De nachtclub vol bloedzuigers
Geen teken van Kate of de anderen hier in deze verpletterende menigte op de dansvloer, maar ik denk dat het eigenlijk niet uitmaakt. Ik hou van deze trance-achtige, gothic muziek. Het is echt uniek, met piano en strijkers erin verweven, maar nog steeds met een zware, goede beat erachter. Ik laat dat ritme me meenemen en begin eindelijk te ontspannen. Dan knalt de achterdeur van de club open en mijn ogen schieten er meteen naartoe, alsof ze door een magneet worden aangetrokken.
Het is Gracen. Zijn ogen ontmoeten de mijne, en hij duwt zich een weg door de menigte. Hij heeft dat nog nooit eerder gedaan. Hij vermijdt deze zweterige drukte van mensen koste wat kost, en ik zie hem nu huiveren bij elke schouderstoot en duw.
Ik laat mijn armen langs mijn zij vallen en zwaai hem naar de zijkant van de vloer, maar hij staat al naast me, grijpt mijn pols. “Je beloofde me dat je hier nooit zou komen!” roept hij, en ik knipper, verrast door zijn plotselinge verandering van houding. Dit is niet het verlegen, onhandige kind dat ik altijd heb gekend.
“Eh, wanneer was dat precies?”
“Diploma-uitreiking. Ik zei dat we de nacht konden doorbrengen in De Vogue of waar dan ook, maar niet--”
“Gracen, ik ben geen kind,” berisp ik hem, terwijl ik mijn hand terugtrek. “Ik ben niet eens je vriendin, dus wat doe je hier in godsnaam?!”
Hij bloost. “Ik… Kijk, ik kan het nu niet echt uitleggen. Je… Je zou hier niet moeten zijn, vooral niet alleen.”
“Ik ben niet alleen! Ik heb je al verteld--”
“Je bent zeker niet alleen.” Die stem klinkt recht in mijn oor, en ik spring op, draaiend om een gebeeldhouwde, gespierde Viking van een man te zien, met zijn handen al omhoog langs mijn rug, me naar zijn borst trekkend. Hij heeft de meest betoverende ogen, bleek als glas, en net zo snijdend.
Zijn zwoele lippen trekken omhoog in een grijns. “Ik kon je ruiken vanaf de andere kant van de kamer.” Shit. Ik zweet niet zo veel… Hij volgt mijn zelfbewuste blik naar de zweetdruppel die tussen mijn borsten naar beneden rolt, en hij reikt verdomme in mijn bh en vangt het op zijn vinger. “Ik wed dat je nog beter zult ruiken als ik je in de achterkamer over de knie heb gelegd.” Hij is de grens van sexy gepasseerd, recht in klootzakterritorium. Hij begint me van de dansvloer te slepen, zijn greep een onbreekbare tang, alsof hij me echt in de steeg gaat nemen tien seconden nadat we elkaar hebben ontmoet.
“Laat haar los, Damian,” beveelt Gracen, terwijl hij zich tussen ons in duwt.
De klootzak versmalt zijn ogen en kantelt zijn hoofd. “Huh. Ik herkende je niet eens, Gracen. Mooie camouflage heb je daar.”
“Jullie kennen elkaar?” De vraag is nog niet eens volledig uit mijn mond voordat Damian's vuist in Gracen's gezicht slaat, zijn bril brekend en hem naar de vloer zendt.
Ik gil van schrik, mijn nagels richting de wang van de klootzak rakend, maar hij vangt mijn pols. Die perfecte, roofzuchtige, spierwitte glimlach van hem... Is het gewoon mij of zijn zijn tanden een beetje puntig? “Ik hou van een vrouw met wat strijdlust. Maakt het zoveel plezieriger wanneer--”
Een andere klasse A hunk in een colbert legt zijn hand op de schouder van mijn belager, en Damian's glimlach verdwijnt onmiddellijk. “Nu neef, ik denk dat je al veel te veel hebt gedronken vanavond. Waarom ga je niet naar buiten?”
“Laat je hand van me af, Luscious, voordat ik je f--”
Luscious grijpt hem bij de keel voordat hij de dreiging kan afmaken, en ik verstijf van schrik. “Mijn club, mijn regels, Damian.”
Hij slingert hem terug in de menigte, en ik merk dat er nu alleen mannen om me heen staan. Twee van de meest gespierde grijpen Damian's armen vast terwijl hij naar hen toe wordt geslingerd, hoestend om weer adem te krijgen en haatdragend naar zijn schijnbare 'neef', Luscious kijkend.
Hij schudt de handen van de uitsmijters af en stormt op eigen kracht weg. Luscious kijkt hem na, en draait zich dan naar mij met een schitterende glimlach. Waar zijn neef helemaal bleek en porselein perfectie was, is deze onberispelijk geklede club eigenaar een scherp contrast van olijfkleurige huid en exotische aantrekkingskracht. “Ik bied mijn excuses aan voor Damian, als hij iets heeft gezegd om je bang te maken.”
