Hoofdstuk 7
Verdorie, dit is vast een vergissing, dacht ze bij zichzelf, maar ze vroeg zich af waarom ze zich zo opgewonden voelde hierover. Slechts één klein verschil. Ze hapte naar adem bij het zien van zijn opgewonden lichaam - zijn prachtige, volkomen mannelijke, verschrikkelijk opgewonden gestalte.
Ze had schilderkunst gestudeerd op de universiteit. Ze hadden naakte figuren geschetst, en ze had genoeg sterke mannen gezien - of dat dacht ze tenminste. Ze had veel tijd doorgebracht op naaktstranden, maar ze had nog nooit iets gezien dat... bedreigend was.
Hij moest de frons op haar gezicht hebben opgemerkt.
"Wat is er?" Ze slikte en dacht dat ze hem misschien eerlijk zou antwoorden. "Het is gewoon... ik heb nog nooit zo'n... absoluut zo'n grote gezien." Tenminste, dat was de waarheid.
Ze kreeg haar eerste glimp van puur mannelijk ego toen hij grijnsde.
"Ben je niet bang, hè?" vroeg hij. Wat dacht je daarvan? Natuurlijk. "Ik, oh, het is gewoon—"
"Ik beloof je, Daisy, ik zal niets, maar dan ook niets met je doen totdat je me vraagt; jij bent de baas vanavond."
"Beloofd?" vroeg ze zachtjes. Hun blikken waren gefixeerd.
"Ik zal mijn belofte houden." Mijn tweede naam is gevaar. Hah! Ze was ofwel de meest naïeve vrouw op de planeet, of haar instinct was op scherp omdat ze dit vreemde gevoel had dat ze hem echt kon vertrouwen.
Het is niet alsof ze niets wist over Chase Johnson. Mary had haar zoveel verteld over Tyler's naaste familielid dat ze zich bijna voelde alsof ze hem kende - een beetje.
"Oké," zei ze.
"Goed," zei hij. Hij kwam naar haar toe en gleed met twee van zijn vingers onder één kant van haar panty.
"Ah, kan ik die nog even aanhouden, zeg, tien minuten?" Nu het grote moment was aangebroken, besefte ze dat ze nog wat meer tijd nodig had. Slechts een klein beetje.
Hij lachte. "Natuurlijk," antwoordde hij, ging naast haar liggen en gleed met zijn borst over de hare, rustend op zijn ellebogen. "Je hebt een absoluut prachtige mond," zei hij zachtjes, terwijl hij in haar ogen keek.
"Hmmm," mijmerde ze voordat hij haar kuste. Het was anders deze keer, met de warmte van het vuur op hun lichamen. Hij was natuurlijk naakt. Hij had alle lichten uitgedaan terwijl hij haar het glas witte wijn bracht, dus het enige licht in de kamer kwam van het vuur. Het nepbont tapijt voelde zo sensueel aan op haar huid. Zijn borst was stevig en sterk.
Hij kuste haar weer, kuste haar nek, en ging langzaam verder naar beneden langs haar lichaam totdat hij haar borsten kuste en streelde. Ze kreunde van pure vrouwelijke vreugde.
Ze kneep haar dijen samen in een poging om de vochtige, tintelende, bijna brandende sensatie tussen haar benen te verlichten. Haar vingers knoopten zich in zijn zwarte haar; ze drukte zijn gezicht intiemer tegen haar borsten en liet een diepe, ademende zucht ontsnappen.
"Goed?" vroeg hij zachtjes. "Oh, ja," antwoordde ze zachtjes, en spreidde haar benen verder terwijl ze voelde dat een van zijn handen omhoog ging langs haar binnenste dij, en daarna onder de rand van haar panty.
Toen verschenen zijn vingers, precies daar waar ze het meest brandde. Hij had haar gevoeligste plek gevonden en streelde en drukte langzaam totdat haar heupen zich bogen en ze zachtjes kreunde.
"God," zei hij zacht, "je bent zo heet!"
Het maakte haar niet uit wat hij dacht, en geen enkel deel van zijn lichaam vormde een bedreiging voor haar. Ze ging gewoon in de andere richting van die kundige hand, die duivelse hand, en de zekere en vaste greep die haar naar rijken leidde waarvan ze nooit had gedacht dat ze bestonden.
Natuurlijk had ze met zichzelf gespeeld, maar dat viel in het niet. Wanneer een man haar aanraakte, was het zoveel spannender, zoveel sensueler, zoveel seksueler, zoveel... onvoorspelbaarder.
"Dat is het," zei hij zacht toen ze haar hand tegen de zijne legde. "Ja."
Toen gebeurde er iets. Ze schreeuwde en greep zijn arm terwijl haar adem snel stokte. Ze sloot haar ogen en opende haar mond in een stille oh. Hij greep haar stevig vast en lachte zachtjes, een tevreden en verrukkelijke mannelijke lach.
