Hoofdstuk 10
Zes jaar later, "Het spijt me, meneer," merkte Chase's secretaresse op, zijn houding doelbewust gereserveerd, die het hele scala van zijn emoties overbracht.
Chase Johnson verspreidde ze.
En totdat ze hem uitkwamen, was hij niet de man die normaal gesproken de aanwezigheid van gevoelens accepteerde. Of hem op de een of andere manier hielp.
"Ik heb de vrijheid genomen om weer een nieuwe groep kandidaten te verzamelen," vervolgde Gabby in dezelfde toon, want hij was niet het type secretaresse dat aarzelde om zijn ideeën, gevoelens of gedachten te uiten, hoe ze ook vermomd waren. "Aangezien de vorige enkele met afkeuring zijn ontvangen," wist Chase dat.
Hij stond bij de glazen scheidingswand die hem scheidde van de rest van zijn strakke, moderne kantoor, niet bij het raam dat uitkeek over een van de rijkste gebieden van Rome. Het was het ideale tegengif voor de drukte en het gewicht van de Romeinse geschiedenis die de rest van de stad doordrenkt.
Chase was maar al te bekend met de drieduizend jaar oude stad, van zijn verborgen straatjes tot zijn beroemdste piazza's. Hij begreep wat het was om rauw en ongewenst op te groeien in de schaduw van vroegere grote glories. En wat was hij geworden in deze stad—een verstoten bastaardzoon van een man die alleen zijn legitieme kwesties erkende en zijn fouten de rug toekeerde?
Nou, hij had nooit gedacht dat het vinden van zijn echte vader hem een koud, koud hart zou geven. Tenminste, hij overleefde op eigen kracht. Meer succesvol dan de oude man.
Hij en Justin hadden elke centimeter van de weidse uitzichten die hun kantoor bood verdiend, maar hij was veel trotser op wat hij binnen de muren van CJ Johnson Software had gedaan. Uiteindelijk bezat Justin, zijn beste vriend, slechts 30% ervan, en hij bezat 70%.
Chase beschouwde het als een behoorlijke start toen zijn persoonlijke rijkdom niet alleen die van zijn rivaal overtrof. Hij had die mijlpaal bereikt in het eerste jaar na Tyler's bruiloft. Die bruiloft plaagde zijn gedachten.
Chase's lippen werden dunner van onvermijdelijke ongenoegen terwijl zijn geest hem terugtrok naar de periode van zijn leven die hij het meest wilde vergeten. Het ene stuk van zijn leven waar hij zijn focus had verloren. Waar hij zo dicht bij was gekomen om zichzelf volledig te vergeten.
Niet dat zijn herinneringen aan die tijd precies klein waren. Maar hij was gemotiveerd om te slagen en die vrouw te vinden.
Desalniettemin herinnerde het kantoor hem waar hij naartoe ging. Wat hij met zijn eigen handen en wilskracht had opgebouwd. Het versterkte zijn doelen. Hij was niet van plan om elk moment te vergeten van hoe hij hier was gekomen.
"Als u uw aandacht op uw tablet wilt richten, meneer," klonk de stem van zijn secretaresse, overdreven rustig. Zijn eigen scherpe steek, zoals gewoonlijk. "Ik heb een selectie erfgenamen voor uw kijkplezier geregeld, gerangschikt op basis van hun sociale status."
Chase wandelde weg van zijn kantoren, al dat graniet en staal dat hij zo rustgevend vond hier in het oude Rome. Zijn visie had het hele gebouw gevuld. Het is zijn geld. Zijn mensen werken hard om zijn aspiraties werkelijkheid te maken.
Het was tijd voor hem om verder te gaan en een vrouw te vinden.
Chase's verlangen om te trouwen had er weinig mee te maken. Een huwelijk zou hem stabieler en gevestigd doen lijken, wat favoriet was bij sommige van de meer conservatieve rekeningen. Een huwelijk zou hem misschien uit de media houden, wat zijn raad van bestuur ongetwijfeld zou waarderen. Een vrouw zou Chase ook voorzien van wettelijke opvolgers voor zijn geld en macht.
Chase zou sterven voordat hij een kind zou onderwerpen aan de trauma's die hij had doorstaan, vooral het ontbreken van zijn vaders naam. Bovendien zou trouwen een einde maken aan het gemompel van zijn raad van bestuur. Chase was een schande voor zijn eigen bedrijf als een alleenstaande man met grote verlangens. Chase was op de een of andere manier minder betrouwbaar dan andere CEO's, die allemaal legitieme en wettelijke echtgenoten en kinderen hadden.
