Hoofdstuk 5
Tessa's POV
De deur naar mijn slaapkamer kraakte open toen ik naar binnen stapte, een wervelwind van nieuwe emoties kolkte in mij.
De onverwachte ontmoeting met de groenogige wolf had me van mijn stuk gebracht, verward en met een ongelooflijke kans om daadwerkelijk een plek te bemachtigen in misschien wel dezelfde roedel als Erin, als alles goed gaat met onze matches...
Toen de deur achter me dichtviel, zag ik Erin koortsachtig door haar kledingkast rommelen - zo verdiept dat ze niet eens merkte dat ik de kamer was binnengekomen terwijl ze onsamenhangend voor zich uit mompelde in een gestreste toestand...
"Erin? Wat ben je aan het doen?" vroeg ik, mijn stem nog steeds trillend van de intense ontmoeting die ik net had gehad, terwijl ze opschrok van het geluid van mijn stem.
"Oh God Tessa! Ik heb je niet eens horen binnenkomen!" riep Erin uit, draaide zich met een geschrokken uitdrukking om en rende naar me toe.
"Ik ben zo blij dat je terug bent! Ik kan niet geloven dat ik ben gekozen voor fase twee! Ik ben op zoek naar de perfecte outfit voor vanavond. Ik moet er geweldig uitzien voor fase drie, het is zo zenuwslopend!" klaagde Erin, terwijl ze me kort omhelsde voordat ze weer losliet.
Ik merkte de bonzende pijn in mijn voeten op voordat ik om haar heen liep om op mijn bed neer te ploffen, terwijl ik het bizarre avontuur dat ik net had meegemaakt, herbeleefde.
"Ik vind het echt rot dat die meiden dat vandaag bij je hebben gedaan! Ik hoop eigenlijk dat mijn date niet te goed gaat zodat we niet uit elkaar worden gehaald, weet je?" Erin plantte zichzelf op de rand van mijn bed en gaf me een medelijdende blik terwijl ik een moment nam om mijn hart te kalmeren.
"Nou... het is grappig dat je dat zegt... want je zult niet geloven wat er met mij gebeurde nadat jouw nummer werd omgeroepen..." Ik duwde mezelf op mijn ellebogen om naar mijn beste vriendin te kijken - zag haar fronsend naar me staren in verwarring terwijl ze aandrong dat ik verder moest gaan.
"Mijn nummer werd eigenlijk aangekondigd voor fase twee... en ik moest naar een interview... met die man die je me zag staan met in de hal... en ja, zelfs er zo uitziend!" Ik kreunde het laatste deel uit, terwijl Erin luid gaspte en haar hand voor haar mond sloeg.
Een moment ging voorbij voordat ze een opgewonden gil losliet, opstond van haar positie op de rand van mijn bed en een klein sprongetje maakte...
"Zeg alsjeblieft dat je ook naar fase drie bent gegaan?! Oh mijn! Dit zou het voor ons kunnen zijn, weet je? Samen naar een nieuwe plek verhuizen! Het wordt het avontuur van ons leven!" Erin bleef schreeuwen en in haar handen klappen, terwijl ik op mijn lip beet om een lach te onderdrukken.
"Ik begrijp nog steeds niet helemaal waarom hij mijn nummer eigenlijk voor een interview koos, laat staan fase drie... maar hij maakte duidelijk dat ik er vanavond half fatsoenlijk uit moest zien wanneer hij me komt ophalen!" legde ik uit, terwijl Erin haar hoofd knikte - ogen wijd open terwijl ze naar mijn verhaal luisterde.
"Oh en je zult nooit raden wat..." voegde ik snel toe, terwijl ik volledig rechtop ging zitten toen ik de details van de ontmoeting herinnerde.
"Ja, wat?" drong Erin aan, terwijl ik een beetje giechelde om de gretigheid van mijn beste vriendin.
"Hij wilde dat ik hem mijn reden vertelde waarom ik er vandaag zo slecht uitzag... en eerst dacht ik dat hij het niet wilde horen... dus ik loog en zei dat ik had verslapen en vanmorgen geen tijd had!" legde ik uit, terwijl Erin naar me fronsde - duidelijk onzeker over waar dit naartoe ging.
