terwijl ik mijn keel een beetje schraap.
"Oh... eh, wat doe jij bij jouw eh... jouw roedel?" Ik besluit dat de vraag onschuldig is, ik vroeg niet om de volledige ins en outs van zijn leven te weten - toch?
"Je bedoelt mijn positie?" corrigeert hij, terwijl ik knik en hem zijn antwoord laat sturen.
"Ik zit bij de hoogste rangen... gewoon helpen om de roedel te runnen enzo..." haalt hij zijn schouders op, terwijl ik knik - niets minder verwachtend.
Dat zou de dure levensstijl en zijn bevelende aura verklaren. Ik zou zelfs wedden dat hij een Beta of top krijger was - misschien een derde in bevel? Al die titels waren zeer gewaardeerd en hij leek de perfecte man voor de baan.
"Dat is cool..." zeg ik, voordat ik naar voren leun om nog een slokje van mijn drankje te nemen terwijl hij me voorzichtig observeert - waarschijnlijk klaar om me te berispen als ik weer te veel in één keer zou nemen.
Het eten arriveert al snel, geserveerd op kleine proefbordjes van zo'n beetje alles - de geuren alleen al waren genoeg om mijn maag te laten rommelen van plotselinge honger...
Terwijl ik begon te knabbelen aan een bijzonder voortreffelijk gerecht, dacht ik na over hoe anders deze avond bleek te zijn dan mijn aanvankelijke verwachtingen...
Ondanks dat ik hem eerder zo koud had zien handelen, was hij tijdens deze privé dinerervaring met mij helemaal niet zo.
Ik had mezelf nooit voorgesteld in zo'n verfijnde plek, een maaltijd delend met de groenogige wolf die ik nu een naam kon geven - Kane.
Het paste bij hem...
Hij drong erop aan dat ik alles zou proberen, en tot mijn verrassing vond ik het meeste eten eigenlijk lekker - ondanks dat ik niet wist wat de helft ervan werkelijk was - het was heerlijk!
"Oké, als ik het goed herinner... dan is het mijn beurt om mijn derde vraag te stellen?" zegt hij, terwijl we blijven kiezen uit verschillende bordjes.
Ik knik, terwijl ik hem kort zie nadenken voordat hij zijn mond opent om te spreken - "Hoeveel kinderen zou je willen?" Ik verstijf, word plotseling nerveus wetende dat de mannelijke wolven bekend staan om zoveel mogelijk nakomelingen te willen...
"Ik..." begin ik, voordat hij me kortaf onderbreekt.
"Ik vraag naar JOU... lieg niet en probeer me niet te behagen... antwoord zoals jij wilt!" zegt hij, terwijl ik de brok in mijn keel doorslik.
"Nou, als het aan mij lag... ik eh... zou zeggen twee of drie... maar ik zou openstaan om meer te bespreken verderop... weet je?" leg ik ongemakkelijk uit, terwijl hij bij mijn antwoord bromt - en nog een slok van zijn whisky neemt.
"Goed antwoord." merkt hij op, en daarmee voel ik praktisch alle spanning uit mijn lichaam verdwijnen.
Ik heb die vraag doorstaan... zonder zelfs maar te hoeven liegen...
"Schiet op!" zegt hij, terwijl hij gebaart dat ik hem nu een vraag moet stellen, terwijl we beiden onze laatste paar vragen naderen.
"Wat is je favoriete k-kleur?" Ik besluit iets makkelijks te kiezen, om de eerdere spanning die was ontstaan rond het onderwerp kinderen te doorbreken.
"Zwart." Hij haalt schuchter zijn schouders op, terwijl ik meteen mijn hoofd schud.
"Nee, je mag geen zwart kiezen! Laten we zeggen dat... zwart niet bestaat... wat dan?" Ik dring aan, terwijl hij zijn hoofd schuin houdt van plezier.
"Je stotterde deze keer niet." Hij stelt het vast, terwijl mijn ogen wijd open gaan en mijn mond openvalt.
Echt niet? Misschien voel ik me al... meer op mijn gemak bij hem...
"Maar om je vraag te beantwoorden, als zwart op de een of andere manier niet zou bestaan, dan zou ik grijs kiezen." Hij zegt vastberaden, waardoor ik moet giechelen.
Natuurlijk zou hij dat doen!
Met mijn lichte lach lijkt zijn mond zich ook uit te strekken in een brede glimlach, voordat ik naar voren reik om meer slokjes van mijn fruitige drankje te nemen.
"Nou, aangezien we het er toch over hebben, wat is jouw favoriete kleur?" Hij peinst, terwijl ik erover nadenk.
"Ik hou van roze... en rood..." bevestig ik mijn gedachten, terwijl ik zie dat hij nu met zijn ogen rolt.
"Typisch!" klaagt hij, terwijl ik weer giechel.
Zegt hij! Meneer grijs en zwart voor zijn favoriete kleuren! Dat is het meest typische antwoord dat hij kon geven!
"O-Oké... voor mijn één-na-laatste vraag... ga ik met..." Ik tik nadenkend op mijn kin, wetende dat ik nog maar twee beurten had om alles te vragen wat ik wilde.
"Waarom heb je besloten me vandaag een nieuwe kans te geven?" De woorden vloeien van mijn lippen voordat ik er te veel over kan nadenken, aangezien het een echte vraag was die ik hem graag wilde stellen - om een meer oprecht antwoord te krijgen.
Hij staart naar me terug, lijkt te denken, met één arm losjes hangend over de rand van de stoel en de andere helpt hem te leunen voor steun.
"Ik ben een zeer slimme man... en toen ik je zag zoals je eruitzag, dacht ik dat je gesaboteerd was... waarschijnlijk door andere jaloerse vrouwen die bedreigd worden door je uiterlijk... en daarom dacht ik dat je op zijn minst dezelfde kans moest krijgen als iedereen - dat is de wet." Hij bevestigt zijn antwoord, terwijl ik veelvuldig knipper - niet zeker of ik hem echt goed heb gehoord.
"Toen ik je vanavond ophaalde, zoals je eruit zou moeten hebben gezien de eerste keer dat we elkaar ontmoetten, werd het bevestigd. Je kreeg vandaag geen eerlijke kans en ik ben het niet eens met dat gedrag - en daarom ben ik blij dat ik je heb gekozen." Hij vervolgt, en verrast me niettemin met zijn woorden.
Wow...
"Nu voor mijn laatste vraag..." Hij grijnst, een kwaadaardige glinstering verschijnt in zijn ogen terwijl ik mijn adem in houd.
Wat zal hij kiezen voor zijn laatste vraag? Aangezien hij tot nu toe niet heeft teruggehouden met mij vanavond...
"Als ik je kies om met me mee naar huis te reizen voor fase vier... om twee weken bij me te wonen op proef... zal je je dan gedragen en doen wat ik zeg?" Hij mompelt, terwijl mijn handpalmen steeds zweteriger worden.
Wat zegt hij?!
"J-Ja..." Het antwoord verlaat mijn lippen in een hypnotische trance, volledig verleid door de man die tegenover me zit.
Was hij serieus van plan om me mee naar huis te nemen voor de proefperiode? Twee weken samenwonen om te bevestigen of hij me als zijn levenslange partner wil houden?
"Goed... nu ga jij, en maak je laatste vraag de moeite waard Tessa." Mijn naam die van zijn tong rolt, brengt me in overdrive, terwijl de vlinders in mijn buik losbarsten.
Ik moet vechten om mezelf hier bij elkaar te houden...
"Geloof je in liefde?" Ik stamel, geschokt door de vraag terwijl deze uit mijn mond vliegt.