Hoofdstuk 4
Hoe weet ze toch mijn vastberadenheid te ondermijnen? dacht Chase terwijl hij terug naar zijn kamer ging. Hij ontdekte haar bewusteloos en snurkend, maar hij vond het schattig, en tot zijn verbazing vond hij haar fascinerend.
Chase zuchtte en ging weer naar de woonkamer; deze keer was de kamer gevuld met het geluid van lachen en het klinken van glazen, en te midden van de vrolijkheid bleef één figuur roerloos onder het balkon liggen. "Tyler, wakker worden," gromde Chase.
Tyler lag uitgestrekt op de zachte bank, zijn ledematen ongeordend gespreid, in een diepe bewusteloosheid. De chaos van het feest leek weg te ebben terwijl bezorgde fluisteringen de lucht vulden.
"Chase, gaat het wel goed met hem?" vroeg een van zijn neven.
"Ik hoop het." Vrienden en kennissen verzamelden zich om hem heen, hun gezichten een mengeling van bezorgdheid en amusement. Sommigen duwden Tyler zachtjes, hopend hem uit zijn slaap te wekken, terwijl anderen verwarde blikken uitwisselden. Het was duidelijk dat deze onverwachte wending ieders aandacht had getrokken. "Wow, wat heeft hij eerder gedronken?" vroeg de getatoeëerde man.
Terwijl de feestvreugde voortduurde, verspreidde de speculatie zich als een lopend vuurtje. Sommigen dachten dat hij zich te veel had laten gaan en bezweken was aan de effecten van overmatig alcoholgebruik. Anderen fluisterden over de mogelijkheid van een mislukte grap, zich afvragend of iemand een streek met hem had uitgehaald. Ongeacht de oorzaak, de feestgangers waren verenigd in hun nieuwsgierigheid en bezorgdheid voor hun gevallen kameraad.
"Zal hij morgen wakker kunnen worden?" Chase fronste. "Natuurlijk, het is zijn bruiloft." Helena mompelde, "Chase, moeten we medische hulp inschakelen? Of misschien proberen hem wakker te maken?"
"Nee."
"Misschien is het het beste om hem te laten slapen en zijn zinnen op natuurlijke wijze terug te laten komen," antwoordde Chase. Terwijl de meningen botsten, viel er een stilte over de menigte en werd er een beslissing genomen.
Voorzichtig knielden enkele individuen naast Tyler en brachten hem naar de woonkamer, plaatsten een kussen onder zijn hoofd en zorgden ervoor dat zijn lichaam in een comfortabelere positie lag. Bezorgde fluisteringen vulden de lucht terwijl ze zijn borst zagen op en neer gaan met elke regelmatige ademhaling. Hoewel er onzekerheid bleef hangen, was er een gedeeld begrip dat hem veilig en comfortabel houden van het grootste belang was.
Naarmate de nacht voortschreed, hervatte het feest zijn levendige ritme, hoewel een collectief oog nog steeds gericht was op de roerloze figuur op de bank. Gesprekken werden hervat, lachen weerklonk, en de muziek speelde verder.
Vijf uur later.
Wat een puinhoop, dacht Chase bij zichzelf terwijl hij de drie andere dansers naar huis stuurde met royale fooien en zijn oprechte dank. De meeste gasten waren ofwel vertrokken naar de slaapkamers van het grote huis of, zoals Tyler, bewusteloos in de woonkamer nadat ze van het balkon waren gehaald.
"Verdomme, Mary zal me vermoorden als er iets ergs gebeurt met haar bruidegom," mompelde hij tegen zichzelf.
Chase keerde terug naar zijn kamer om Daisy te zien slapen. Hij haalde een donsgevulde deken en drapeerde die over haar zodat ze het niet koud zou krijgen. Toen observeerde hij haar slapende gezicht in de zacht verlichte kamer, waar een serene sfeer de gezellige omgeving omhulde. Genesteld in een comfortabel bed lag de vrouw vredig, de belichaming van elegantie en gratie. Haar vorm werd delicaat omlijnd onder de zachte dekens, wat de allure van het tafereel versterkte.
Zijdezachte donkere lokken haar lagen verspreid over het kussen als een waterval van middernacht satijn, omlijstend haar gezicht als een halo.
Chase zuchtte terwijl hij naar haar keek. En dacht hoe haar gelaatstrekken met nauwkeurige precisie waren gebeeldhouwd, elke contour harmonieus samenvloeiend om een gezicht van tijdloze schoonheid te creëren. Hoge jukbeenderen gaven een subtiele definitie aan haar gezicht, terwijl haar vlekkeloze teint leek te zijn aangeraakt door de zachtste penseelstreken van maanlicht.
“Prachtig,” mompelde hij.
Chase dacht, ze was een voortreffelijke schoonheid. In haar slaap bleef haar uitdrukking rustig, alsof ze gevangen was in een moment van serendipiteit. Haar lange, donkere wimpers rustten vredig op haar gladde, licht blozende wangen, werpend schaduwen die dansten met de kleinste bewegingen. Lippen, van nature vol en subtiel getint, straalden een aura van stille aantrekkingskracht uit, belovend fluisteringen van geheimen die nog niet verteld waren. Haar vorm onder de dekens straalde gratie uit, met rondingen die bewondering en waardering opriepen.
“En sexy.” Hij zuchtte terwijl hij keek naar hoe de contouren van haar lichaam zowel kracht als zachtheid uitstraalden. Chase was niet het type dat naar stripclubs ging. Tyler en Justin waren daar meer in geïnteresseerd. Maar er was dat moment, toen hij door het publiek stormde en zij haar bh uittrok en naar hem gooide... Hij zou geen man zijn als hij die extreem vrouwelijke vorm niet had bewonderd.
