De eerste akte
"Alpha Williams!" zei de man voor me terwijl hij zich omdraaide naar Alpha Williams, die achter hem stond. Je kon de haat die hij had voor Alpha Williams horen in de klank van zijn stem. Hoeveel mensen haatten deze alpha eigenlijk?
"Je weet niet wanneer je een vrouw moet laten gaan, hè?" vroeg Alpha Williams met zijn handen gevouwen achter zijn rug en scherpe ogen die de man aanstaarden.
"Nou, er is niets mis met mijn geluk beproeven. Voor zover ik weet, zou ze mijn partner kunnen zijn. Sommigen van ons hechten waarde aan dat partnergedoe." Ik kon de verborgen betekenis in zijn woorden horen. Hij probeerde Alpha Williams te raken vanwege het gerucht dat hij zijn partner had vermoord.
"Ik begrijp het, Alpha Dylan, ik denk dat je ergens anders moet gaan zoeken, ze is bij mij," zei Alpha Williams, en hoe hard ik ook probeerde, ik kon mijn glimlach niet verbergen.
Ik kon het lot wel kussen op dit moment, alleen was het lot geen persoon. Ze waren beide alphas, en ze boden zichzelf vrijwillig aan als instrument voor mijn missie zonder het te weten.
"Zoals je wenst, Alpha Williams," zei de andere alpha terwijl hij zich naar mij omdraaide, grijnzend alsof hij zei; dit is nog niet voorbij, ik zie je een andere keer en toen liep hij weg.
"Nou, bedankt, Alpha Williams, maar ik had alles onder controle voordat je kwam."
"Ja, vertel me erover," zei hij en stond op het punt zich van mij af te keren en weg te lopen, maar ik stopte hem.
"Alpha Williams," riep ik, en hij stopte maar draaide zich niet naar mij om, dus liep ik voor hem.
"Je beloofde me gisterenavond een rondleiding door je roedel, weet je nog?" zei ik terwijl ik hem aankeek met mijn charmante ogen die naar hem knipperden. Het werkt altijd.
"Ik ben een druk man, ik heb belangrijke dingen te doen," nou misschien niet vandaag. Het werkte niet bij hem, met een vleugje teleurstelling die in mijn ogen flitste.
"Maar je beloofde het, en de laatste keer dat ik checkte gingen Alphas niet terug op hun woorden," zei ik, proberend hem daarmee vast te houden.
"Ik zal iemand regelen om je rond te leiden," zei hij terwijl hij weer begon te lopen, verwachtend dat ik hem zou volgen, maar dat deed ik niet. Ik wilde dat hij me rondleidde, niet iemand anders.
Ik wist precies wat ik moest doen.
"Prima, aangezien je het druk hebt kan ik net zo goed Alpha Dylan's aanbod aannemen, hij lijkt een aardige man," zei ik terwijl ik me omdraaide van Alpha Williams en begon te lopen naar waar ik Alpha Dylan zag gaan. Ik wist dat hij me zou stoppen omdat dat zijn mannelijk ego zou kwetsen als ik terug zou gaan naar de alpha die hij net had weggestuurd.
"Ik ga je een paar plaatsen laten zien. Ik heb een vergadering met de Alphas dus ik heb niet veel tijd. We gaan morgen verder. Je kunt zo lang blijven als je wilt en zelf rondkijken, maar ik beloof je niet veel van mijn tijd."
Nou, dat ging snel.
Zei de alpha net dat ik zo lang kon blijven als ik wilde? Wat aardig van hem.
"Nou, leid de weg, Alpha Williams, het is jouw roedel tenslotte."
Er was geen twijfel dat de Stone Heart roedel mooi was, ze hadden veel land, rijkdom, en alles goeds wat een roedel kon hebben, nou het enige was dat ze geen goede alpha hadden.
Hun alpha was een doorn in het vlees voor veel roedels en hij moest verwijderd worden. Hij heeft veel pijn veroorzaakt in het leven van mensen, hij heeft tranen gebracht in de ogen van velen, en hij heeft kinderen wees gemaakt allemaal vanwege zijn egoïsme en hebzucht naar macht.
Ik balde mijn handen, proberend mezelf te beheersen om niet op hem te springen en mijn handen om zijn nek te slaan zodat hij zou stikken voor alle slechte dingen die hij had gedaan.
