Van Slaaf Tot Partner

Mijn naam is Vier, ja vier, zoals het nummer. Natuurlijk was dat niet altijd mijn naam, maar sinds ik naar de veilingen werd gebracht, is dat wat iedereen me noemt en kent. Lang geleden was ik de trotse dochter van de alfa en luna van Blue Moon, maar nadat ons roedel ten onder ging, werd ik een van de velen die hun lot afwachten.
Zie je, op deze plek zijn we geen mensen meer. In plaats daarvan zijn we slechts dingen die wachten op de dag dat we worden gekocht en ons doel in het leven krijgen, of het nu als slaaf, minnares, fokker of erger, een offer is. Jarenlang heb ik gewacht op de dag dat ik gekocht zou worden en mijn betekenis voor het leven zou krijgen, maar tot nu toe is dat nog niet gebeurd.
De veilingmeesters zeggen dat het komt door mijn ogen. Ze zeggen dat ze de kopers aan de duivel doen denken en dat ze vrezen dat als ze mij kopen, ik niets anders zal doen dan hen en hun roedels ten gronde richten. Dat is, tot de dag dat hij mij vond en me uit deze plek nam na het zeggen van één ding.
"Jij met die ogen als een mes hebt mij ten gronde gericht en daarom moet je je leven wijden aan boetedoening."
Daarna werd hij mijn doel, mijn betekenis, en met elke voorbijgaande dag werd ik steeds hebzuchtiger. Hoe lang zullen deze aangename dagen duren, vooral nu er samenzwering opkomt en verraad om elke hoek loert?
Zullen de zorgen van degenen die mij nooit hebben gekocht uitkomen, of zullen de kansen worden getrotseerd?