Chase haalde zijn hand weg van zijn kaak. Hij was zich bewust van het seizoen. En waarom zijn gedachten steeds terugkeerden naar de trouwdag van Tyler en de prachtige vlammen die bijna zijn leven verwoestten. Maar hij had geen plannen om de gelegenheid te herdenken. De vrouw was weg. Het was gewoon een one-night stand. Niets meer. In plaats daarvan keek hij naar zijn secretaresse, duidelijk ongeduldig wachtend.
"Wat geeft je de indruk dat deze groep nerveuze, hebzuchtige socialites aantrekkelijker zal zijn dan de vorige?" vroeg hij.
"Wil je iets aantrekkelijks, meneer? Ik denk niet dat dat op mijn lijst stond. Ik zocht naar iets meer gepasts."
De dochter van de filantroop uit Rusland. Twee Italiaanse dames uit verschillende families die ergens in de diepe, donkere, verwarde wortels van hun stamboom verwant waren aan oude koningen en koninginnen. Een erfgename uit Roemenië die vee geld inzamelde halverwege de wereld.
Ze waren allemaal mooi op hun eigen manier. Als ze niet formeel gestyled waren, dan waren ze gepolijst tot een glans. Ze waren allemaal op de een of andere manier voltooid. Een van hen leidde haar eigen liefdadigheidsinstelling.
Een andere wijdde het grootste deel van haar tijd aan humanitair werk. En geen van hen was ooit in een roddelblad verschenen.
Chase weigerde iemand te accepteren die een geur van paparazzi nieuwsgierigheid in zich had of dichtbij hen was, zoals de erfgename van de wijnmakerij uit L.A., die zelf wonderbaarlijk onberispelijk was maar sinds de kostschool beste vrienden was met een superster wiens leven zich in krantenkoppen over de hele wereld had afgespeeld. Dank je, maar nee. Hij wilde geen controverse. Geen duistere geheimen die op het slechtst mogelijke moment onthuld zouden worden. In feite, helemaal geen geheimen. Chase was een puinhoop. Zijn hele bestaan was een geheim geweest, toen een schok, met zijn eigen krantenkoppen.
Chase's schandalige, onwettige geboorte en de koppige onwil van zijn scheepsmagnaat vader om zijn bestaan te erkennen gedurende zijn hele leven, konden net zo goed Chase's aartsvijand zijn geweest.
Hij had zich altijd gemerkt gevoeld door zijn geboorteomstandigheden en de verschrikkelijke keuzes van zijn ouders.
Deze dingen zullen hem altijd tekenen. Tenminste, hij heeft zijn weg naar de top gevonden zonder de hulp van zijn echte vader.
"U lijkt niet tevreden, meneer," merkte Gabby sarcastisch op. "Nogmaals, ik moet u helaas vertellen dat een smetteloze erfgename van goede sociale status een beperkte bron is." Toen Chase hem nors aankeek, hief hij zijn kin een beetje. "Meneer."
"Vanavond ontmoet ik de laatste van de eerdere selectie van mogelijkheden," herinnerde Chase Gabby.
"Meneer, ik heb zelf de reservering gemaakt. Momenten nadat u mij vertelde dat uw ontmoeting met een andere vrouw op die lijst buitengewoon slecht was geweest. Natuurlijk. Ze leek niet op haar foto; het was gefotoshopt!" merkte Chase somber op.
"Helaas, dat is een onderdeel van de digitale datingcultuur waar we nu allemaal mee te maken hebben."
"Gabby. Op de foto's die je me gaf, zag ze eruit als een zoet uitziende, conservatief geklede blonde."
Zijn secretaresse glimlachte.
"Maar ze verscheen met een groene en roze hanenkam en een mouw vol tatoeages. Ik vond haar zo leuker, als ik eerlijk ben, maar ik kan moeilijk een punkrock prinses voor mijn raad parade laten lopen. Als ik kon, zou ik het doen."
"Het is Justins idee, meneer."
Chase rolde met zijn ogen.
"De vrouw die u vanavond ontmoet heeft een robuuste aanwezigheid op sociale media en absoluut geen hint van punkrock," antwoordde Gabby droog. "Ik heb het zelf gecontroleerd."
Chase zuchtte, "Oh ja? Het is niet alsof ik het zelf niet kan doen. We zijn de beste IT-softwarebedrijf in Europa met een reden."
"Ik weet het, meneer."
"Misschien zal ik vanavond weggeblazen worden, en zal al dit onnodig blijken."
"Hoop doet leven," mompelde Gabby. "Serieus, Gabby? Ik ruik de spot in je stem."
