Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk Honderd en Eenenzestig.

Ze draaide zich naar Jiya toe en forceerde een kleine glimlach. "Ik red me wel, Jiya. Ik moet hem alleen bedanken voor het redden van mij en hem dit geven." Ze tilde de tas een beetje op, alsof ze zichzelf gerust wilde stellen. "Bovendien heb ik het mijn ouders niet verteld omdat papa me nooit zou t...