Hoofdstuk vier
Jayce
Ik open de deur van de kamer en gebaar naar de meiden om me te volgen. Remi aarzelde geen moment, maar Rose deed dat wel even.
"Rose, kom binnen," beveel ik.
Ze doet wat ik haar zeg. Ik sluit de deur en draai me om. Kitty zit in de hoek van de kamer. Ze kijkt niet op, en dat zal ze ook niet doen totdat ik het haar zeg.
"Kitty." Zodra haar naam stevig van mijn lippen komt, schiet haar hoofd omhoog.
"Kom hier." Ze haast zich naar me toe en staat voor me, ogen naar de grond gericht. Ik plaats mijn vingers onder haar kin, kantel haar hoofd naar achteren en dwing haar mijn blik te ontmoeten. Ik kan zien dat ze probeert een glimlach te onderdrukken. "Zal je ooit leren je als een braaf meisje te gedragen?" vraag ik.
"Het spijt me, meneer. Ik doe mijn best," zegt ze onschuldig.
Ik grijp haar gezicht. "Ik denk van niet. Ik geloof dat je het leuk vindt om je meester te ongehoorzamen en je misdragen."
"Ik doe mijn best, meneer." Haar ogen en glimlach vertellen mij een ander verhaal.
"Nee, dat doe je niet. Ga op je knieën."
Ze knikt gretig en zakt voor me op haar knieën. "Zie je, je kunt een braaf meisje zijn."
Kitty kijkt naar me op. "Ja, meneer. Het spijt me."
Ik loop om haar heen. Wanneer ik achter haar ben, richt ik mijn aandacht op de meiden. Remi lijkt gefascineerd. Rose ontmoet mijn blik, haar wangen zijn rood, haar ogen gevuld met opwinding en nieuwsgierigheid. Ik grijns naar haar. Ze geniet ervan om mij dominant te zien.
"Handen achter je rug, Kitty."
Ze doet wat ik vraag. Ik loop naar de haken aan de muur en neem een van de touwen ervan. Ik loop terug en buig me achter haar. Ik bind haar vaardig vast in een paar seconden. Ik ben immers een professional. Ik trek eraan om ervoor te zorgen dat het strak genoeg zit. Kitty kreunt. Ze houdt er altijd van om vastgebonden te worden. Ik voel Rose's ogen de hele tijd op mij gericht.
"Je blijft in deze positie totdat je meester of ik je anders vertel. Begrijp je dat?" sis ik in haar oor.
Ze huivert bij mijn woorden. "Ja, meneer. Ik begrijp het." Hijgt ze.
Ik streel haar haar en prijs haar. "Goed zo, kleintje."
Ze kermt. "Dank u, meneer. Ik beloof dat ik braaf zal zijn."
Ik sta rechtop en ga naar de meiden. "Tijd om te gaan."
Ik open de deur en haast de meiden naar buiten, sluit hem achter me.
"Verdorie! Dat was heet!" roept Remi uit.
Ik ben niet verrast door Remi's reactie. Ze is enthousiast sinds ze hier aankwam.
Ik glimlach naar haar. "Je kunt het altijd zelf proberen. Onze gemeenschap is heel accepterend en bereid om nieuwe mensen te helpen."
"Misschien..." zegt ze langzaam. Ik geloof dat ze het serieus overweegt.
Ik draai me om naar Rose. Pas als ik weer dicht bij haar ben, realiseer ik me hoe zwaar ze ademt. Hoeveel donkerder haar ogen lijken te zijn. "Vertel me, Rose, heeft dat je bang gemaakt of opgewonden?" Ik weet het antwoord, maar ik ben benieuwd hoe ze zal reageren. Als ze überhaupt antwoordt. Ik verklein de afstand tussen ons en wacht op haar reactie. Ze slikt moeilijk en worstelt om oogcontact met me te houden.
"I-ik-ik weet het niet," stottert ze.
Ik leg mijn hand op haar arm, en ze rilt. "Ja, dat weet je wel. Je bent gewoon nog niet klaar om het toe te geven."
Haar ogen worden groot en ze slikt weer. Ze opent haar mond om te spreken maar bedenkt zich en sluit hem weer. Ik wacht geduldig tot ze praat. Na een moment staat ze plotseling rechtop en herpakt zich.
"Je kent me niet en mijn gedachten ook niet," zegt ze vastberaden.
Het lijkt erop dat ze haar zelfvertrouwen heeft gevonden, of op zijn minst doet alsof. Ik verplaats mijn hand van haar arm naar haar wang. Ik streel haar met mijn vinger.
Ik grinnik. "Het is schattig dat je denkt dat ik je ga geloven."
Rose rolt met haar ogen naar mij, trekt zich terug en gaat naast Remi staan. Ik lach in mezelf en loop naar hen toe.
"Wat staat er nu op de agenda, meneer?" vraagt Remi.
"Je hebt een interview met een van de Dommes. Rose komt met mij mee voor een drankje."
Ik heb het plan zojuist bedacht. Ik wil tijd alleen met haar. Rose lijkt verrast en raakt in paniek door mijn beslissing. Remi kijkt van mij naar Rose en grijnst.
Rose snuift en slaat haar armen over haar borst. "Pardon? Ik heb hier niet mee ingestemd."
"Ik vroeg het niet, schoonheid."
Rose wil protesteren, maar ik geef haar een stevige blik. In plaats daarvan mompelt ze onder haar adem en kijkt me boos aan. Remi vindt het hele gebeuren amusant.
Ik geef Remi aanwijzingen waar ze heen moet. Het is slechts verderop in de gang, en Roxy wacht op haar.
"Kom met me mee, Rose."
Ik bied haar mijn hand aan. Ze kijkt me argwanend aan maar neemt hem toch aan. Ik leid haar terug naar mijn kantoor. Daar kunnen we een drankje drinken, waar het meer privé is. Ik voel het zweet in haar handpalmen. Ik vraag me af of ze altijd zo nerveus is.
We gaan mijn kantoor binnen en ik sluit de deur achter ons. Iedereen weet dat ze me niet moeten storen als mijn deur gesloten is.
Ik knik naar de leren bank in mijn kantoor. "Ga zitten. Wil je whisky, wodka, wijn, of een biertje?"
Rose doet wat ik haar vertel. "Eh, een klein wit wijntje, alsjeblieft."
Ik knik en schenk haar een glas wijn in en mezelf een whisky van mijn bar. Ja, dit is beter, alleen zij en ik.