„Odejdź ode mnie. Zostaw mnie, potworze!” krzyknęła Eira, a jej głos odbijał się echem w pokoju, do którego się zamknęła. Bardziej niż kiedykolwiek zdeterminowana, by go nie zobaczyć. Dyszała, jej klatka piersiowa unosiła się i opadała z bólu. „Zabrałeś mi wszystko, Draven. Zabrałeś mi wszystko!”

„Więc odbierz to, Eira.” Draven zawołał zaborczo, „Nienawidź mnie, walcz ze mną, rób wszystko, Eira, ale nie waż się mnie opuścić. Nie pozwolę ci na to.”

...

Świat Eiry Katz rozpada się, gdy zostaje porwana przez Dravena, mężczyznę zaślepionego żalem i żądzą zemsty. Oskarżona o zamordowanie jedynej kobiety, którą kiedykolwiek kochał — kobiety noszącej jego dziecko — Eira staje się celem jego gniewu. Przetrzymywana w niewoli, znosi nieustanne tortury, wszystko za zbrodnię, której nie popełniła.

Ale gdy prawda wychodzi na jaw, szkody są już nieodwracalne. Draven zniszczył jej życie, zabił mężczyznę, którego kochała, i zostawił ją z niczym. Gdy Eira zmaga się z konsekwencjami, dowiaduje się, że nosi jego dziecko, więź, której żadne z nich nie może się uwolnić.
Uwięziona w cyklu zemsty, poczucia winy i niechętnej zależności, Eira musi zdecydować, czy uciec od swojego oprawcy, czy stawić czoła złamanemu mężczyźnie, który nie chce jej puścić. Ale w świecie, gdzie ból i namiętność się zderzają, granica między miłością a nienawiścią się zaciera.

Czy Eira znajdzie wolność, czy na zawsze będzie związana z mężczyzną, który zabrał jej wszystko, co nazywała życiem?


Mała lalka mafii

Draven’s POV
Rytm torów pulsował miarowo pod moimi butami, dając komfort, który tylko starzy wojownicy potrafią zrozumieć. Późnonocne pociągi miały szczególną magię, jakby były liminalną przestrzenią między niebezpieczeństwem a spokojem. Większość pasażerów spała albo udawała, że śpi. Wolałem stać ...

107