“Je zou je moeten verontschuldigen bij Gracen,” mompel ik, dwingend mijn ogen weg van zijn smeulende blik en terug naar mijn vriend. Hij gedroeg zich misschien een beetje als een eikel vanavond, maar hij verdiende het zeker niet om in zijn gezicht geslagen te worden, bril gebroken. Hij had verblind kunnen worden--
Holy shit. Ik kan niet anders dan verstijven wanneer mijn ogen die van Gracen ontmoeten op dat moment. Zijn bril ligt inderdaad gebroken op de grond, en er stroomt wat bloed van een paar oppervlakkige snijwonden langs zijn wangen, maar dat is niet wat me verbijsterd maakt. Ik kan me niet eens concentreren op de wonden. Dat verwarde haar, die perfecte kaaklijn, en die grote, donkere ogen... Gracen is niet alleen knap. Hij is adembenemend mooi. Hoe heb ik dat nooit eerder gezien? Hoe heeft ooit iemand hem dorky genoemd? En hoe in godsnaam heeft elke vrouw die ooit met hem heeft gepraat niet geprobeerd hem te imponeren?
Ik voel me zeker alsof ik elk moment flauw kan vallen...
Gracen drinkt mijn uitdrukking in en vermijdt schuldgevoelens oogcontact, klimt overeind en duwt me zachtjes achter zich terwijl hij zich tegenover de schijnbare club eigenaar, Luscious, opstelt. "Leah, we gaan," beveelt hij, en ik voel mijn lippen tuiten, ogen flitsen in boze protest, hoewel hij nooit omkijkt om mijn uitdrukking te zien, en me al naar de uitgang leidt.
Dat pad is geblokkeerd, want ik struikel recht in Luscious. Hij is voor me gaan staan, hoewel hoe in godsnaam hij zo snel hier is gekomen? "Ze wil nog niet weg," beweert hij, terwijl hij mijn kin omhoog tilt. "Ze is net aangekomen. We hebben ons nog niet eens goed voorgesteld."
"Leah," adem ik, terwijl ik voel dat mijn knieën beginnen te knikken onder het gewicht van die ogen.
Hij brengt mijn hand naar zijn lippen, en verdomme, wie zou niet vallen voor zo'n stijlvolle introductie? "Aangenaam kennis te maken, Leah. Je kunt me Luc noemen."
"Zeker minder een mondvol dan Luscious." Ik stem toe, met een sterretjes in mijn ogen glimlach.
Dan merk ik dat Gracen's handen niet meer op mijn arm zijn.
Ik draai mijn hoofd en realiseer me dat de hele menigte is uiteen gegaan om ons ruimte te geven. Ik ben omringd door een cirkel van roodogige mannen, allemaal gretig leunend in verwachting, en in hun handen spartelt Gracen. Hij gromt en probeert zich los te wrikken, wanhopig naar me toe te reiken, en ze breken zijn verdomde arm!
Ik schreeuw, maar Luc draait me terug om hem aan te kijken, waardoor de zee van bedreigingen om me heen niets meer wordt dan vage schaduwen in de hoek van mijn blik. Zijn ogen houden me gevangen, en alle gedachten aan Gracen verdwijnen uit mijn hoofd. "Waarom ben je hier vanavond gekomen, Leah?" vraagt hij.
'Jij.' Het is het eerste antwoord dat door mijn hoofd schreeuwt, hoewel het volkomen irrationeel is. Ik weet niet eens wie deze man is. "Ik wilde gewoon... wat stoom afblazen."
Hij schudt zijn hoofd. Dat was niet het antwoord dat hij zocht.
Hij heft zijn hand, en een nieuw nummer begint uit de speakers te dreunen. Hij trekt me tegen zich aan, wiegt mijn heupen op het ritme als een perfect gepopte pop. "Zo?" Ik knik. "Laat het me dan zien. Laat me zien wat je wilt."
Mijn verraderlijke handen nemen het initiatief, verkennen zijn lichaam.
Ik laat zijn dij tussen de mijne glijden, wrijvend tegen hem aan terwijl zijn hand mijn wang streelt. Nee, niet de respectabele keuze van wangen, de ‘het is tijd om die rok omhoog te schuiven en met me mee te gaan naar een hokje in de toiletten’ soort. Blijkbaar is hij toch niet zo stijlvol, niet dat het me uitmaakt. Normaal zou ik niet zoveel betasten toestaan, maar met deze man... Hij heeft gelijk. Dit is wat ik vanavond wilde, om me beter te voelen. Ik kan me beter voelen dan ooit, ik moet hem gewoon laten me nemen.
Dan herinner ik me Gracen. Hij kijkt niet alleen toe hoe ik dit doe. Hij ligt op de grond, ernstig gewond en bloedend. Verdomme, ik kan hem niet eens meer zien. "Gracen--?" De woorden stoppen met een hijg, terwijl de lippen bij mijn keel veranderen in scherpe drukpunten.
Het is verre van een vreselijke sensatie. Het is slechts een korte flits van pijn, dan voel ik mezelf oplichten als een bliksemafleider. Ik kreun en Luc doet dat ook, drukt nog harder tegen me aan.
Dan vervaagt de extase in een luie soort uitputting. Mijn ogen beginnen te fladderen, en alle gesmoorde alarmbellen in mijn brein beginnen met wraak af te gaan. Deze psycho drinkt mijn bloed, en niet alleen dat, hij is slechts seconden verwijderd van mij leeg te drinken en te vermoorden.
En weg is al zijn koele bevel, hij lijkt niet te kunnen stoppen. Hij kan zichzelf helemaal niet beheersen, terwijl hij met mij naar de vloer zakt, en andere paar handen komen hem van mij af te trekken, maar veel te laat.
Weet je nog dat ik je vertelde dat er iets vreemds was aan mijn bloed? Ja, het is zo goed als vampier heroïne.