"Maar hij wist meteen dat ik loog, en hij verloor zelfs zijn geduld en schreeuwde tegen me - het was best eng! Dus ik moest hem wel vertellen wat er echt gebeurde met de meisjes in de dansles!" Ik spuug de woorden eruit, bevestigend elke herinnering terwijl ik ze opnieuw vertel.
Erin’s handen vallen neer op haar heupen terwijl ze me met grote ogen aanstaart...
"Geen sprake van! Dus wat zei hij toen je hem vertelde wat er gebeurd was?" dringt Erin aan, terwijl ik me ineens dankbaar voel dat ik een vriendin zoals zij heb om tegen te klagen na zo'n helse dag.
"Hij zei eigenlijk niet veel..." antwoordde ik, nog steeds bezig met het verwerken van de ongebruikelijke uitwisseling. "Maar hij gaf me wel de kans om te bewijzen dat ik er netjes uit kan zien voor fase drie. Het is alsof hij me een tweede kans geeft zonder het echt te zeggen..." leg ik uit, wetende hoe belachelijk dat klinkt.
Erin’s ogen werden groot, en ze gilde opnieuw. "Tessa, dit is echt geweldig! Misschien denkt hij dat je een ruwe diamant bent! Ik zei toch dat alles om een reden gebeurt. We zijn allebei onderweg naar fase drie, en dit kan onze kans zijn om samen te blijven - voor altijd!" concludeert ze met een ferme knik.
Ondanks de surrealistische omstandigheden speelde er een kleine glimlach op mijn lippen. "Ja, het is gewoon... Ik kan niet begrijpen waarom hij zich überhaupt met mij zou bemoeien als ik er zo uitzie en hij... er zo uitziet! Er is gewoon iets aan hem, Erin. Het is alsof hij een spel met me speelt, misschien gewoon voor zijn eigen vermaak - wie weet?" Ik haal mijn schouders op, probeer mijn verwachtingen niet te hoog te laten oplopen.
Erin’s opwinding doofde een beetje terwijl ze mijn woorden overwoog. "Nou, laten we ons nu gewoon op de positieve dingen concentreren. We helpen elkaar om er fantastisch uit te zien vanavond, en wie weet wat er daarna gebeurt - maar wat het ook is, we kunnen het samen aan." zegt ze, vastberadenheid vult haar ogen voordat ze zich omdraait en naar mijn eigen kast loopt.
Terwijl Erin haar missie hervatte om voor ons beiden de perfecte outfit te vinden, kon ik het gevoel van onzekerheid niet van me afschudden. De groenogige wolf bleef een raadsel, en ik vroeg me af wat er voor mij in fase drie lag... misschien is het allemaal gewoon een grote grap? Wie kan het lelijke meisje meenemen op een date en haar laten denken dat ze echt gekozen zal worden?
"Je hebt me niet verteld wie jou gekozen heeft, Erin?" zeg ik ineens, me realiserend dat we de hele tijd hadden gepraat over mijn ongebruikelijke ontmoeting met mijn eigen man en nog niet haar eigen aanbidder hadden besproken.
"Oh, ja juist! Nou eh, hij was een beetje stil en terughoudend, en glimlachte ook niet veel, maar ik denk dat ze allemaal zo zijn, toch?" legt Erin uit, terwijl ze nog een jurk met een zucht opzij gooit.
Ik veronderstel... hoewel de mijne wel lachte en glimlachte soms, meer als hij zichzelf amuseerde, maar hij glimlachte en sprak tenminste met me...
"Dus denk je dat hij je genoeg leuk vindt om door te gaan naar fase vier? Dat is echt serieus, fase vier bereiken!" zeg ik, terwijl ik naar de inmiddels ontwikkelde blauwe plekken kijk die van mijn eerdere aanval op mijn benen zijn achtergelaten.
"Ik denk het wel... hij zei dat ik mooi genoeg voor hem was... en dat hij op zoek was naar iemand die weinig onderhoud vergt - wat dat ook betekent?" Erin giechelt, terwijl ik knik en glimlach.
