Read with BonusRead with Bonus

164

Draven's perspectief

De aarde was nog vers toen ik achter haar stapte.

Eira had zich niet bewogen. Geen spier vertrok. Alleen haar silhouet stond over het graf als een standbeeld uitgehouwen door pijn zelf, stil, scherp, en volledig onbereikbaar. De zon was achter de heuvels gezakt en wierp een la...