"Je bent zo mooi," zei hij zacht, terwijl hij een van haar borsten streelde. "Vooral nu."
Ze kon niet helder denken. Ze kon alleen maar naar hem kijken met zware oogleden. Gelukkig was hij geen eikel. Ze kon zich niet voorstellen hoe ze het zou hebben verdedigd als haar pruik was afgevallen. Ze had hem duidelijk met genoeg spelden vastgemaakt om een slagschip te laten zinken.
"Je kunt het nu bij mij doen," zei ze, haar rug krommend en haar armen boven haar hoofd tilend. Ze begon te lachen.
"Alles wat je wilt, nu!" Hij lachte. Toen keek ze toe hoe hij haar glas wijn oppakte. Ze dacht dat hij haar een slok zou aanbieden en was verrast toen hij een mondvol nam en het in zijn mond hield.
"Wat ben je van plan?" fluisterde ze, en kwam erachter toen hij langs haar lichaam gleed, haar benen nog steeds wijd open, en zijn hoofd tussen haar dijen plaatste. Met één hand trok hij haar slipje opzij en vond haar met zijn lippen en tong.
"Oh mijn God!" riep ze uit, en kwam binnen enkele minuten weer klaar.
Hij was een echte heer en liet haar herstellen.
Zodra ze weer helder kon denken, besloot ze dat ze alles uit de kast wilde halen. Als dit de eerste en laatste keer seks was die ze misschien een lange tijd zou hebben, wilde ze al haar vragen beantwoord hebben.
"Ik wil jou zien," fluisterde ze.
"Ga je gang," hijgde hij, terwijl ze over het bontkleed schoof en haar eerste echt goede blik op hem wierp.
Hij was indrukwekkend. Zeer indrukwekkend. Ze omcirkelde de basis van zijn erectie met haar hand, verbaasd dat haar vingers elkaar niet raakten.
Indrukwekkend was zeker het woord. Ze wilde haar onervarenheid niet prijsgeven, dus zei ze: "Ik weet dat alle mannen verschillend zijn. Kun je me laten zien wat je lekker vindt?"
Even dacht ze dat ze iets verkeerd had gedaan omdat hij begon te lachen, zijn platte buik bewegend. Deze man had prachtig gedefinieerde spieren, zelfs een sixpack.
"Wat?" zei ze.
"Ik denk dat ik ben gestorven en naar de hemel ben gegaan." Hij legde zijn hand over de hare en liet haar zien wat hij lekker vond.
"Dank je, ik kan het vanaf hier wel."
"Ik weet zeker dat je dat kunt," zei hij, zijn stem gespannen.
Ze was niet helemaal onwetend. Het was gewoon de eerste keer dat ze een echte, levende man had om op te oefenen—een levensgrote actiefiguur, als het ware. En aangezien ze deze man nooit meer zou zien, waarom niet helemaal gaan?
Langzaam, zo voorzichtig, bracht ze haar mond naar de top van zijn erectie en liet hem binnen. En ze moest bijna lachen toen ze zijn verstikte kreun hoorde. Ze experimenteerde, genoot van zichzelf en bevredigde haar eigen nieuwsgierigheid naar mannen bijna net zoveel als ze zich richtte op het plezieren van hem.
Toen hij haar stopte, was ze verward.
"Vond je het niet lekker?"
"Oh, jawel. Je zou kunnen zeggen dat ik het veel te lekker vond. Als je nog langer had gedaan wat je deed, nou..."
"Oh." Haar gezicht werd rood toen ze plotseling begreep wat hij bedoelde. Godzijdank kon hij onmogelijk weten hoe onschuldig ze hierin was.
"Kom hier," zei hij, haar in zijn armen trekkend terwijl hij op het tapijt ging zitten. Hij kuste haar lang en hartstochtelijk, haar gezicht in zijn handen houdend. "Je bent het beste dat me in tijden is overkomen."
"Jij ook," zei ze, en ze meende het. "Laten we die uitdoen, oké?" zei hij, zijn vingers in de zijkanten van haar zwarte satijnen slip haakend.
Het moment van de waarheid was aangebroken. Amaya ontdekte dat ze het wilde weten. Ze was zo ver gekomen en had enorm genoten. Nu wilde ze alles weten.
"Oké," fluisterde ze, en beet op haar lip om het trillen te stoppen.
"Hé," zei hij, en hij volgde die lip met zijn vinger. "Gaat het goed met je?"
Ze knikte. "Ik ben gewoon echt opgewonden."
"Ik ook," fluisterde hij.
Toen ging ze op haar knieën zitten, en hij trok haar slip naar beneden langs haar dijen. Ze ging weer zitten, haar blote billen tegen het nep bont, en hij trok haar slip verder naar beneden langs haar enkels, hielp haar haar laarzen uit te doen — en ze was volledig naakt.
"Wat is dat?" zei hij, zijn oog viel op iets.
"Wat?"
"Op je billen."