Ik zucht een keer, dwing mezelf om op te staan. "Ik denk dat ik maar beter kan gaan douchen en mezelf in ieder geval een frisse start geven..." lach ik geforceerd, terwijl Erin instemmend knikt.
"Ik zal uitzoeken wat we kunnen dragen terwijl jij doucht... het is momenteel... drie uur... hoe laat zei hij dat hij je zou ophalen?" Erin kijkt op haar polshorloge en draait zich om om te vragen.
"De mijne zei zeven uur... oh, en vermijd alsjeblieft jurken of rokken... mijn benen zien er vreselijk uit met al die blauwe plekken! Misschien kan ik een broek en hakken dragen?" stel ik voor, terwijl ik Erin's ogen over mijn gekneusde benen zie glijden. Ze knikt een keer en zucht.
"Ja, dat zal nog steeds schattig zijn! De mijne zei zes uur, dus ik vertrek eerder dan jij..." Erin trekt een pruillip, terwijl ik naar een van mijn lades loop om schone onderkleding en pyjama's te pakken voor na mijn douche.
"Ik vraag me af waar ze ons mee naartoe nemen?" neurie ik, terwijl ik naar de badkamerdeur loop.
Erin giechelt, terwijl ze meer kledingopties afweegt, terwijl ik naar binnen ga en de badkamerdeur achter me op slot doe - ik draai me om naar de spiegel aan de muur en slaak een luide zucht.
Verdorie...
Ik had niet door dat ik er ZO SLECHT uitzag!
Natuurlijk wist ik dat ik een puinhoop was, maar sinds het oorspronkelijke incident en mijn huilbuien tussendoor, leek het alleen maar erger te zijn geworden.
Mijn haar was in de war en hing aan één kant bovenop mijn hoofd en mijn ogen waren praktisch onzichtbaar - gevangen tussen de dikke zwarte mascara en eyeliner vlekken die mijn oogleden en onder mijn ogen volledig bedekten!
Je kon de echte kleur van mijn ogen niet eens zien door de verpeste make-up look die ik nu had! Mijn lichtroze nude lippenstift was ook uitgesmeerd over mijn kin - waardoor ik er uitzag als een soort hoer na een eenmalig avontuur!
Mijn armen waren bedekt met krassen, bleek wit en rood ondanks het feit dat ik de vorige nacht had geprobeerd een lichte zelfbruiner op te doen om me een 'glow' te geven, die nu volledig van mijn lichaam en ziel was verdwenen.
Er was niets dat aan mij glom, behalve de zweetdruppels die constant op mijn voorhoofd waren gevormd als gevolg van hoe nerveus en beschaamd ik de hele dag was geweest!
Waarom zou hij in godsnaam mijn nummer willen hebben... tenzij het deel was van een grap of een truc om indruk te maken op zijn vrienden?
Ik kon op dit moment volledig bevestigen, na mezelf zo te hebben gezien, dat hij zeker niet 'door de make-up heen keek en mijn innerlijke schoonheid vond'... oh nee... want het was onmogelijk om enige schoonheid te vinden in deze puinhoop!
Met dat in gedachten, bedek ik mijn beschaamde gezicht met mijn handen, beschermend mijn pijnlijke ogen tegen het spiegelbeeld dat momenteel naar me terug reflecteert...
"Kom op, Tessa!" mompel ik hardop tegen mezelf, terwijl ik mijn hoofd achterover gooi en een oprechte zucht van ergernis loslaat.
Het enige wat ik nu kan doen is deze tweede kans nemen (ongeacht wat de echte bedoeling erachter was) en laten zien dat ik mezelf inderdaad kan herpakken en er presentabel uit kan zien!
Ik pak eerst mijn gezichtsreiniger, leunend over de wastafel terwijl ik beide kranen aanzet en geen tijd verspil met het schoonmaken van mijn met make-up bedekte gezicht in een stevige schrobbeurt...
Ik knipper om de zwarte waterstroom in de afvoer te zien verdwijnen na elke spoeling, voordat ik na de derde wasbeurt omhoog kijk om een verbetering te zien.
Na mijn douche zou alles weg moeten zijn... hopend dat ik niet permanent bevlekt ben - want dat zou echt precies mijn geluk zijn!