Hij had zich voor een fractie van een seconde zo levendig gevoeld. Echt bezield. Chase's realisatie trof hem diep terwijl hij nadacht over de afgelopen jaren van zijn leven. De drang om zijn bedrijf te laten groeien had hem volledig in beslag genomen, waardoor er weinig ruimte overbleef voor iets anders. Hij had ontelbare uren in zijn werk gestoken, waarbij hij persoonlijke relaties, hobby's en zelfs zijn eigen welzijn had opgeofferd.
Toen hij er verder over nadacht, realiseerde hij zich dat hij zijn eigen geluk en de eenvoudige geneugten van het leven had verwaarloosd. Het streven naar succes was een allesomvattende obsessie geworden, en hij was de dingen uit het oog verloren die echt belangrijk voor hem waren.
Het gevoel dat hij nu ervoer, wat het ook was—misschien een gevoel van tevredenheid of een kortstondig moment van vrede—herinnerde hem aan het belang van balans. Het deed hem beseffen dat het leven niet alleen draaide om het bereiken van professionele doelen. Er was meer in het leven dan alleen het laten groeien van een bedrijf.
Chase dacht hierover na terwijl hij haar zag slapen en dacht aan de bruiloft de volgende ochtend.
Er was iets in hem dat het verafschuwde om verantwoordelijk te zijn voor Tyler. Hoewel hij een goede neef was, had hij zich altijd afgevraagd waarom Tyler zo bang was om met Mary te trouwen en zijn vrijgezellenleven op te geven. Het was zowel verwarrend als angstaanjagend.
Chase's veronderstelling dat wanneer je de juiste vrouw vindt, alles vanzelf op zijn plaats zal vallen en gemakkelijk zal verlopen, is een veel voorkomende overtuiging die door veel mensen wordt gedeeld. Het wordt vaak in films, boeken en populaire cultuur weergegeven dat wanneer je je zielsverwant of de persoon ontmoet met wie je bedoeld bent, alles moeiteloos zal samenkomen.
Bullocks! Natuurlijk was het Tyler's ideaal.
Hoewel het waar is dat een sterke verbinding en compatibiliteit belangrijk zijn in een relatie, houdt het idee dat alles magisch op zijn plaats zal vallen niet altijd stand in de werkelijkheid. Hij wist dat uit ervaring. Hij wist dat relaties inspanning, communicatie en compromis van beide partners vereisen om te gedijen en te groeien.
Chase zuchtte. Het leven kan stressvol zijn. Aan de positieve kant hoefde hij niet langer verantwoordelijk te zijn voor zijn neef. Chase was ervan overtuigd dat hij als getuige zijn neef op tijd naar de kerk zou brengen en morgenmiddag zijn bruiloft zou bijwonen. Hij stopte toen Daisy zuchtte en zich uitstrekte, waardoor het dekbed op de vloer naast de bank viel. Haar zware wimpers fladderden open terwijl ze naar hem keek.
"Hé, hoe laat is het?" fluisterde ze zachtjes. "Ongeveer drie uur in de ochtend," zei Chase met gefronste wenkbrauwen. Ze probeerde rechtop te zitten, maar ging toen weer liggen op de bank. "Verdomme! Ik ben een beetje duizelig."
"Je moet iets eten," zei hij, terwijl hij zijn hand uitstak en haar een verleidelijk stuk taart aanbood.
"Oh ja..."
Chase trok een wenkbrauw op bij haar onconventionele benadering, maar kon niet anders dan glimlachen om haar enthousiasme. "Nou, het lijkt erop dat je echt niet kunt wachten," merkte hij speels op. Ze lachte, haar mond nog gedeeltelijk gevuld met taart.
"Als ik honger heb, heb ik geen tijd voor bestek. Bovendien smaakt taart beter als je het met je handen eet."
Hij knikte, haar redenering amusant vindend. "Eerlijk genoeg. Zolang je ervan geniet."
Met een ondeugende glinstering in haar ogen plaagde Amaya, "Wil je een hapje?"
Hij lachte, zich realiserend dat ze hem een smaakje aanbood. "Waarom niet?" antwoordde hij, leunend dichterbij om een hap te nemen van de taart die ze in haar hand hield. De zoete smaak beviel zijn smaakpapillen onmiddellijk.
Ze bleven de taart delen, afwisselend tussen happen genomen met hun handen en happen genomen met de meegeleverde vork. Hun speelse interactie creëerde een sfeer van luchtigheid en plezier.
Terwijl ze samen van de taart genoten, kon hij niet anders dan dankbaar zijn voor het spontane moment, zich realiserend dat soms de regels breken en de eenvoudige geneugten van het leven omarmen tot de meest verrukkelijke ervaringen kunnen leiden.
"Heerlijk, hè?" mompelde ze tussen de happen door.
Hij knikte terwijl ze het in recordtijd opaten. Hij keek toe terwijl ze de glazuur van haar vingers likte, en toen wat van de dikke frosting van het papieren bord op haar vinger smeerde. Toen likte hij voorzichtig die vinger, blijkbaar genietend van de smaak. De onbedoeld sensuele beweging en het oprechte plezier dat ze uitstraalde, maakten hem compleet opgewonden.
Daisy barstte van de energie. En ze is heet en sexy, dacht hij bij zichzelf. Toch kon Chase niet geloven dat hij zulke seksuele gedachten had. Hoe kon hij zo ingenomen zijn met iemand die hij eerder verafschuwde?