Hij liet me momenteel het uitgebreide land zien dat ze hadden voor alleen training. Ze trainden hun krijgers om monsters te worden. Ik zag de boogdame sparren met een man en aan haar uithoudingsvermogen en de manier waarop ze bewoog kon je zien dat de man geen schijn van kans tegen haar had.
"Wie is dat?" vroeg ik aan Alpha Williams terwijl ik naar de boogdame wees.
"Dat is Renee, mijn Beta," zei hij. Oh, zij was zijn beta, dat is indrukwekkend. Jammer voor haar, ze zou haar alpha niet kunnen redden van mij. Niemand zou dat kunnen.
Ik verliet Alpha Williams nadat hij me had laten zien waar zijn kantoor was als onderdeel van de rondleiding. Als beloning kuste ik hem en hij weigerde niet.
Ik opende de deur van mijn kamer en ging naar binnen, sloot hem achter me. Ik haastte me naar waar ik mijn tas had en zocht snel naar de outfit die ik zou dragen voor mijn missie vanavond. Ik moest zo discreet mogelijk zijn. Ik had een strakke muts die mijn haar bedekte tot aan mijn nek, ik kon mijn haar nooit los laten hangen tijdens een missie, dat zou een gemakkelijke aanwijzing zijn en het laatste wat ik wilde was dat iemand me zou verdenken. Ik ging mijn plan in mijn hoofd door voordat ik alles wat ik nodig had terug in de tas stopte.
Ik ging verder met mijn dag en leerde mensen kennen. Ik had niets anders meer te doen omdat ik alleen maar wilde dat het nacht werd zodat ik mijn plan kon uitvoeren. Mannen konden hun ogen nog steeds niet van me afhouden en vond ik dat erg? Nee.
Ik betrapte zelfs een gebonden man die naar me staarde, en zijn partner zag het ook.
Het was eindelijk nacht, en ik zat in mijn kamer te wachten tot iedereen naar bed ging. Ik wist dat dit niet gemakkelijk zou zijn omdat er veel bewakers op patrouille waren, maar ik was Cleopatra en ik was getraind voor situaties zoals deze. Er was niets dat me bang maakte.
Ik kleedde me om in mijn zwarte outfit, wilde opgaan in de nacht terwijl ik de speciale parfum opspoot die ik van mijn beta had gekregen, het was gemaakt door een heks zodat ik mijn geur kon verbergen en niemand me zou kunnen traceren, ongeacht hoe goed hun trackingvaardigheden waren.
De wereld werd stil terwijl ik stilletjes uit mijn kamer door het raam naar buiten sloop. Ik liep zo stil mogelijk door de bomen, voorbij de bewakers die op patrouille waren, maar ze merkten me niet eens op omdat ik geleerd had stil te bewegen.
Ik begon gestaag te rennen toen ik een andere groep bewakers zag en, snel voordat ze me konden zien, ging ik op de grond liggen en begon te kruipen om achter een boom te verbergen. Ik keek naar hen van waar ik was terwijl ze rondliepen. Er waren er ongeveer drie. Er was geen manier waarop ik voorbij kon zonder dat een van hen me zou zien. Ik moest ze afleiden.
Ik zocht op de grond naar een steen en toen ik er een vond, gooide ik hem, en het trok onmiddellijk hun aandacht.
"Wie is daar?" vroeg een van hen terwijl hij naar de anderen keek voordat ze met z'n drieën naar de plek liepen waar de steen was geland, en ik gebruikte de gelegenheid om zonder hun opmerking te rennen.
Zonder meer afleidingen begon de echte missie. Het openen van de deur van de alpha was niet moeilijk, hoewel het een elektrische deur was die een toegangscode nodig had. Vraag me niet hoe ik dat deed.
Ik ging het kantoor van de alpha binnen en sloot de deur achter me. Ik wist niet waar ik eerst moest zoeken, dus ik stond gewoon te kijken naar zijn kantoor en dacht waar hij zoiets zou kunnen bewaren.
Ik liep naar zijn bureau en probeerde de lades te openen, maar ze waren op slot. Geen probleem, ik opende ze met een pin. Ik controleerde de eerste twee lades, maar er was geen teken van waar ik naar op zoek was.
Het moet hier ergens zijn.
Maar net toen ik een andere lade opende om te zoeken naar het Boek van Alphas, barstte de deur plotseling open.
Ik ben de pineut.