Ik trek mijn gescheurde shorts, ondergoed en sportbeha uit - waardoor ik naakt ben voordat ik onder de stromende douche stap.
Het warme water stroomde over me heen en spoelde niet alleen de fysieke resten van de dag weg, maar ook de resterende onrust die aan mijn huid kleefde.
Met mijn exfoliërende handschoenen schrobde ik de bewijzen van mijn chaotische beproeving weg - elke schrobbeurt maakte me met de minuut schoner.
Ik kon niet anders dan nadenken over de vreemde wending van het lot die me naar dit moment had gebracht... voorbereiden op fase drie... ondanks hoe mijn dag was verlopen!
Ik ving een glimp van mijn spiegelbeeld in de beslagen badkamerspiegel, en hoewel mijn uiterlijk verbeterd was, vertelden de blauwe plekken nog steeds verhalen over de eerdere mishandeling...
Ik ging verder met mijn haar en besloot een duur haarmasker te gebruiken dat Erin en ik vaak deelden op belangrijke dagen zoals deze... een dat ons eerder dit jaar door mijn moeder was gegeven.
Ik liet het vijf minuten op mijn hoofd zitten, zodat het masker elke knoop en klit kon losmaken, voordat ik mijn doucheborstel door mijn lokken haalde - opgelucht dat ik uiteindelijk de meeste, zo niet alle, knopen eruit kreeg!
Ik volgde met shampoo en conditioner, voordat ik mezelf insmeerde met de lekkerst ruikende zeep die we hadden... de geur alleen al hielp me beter over mezelf te voelen.
Na het uitstappen uit de douche droogde ik mezelf af, genietend van het verfrissende gevoel van de schone handdoek tegen mijn huid. Ik veegde de condens van de spiegel - om mijn frisse, schone gezicht terug te zien staren.
Gelukkig leek alles er nu af te zijn... wat me wat hoop gaf voor vanavond...
Ik droogde mezelf af en besloot wat zelfbruiner op te doen om de glans terug te brengen naar mijn bleke huid - voordat ik mijn ondergoed en pyjama aantrok om terug te gaan naar de slaapkamer.
"Eindelijk! Ik dacht dat je er nooit meer uit zou komen!" plaagde Erin, terwijl ze opkeek van de berg kleren die ze nu aan het sorteren was in de kledingkast.
"Sorry! Ik had gewoon even een moment nodig..." antwoordde ik met een kleine glimlach. "Maar ik ben klaar om mijn best te doen als het betekent dat we samen kunnen blijven!" zeg ik, terwijl Erin me een brede glimlach geeft.
"Je ziet er nu al zoveel beter uit! Die wolf van je zal een traktatie hebben als hij hier later komt! Vertrouw me, Tessa, je gaat er fantastisch uitzien. Wat vind je hiervan?" Erin staat op van haar positie op de vloer en richt mijn aandacht op de outfit die ze op mijn bed had gelegd.
De outfit bestond uit een paar zwarte wijde broekspijpen die mooi om mijn billen zaten en een glanzende glans hadden... gecombineerd met Erin's open teen rode hakken (waardoor we vaak schoenen konden delen omdat we dezelfde maat hadden) en een rode, off-shoulder crop top en rode handtas.
"Ja! Het is perfect! Dank je, Erin! Nu laat me die van jou zien..." ik klap enthousiast in mijn handen, knikkend van goedkeuring bij de outfit keuze voordat ze naar haar eigen bed beweegt.
Haar outfit was een gouden minijurk gecombineerd met bijpassende gouden hakken - een outfit die ze apart had gehouden voor speciale gelegenheden zoals deze!
"Ja! Ik was helemaal vergeten dat je die had! Het is perfect!" zeg ik, terwijl Erin glimlacht en knikt bij haar eigen keuze.
"Ik was het ook helemaal vergeten!" Ze giechelt, hoofdschuddend in ongeloof over zichzelf.
Met dat, nu onze outfits klaar waren en ik schoon en klaar om opnieuw te beginnen... was het tijd om ervoor te zorgen dat we er allebei op ons best uitzagen voor fase drie!
Ik kan dit... voor ons beiden!