Read with BonusRead with Bonus

162

Eira's pov

Hij kuste me alsof de wereld verging.

En misschien was dat zo, een beetje, net genoeg om de muren te laten vervagen en de stilte tussen ons dun en kwetsbaar te maken.

Maar ik stopte hem niet.

Niet deze keer.

Zijn mond ontmoette de mijne op een manier die ruw en wanhopig aanvoelde, ma...