"Excuses, meneer."
Chase dook niet in een van de vele dingen die zijn aandacht wachtten na het wegsturen van Gabby. Hij kon zijn inbox zien vollopen. Zijn berichtlicht was aan. In plaats van ermee om te gaan, vond hij zichzelf zittend aan zijn bureau, nors kijkend naar het tastbare bewijs van zijn macht. Omdat, weer eens, zij het enige was dat in zijn gedachten was.
Zijn gevaarlijkste verleiding...
De vrouw die bijna zijn verstand had vernietigd. Zijn telefoon ging, waardoor hij terug naar de realiteit werd getrokken en ver weg van Tyler's bruiloft. Weg van haar herinneringen die hem sindsdien hadden achtervolgd.
Vanavond, terwijl hij zijn aandacht richtte op de taken die hem wachtten, beloofde hij dat hij het verleden zou laten waar het thuishoorde en zich zou concentreren op het volgende heldere deel van zijn glorieuze toekomst.
Enkele uren later.
"Ik denk dat het van cruciaal belang is om vanaf het begin heel duidelijke grenzen te stellen," vertelde zijn date hem later die avond. Ze was te laat gekomen, duidelijk zelfingenomen over haar positie als klein lid van de Franse aristocratie. Ze was een van Rome's meest exclusieve restaurants binnengewandeld met haar neus in de lucht, alsof Chase had voorgesteld dat ze hem zou ontmoeten bij een van die gladde, plastic Amerikaanse fastfoodketens. Haar uitdrukking veranderde niet na hun eerste paar glazen. "Het primaire doel van elke fusie is uiteraard om de lijn veilig te stellen."
"De lijn?"
"Ik ben bereid een erfgenaam en een reserve te baren," merkte ze hooghartig op. "Binnen vijf jaar te beginnen en te voltooien. En ik geloof dat het beter is om vooraf en schriftelijk vast te leggen dat eventuele kinderen onder toezicht worden geproduceerd."
Chase was er zeker van dat hij meer romantische ontmoetingen had gehad op industriële locaties.
"Is dit een fabriekslijn?" vroeg hij, zijn stem droog. "Een soort fabriek?"
De vrouw grijnsde, "Ik heb al een uitstekende vruchtbaarheidsarts, geheimzinnig en bekwaam, die ervoor kan zorgen, tot ieders tevredenheid en in overeenstemming met alle legaliteiten, dat hun rechtmatige DNA wordt doorgegeven aan de volgende generatie."
"Wow!" Chase knipperde met zijn ogen. Hij had emotionele maaltijden gehad. Die waren overduidelijk seksueel. Benaderingen die direct en eerlijk waren. Maar dit was iets nieuws. Alles leek zo mechanisch.
"Je staart naar me alsof ik iets buitengewoons heb gezegd," merkte zijn date op. "Mijn excuses." Chase probeerde te glimlachen, hoewel hij zich niet kon herinneren wanneer hij zich voor het laatst zo onaantrekkelijk had gevoeld. "Stel je voor dat we nageslacht creëren in een laboratorium? In plaats van te proberen ze te maken op de meer traditionele manier die al eeuwen populair is?"
"Dit is een zakelijke overeenkomst," antwoordde zijn kille date, die er, als dat mogelijk was, nog strenger uitzag dan voorheen. "Ik verwacht dat je je bevrediging elders zult vinden, net als ik. Discreet, natuurlijk. Ik tolereer geen schandalen."
Wow, nog een keer! Ze is een robot. Dacht hij bij zichzelf. "Niets is minder schandalig dan een seksloos huwelijk, natuurlijk." Een vage suggestie van een frons verscheen tussen haar perfect gevormde wenkbrauwen. "Er is toch geen reden om een perfect functionerend huwelijk te vertroebelen met dat soort dingen."
"Je hebt overal aan gedacht," antwoordde Chase koel. En later, nadat hij zijn date had verlaten met een korte knik en een onoprechte belofte om zijn mensen contact met haar op te laten nemen, wuifde Chase zijn chauffeur weg en liep in plaats daarvan. Hij was gedisciplineerd. Justine had hem gezegd een leven te krijgen. Dat deed hij. Het leek zo'n elegante oplossing. Tot die nacht zes jaar geleden, toen hij een roekeloze ingeving volgde op een sombere novembernacht die erg leek op deze. Het had ook buiten zijn huis geregend.
Daisy... Toen hij de man vroeg die die dansgroep bezat, realiseerde hij zich dat Daisy een andere vrouw was. En de vrouw met wie hij seks had gehad was verdwenen.
Voor altijd.