Hoofdstuk 5
Hannah
Ik knipperde naar haar. "Jess? Stille, ijverige Jess, die altijd in de bibliotheek zit?"
"Dezelfde. Ze heeft een financieel man ontmoet via een sugar dating app. Hij is 45, gescheiden en werkt belachelijk lange uren. Ze ontmoeten elkaar twee keer per week; hij neemt haar mee shoppen, geeft haar een toelage en ja, ze hebben seks." Emma wiebelde met haar wenkbrauwen. "Blijkbaar is hij geweldig in bed. Iets met dankbaarheid en compenseren met enthousiasme."
"Jezus, Emma!" Ik bedekte mijn gezicht met een sierkussen. "Ik wil niets horen over Jess' seksleven!"
"Het punt is," ging Emma verder, terwijl ze het kussen wegtrok, "hij betaalt haar collegegeld. Alles. Plus zakgeld."
Ik staarde naar haar. "Je meent het."
"Serieus. Ze liet me haar profiel zien. Deze mannen hebben geld, Han. CEO's, dokters, advocaten. En ze zijn bereid veel te betalen voor gezelschap."
"En seks," voegde ik er vlak aan toe.
"Nou ja. Uiteindelijk wel. Maar Jess zegt dat de meesten gewoon iemand willen om mee te praten. Iemand die hen jong en interessant laat voelen." Emma leunde naar voren. "Denk er eens over na. Een paar dates met de juiste man zouden je probleem kunnen oplossen."
"Door mezelf te verkopen?" De woorden kwamen er scherper uit dan ik bedoelde.
Emma's gezicht verzachtte. "Ik weet dat het slecht klinkt als je het zo zegt. Maar is het echt zo anders dan wat mensen doen bij normaal daten? Iedereen ruilt iets. Uiterlijk, status, zekerheid."
Ik stond op en liep rond in haar woonkamer. "Ik weet het niet. Het voelt verkeerd."
"Verkeerd, zoals een enge woekeraar die je bedreigt? Verkeerd, zoals mogelijk van de universiteit worden gegooid met nog maar één semester te gaan?" Emma's stem was zacht maar vastberaden. "Ik zeg niet dat het ideaal is. Ik zeg dat het misschien je beste optie is op dit moment."
Ik stopte met lopen en keek uit haar raam naar de stadslichten. Welke keuze had ik eigenlijk? Ik had alles geprobeerd. Extra diensten zouden het niet redden. Een nieuwe lening was onmogelijk. Het verkopen van mijn schamele bezittingen zou nauwelijks een verschil maken.
"Hoe zou het überhaupt werken?" vroeg ik zachtjes, nog steeds naar het raam kijkend.
Ik hoorde Emma zich verplaatsen op de bank. "Je maakt een profiel. Kies wat je comfortabel vindt. Ontmoet eerst voor koffie, op een openbare plek, om te zien of er chemie is. Als het verdacht voelt, loop je weg. Geen kwaad, geen schade."
Ik draaide me om naar haar. "En als het niet verdacht is?"
"Dan onderhandel je. Toelage, verwachtingen, grenzen." Ze haalde haar schouders op. "Jess zegt dat de meeste van deze mannen eigenlijk heel respectvol zijn. Ze kennen de deal."
Ik zakte terug op de bank. "Ik kan niet geloven dat ik dit überhaupt overweeg."
Emma kneep in mijn hand. "Denk er gewoon over na, oké? Geen druk. Maar als je besluit het te proberen, help ik je alles opzetten. Zorg dat je veilig bent."
Ik knikte langzaam, mijn gedachten razendsnel. Het idee liet mijn huid nog steeds kriebelen, maar het alternatief was Vincent Graves en zijn niet zo subtiele dreigementen. Tussen een woekeraar en een suikeroompje, was er echt een keuze?
"Ik zal erover nadenken," zei ik uiteindelijk. Mijn hoofd duizelde al van de wijn, maar het idee van sugar dating draaide rond in mijn brein als een tornado. Overwoog ik dit echt? De gedachte aan daten met oudere mannen voor geld liet mijn maag samenknijpen, maar dat deed ook de gedachte aan een nieuwe confrontatie met Vincent.
De volgende avond hielp Emma me een profiel aan te maken op Elite Arrangements, een exclusieve sugar dating-app die blijkbaar de rijkste mannen van de stad aantrok.
Ik zat op haar bed, nerveus toekijkend terwijl ze foto's van mij uploadde waarop ik er veel verfijnder uitzag dan ik me voelde en een bio schreef die me deed klinken als een gecultiveerde studente op zoek naar "mentorschap en gezelschap." Binnen een uur stroomde mijn inbox vol met berichten.
"Verdorie," fluisterde ik, scrollend door tientallen meldingen. "Deze mannen menen het serieus."
"Zei ik toch," zei Emma zelfvoldaan. "Oeh, kijk naar deze! Richard Thornton, CEO van een investeringsfirma. Drieënvijftig, gescheiden, netto waarde..." Ze floot. "Laten we zeggen dat hij dit hele appartementencomplex zou kunnen kopen zonder te knipperen."
En zo stond ik de volgende avond buiten Aureole, een restaurant zo chic dat de menukaart geen prijzen vermeldde.
Mijn handen trilden terwijl ik de zwarte jurk gladstreek die Emma had aangedrongen dat ik zou dragen. De halslijn was net laag genoeg om op te vallen zonder ordinair te zijn, en de zoom viel halverwege mijn dijen, waardoor mijn benen te zien waren die ik een uur lang had geschoren en gemasseerd.
"Je ziet er geweldig uit," verzekerde Emma me, terwijl ze mijn arm vastpakte. Ze was meegekomen voor morele steun en van plan om aan de bar te zitten, ver genoeg weg om me privacy te geven maar dichtbij genoeg om in te grijpen als het mis zou gaan. "Onthoud, als je je ongemakkelijk voelt, stuur me gewoon het codewoord."
"Ananas," herhaalde ik, diep ademhalend. "Oké. Ik kan dit."
De maître d' keek me van top tot teen aan toen ik Richard's naam gaf, zijn uitdrukking veranderend van afwijzend naar overdreven attent zodra hij besefte dat ik een van hun VIP-klanten ontmoette. Hij leidde me door het schemerige restaurant, langs tafels vol vrouwen die glinsterden in diamanten en mannen in dure pakken.
Richard stond op toen hij me zag aankomen - lang, zilverharig, met zo'n soort bruine teint die schreeuwt: "Ik overwinter op de Malediven." Zijn pak was onberispelijk, zijn horloge glinsterde onder de zachte verlichting. Ik had zijn leeftijd gezien op het profiel, maar hem in persoon zien bracht het feit naar voren dat deze man oud genoeg was om mijn vader te zijn.
"Hannah," zei hij, zijn stem diep en zelfverzekerd. "Je bent nog mooier dan op je foto's."
Ik dwong mezelf te glimlachen en schudde zijn uitgestoken hand. "Dank je. Het is fijn je te ontmoeten."