"Oh, het is een roos." Ze had de tatoeage op haar eenentwintigste verjaardag laten zetten, op een dare. Een kleine rode roos met een groene stengel en twee bladeren. Het was zo'n deel van haar dat ze soms vergat dat ze het had.
"Draai je om," zei hij. Ze ging gehoorzaam op haar buik liggen terwijl hij het bestudeerde.
"Het is heel mooi."
"Ik vind het leuk."
"Jij bent heel mooi."
Ze glimlachte. "Ik vind jou leuk."
"Wacht even. Deze vloer wordt hard." Hij stond op en liep naar de bank, waar hij het dekbed pakte dat op de grond was gevallen. Hij vouwde het dubbel, bracht het terug en, gebarend dat ze naar achteren moest schuiven, legde hij het bovenop het tapijt.
"Beter," zei hij, en nam haar hand en trok haar naar zich toe.
En kuste haar. En kuste haar opnieuw, harder. Dwingender. En ze wist dat het ging gebeuren.
Hij kuste haar oogleden, haar neus, en haar mond. Haar nek, haar borst, haar borsten.
Hij kuste haar tepels, rolde ze rond op zijn tong, en plaagde ze zachtjes met zijn tanden tot ze kreunde van verlangen. Hij kuste zijn weg naar beneden langs haar buik; hij kuste haar binnenste dijen; hij kuste haar daar, fluisterend, "Je bent overal mooi," toen gleed hij omhoog langs haar lichaam en steunde zich boven haar. Ze keek naar hem op en wist dat dit het was.
Hij gleed in haar met een ongeremde mannelijke kracht die haar hard tegen de vloer deed terugschokken. Bij de scherpe, snelle pijn vulden tranen haar ogen, maar ze sloot ze omdat ze niet wilde dat hij ze zag of wist.
Maar die pijn, dat eigenaardige brandende, uitrekkende gevoel, werd zo snel vervangen door intense genot dat ze zijn schouders vastgreep, zich oprichtte van de opgevouwen deken, en toen zijn billen vastpakte zodat hij precies zo tegen haar moest bewegen.
En toen gebeurde het weer, een ander hoogtepunt, en ze dacht dat hij klaar zou zijn, maar hij bleef doorgaan, stootte steeds weer in haar, de intens seksuele ritme nam toe in kracht en snelheid.
"Je bent ongelooflijk," fluisterde ze, haar lippen nauwelijks tegen de zijne. "Jij ook," mompelde hij, zijn adem warm tegen haar huid. Op dat moment leek de tijd stil te staan toen hun lippen eindelijk elkaar vonden, een passie ontbrandend die al veel te lang onder de oppervlakte had gesluimerd. De kamer vervaagde, en alles wat telde was de elektrische verbinding tussen hen.
De nacht was gevuld met passie, ontdekking, en een diep gevoel van intimiteit. Ze ontdekten nieuwe hoogten van genot en deelden momenten van kwetsbaarheid die hun band verdiepten. Terwijl de uren verstreken, werden hun wildste verwachtingen niet alleen vervuld maar overtroffen, waardoor ze beiden ademloos en verzadigd achterbleven.
En terwijl ze verstrengeld in elkaars armen lagen, verspreidde een gloed van tevredenheid zich over hun gezichten, wetende dat deze nacht slechts het begin was van een buitengewone reis die ze samen zouden ondernemen.
Hun lichamen begonnen te verstrengelen, bewegend in sync met het ritme van hun gedeelde passie. De lucht knetterde van elektriciteit terwijl ze aan een reis van intimiteit begonnen, hun harten kloppend in perfecte harmonie.
Verloren in de hitte van het moment, lieten ze elke pretentie of reserve los, omarmden de kwetsbaarheid en authenticiteit van hun verbinding. In dat moment van diepe nabijheid ontdekten ze een liefde die spelletjes en verwachtingen overstijgt, een liefde gebouwd op vertrouwen, openheid, en een wederzijds verlangen om gekoesterd te worden en te koesteren.
En terwijl ze zich overgaven aan de tedere omhelzing van de nacht, wist Chase dat hij eindelijk de echte romantiek had gevonden waar hij naar verlangde—een romantiek die moeiteloos ontvouwde, onbelemmerd door maskers of aarzeling, in de armen van een vrouw die haar ware zelf omarmde, net zoals hij haar had leren omarmen.
Toen voelde ze hem stoppen, gespannen, en die mannelijke samentrekkingen voelen. Hij kreunde, begroef zijn gezicht tegen haar schouder, en hijgde naar adem alsof hij kilometers had gerend.
Ze kon zijn hartslag tegen haar borst voelen racen. Toen het eindelijk vertraagde, hief hij zijn hoofd en vond haar lippen met de zijne. Hij kuste haar, gleed toen langzaam naar de zijkant, hun lichamen verbonden houdend.
Ze kon haar ogen niet openhouden. Haar oogleden vielen dicht. De enige gedachte in haar hoofd was dat het zeker de moeite waard was geweest om te wachten.