Read with BonusRead with Bonus

⋆ Hoofdstuk 162

Xavier ging weer zitten op het voeteneind van mijn bed, zijn ellebogen losjes rustend op zijn knieën, maar zijn intense amberkleurige ogen verlieten mij geen moment. Zijn uitdrukking was stil, waakzaam. Maar hoe langer ik Cillian's naam noemde, hoe meer ik het zag—de subtiele aanspanning van zijn ka...