IH deel 1-3
Onschuldig Hart Deel 1-3
LIKE, REAGEER EN VOLG ME
Auteur’s POV
In een grote kamer van de Shan Mansion, die was uitgerust met alle fitnessapparatuur en machines, rende een knappe man met ontbloot bovenlichaam op een loopband voor een glazen deur.
Zijn lichaam glinsterde van het zweet terwijl zonnestralen op zijn huid vielen, en zijn haar was rommelig. Zijn acht indrukwekkende buikspieren waren te zien, genoeg om elk meisje te laten watertanden.
Hij was de Griekse god die elk meisje op haar knieën kon krijgen met slechts één blik, maar hij gaf er niets om omdat hij hen niet waardig vond voor zijn tijd.
Zijn hoofd draaide zich om toen hij voetstappen hoorde en Karan de sportschool binnen zag lopen.
Karan liep naar binnen en begon zijn oefeningen, gaf hem een glimlach die hij beantwoordde, en richtte toen zijn hoofd weer naar de glazen wand en begon iets te overdenken, maar Karan's stem onderbrak hem: “Vishant, vandaag heb je om 11:00 uur een vergadering met Ajay Agarwal zoals je wilde.”
Vishant keek naar hem met een gemene grijns op zijn gezicht terwijl hij push-ups deed, maar zijn ogen waren op hem gericht om zijn reactie te zien.
Vishant stapte van de loopband af voordat hij naar hem toe liep.
“Goed... Ik wilde gewoon dat hij naar mij toe zou komen voor hulp zodat ik mijn plan kon starten om hen volledig te vernietigen,” gromde hij in een gevaarlijke en koude toon en begon samen met Karan push-ups te doen.
“Als je wilt, kunnen we hen op dit moment vernietigen. Zonder onze hulp staan ze op het randje van faillissement. Ik denk niet dat er behoefte is om hen te helpen,” vroeg Karan hem, omdat hij niet kon wachten om hen te vernietigen.
Een plotselinge woede ontstond in Vishant, die hem aanzette tot wat Karan suggereerde, maar zijn sadistische geest weerhield hem ervan om het te doen omdat hij niet wilde dat zijn pijn in een paar minuten zou eindigen door hem te vermoorden. Hij wilde eerder dat ze zouden lijden zoals zij hadden geleden.
“Nee... Ik wil die mensen niet zo gemakkelijk straffen. Ik wil hem langzaam vernietigen. Ik wil dat hij dezelfde pijn voelt die wij voelden toen hij alles van ons wegnam. Ik wil hem vernietigen zonder enige genade, dat is wat ik wil en ik wil hen met mijn eigen handen vernietigen,” siste hij boos terwijl hij abrupt opstond en zijn handen stevig tot vuisten balde. Hij leek op een vulkaan die op het punt stond uit te barsten. Zijn ogen waren gevuld met haat voor hem.
Karan stond op met een zucht en keek hem met kalme uitdrukking aan. Hij legde zijn hand op Vishant’s schouder en zei: “Maak je geen zorgen, ik sta altijd achter je. We zullen alles doen wat nodig is voor zijn ondergang.”
Karan haatte die man net zo erg, maar hij was een kalm persoon, terwijl Vishant een woedend heetgebakerd man was.
“Ik weet het, mijn bhai (broeder)... je staat achter me,” zei hij terwijl hij zijn hand op Karan’s hand legde die op zijn schouder rustte.
.
.
.
Ajay reed met zijn auto en bereikte Khurana Industrie. Hij parkeerde zijn auto en liep het gebouw binnen. Hij keek naar het interieur dat enkel luxe uitstraalde, wat hij niet kon helpen maar bewonderen, maar toen hij zich herinnerde waarom hij hier was, schudde hij zijn gedachten van zich af en ging naar de receptioniste en informeerde haar: “Vandaag heb ik een vergadering met de heer Vishant Raisingh Khurana.”
De vrouwelijke receptioniste keek Ajay professioneel aan en vroeg hem, “Meneer, uw naam alstublieft.”
Ajay gaf haar een lieve glimlach en vertelde haar zijn naam op een professionele manier: “Ajay Agarwal, CEO van Agarwal industrie.”
“Geef me een moment, meneer….” zei ze terwijl ze haar aandacht op de computer richtte.
Ze controleerde de vergaderingsagenda van Vishant. “Ja meneer, u heeft een afspraak met meneer Vishant. Op dit moment is hij bezig met een andere vergadering. U wordt geïnformeerd zodra hij vrij is.”
“Oké… geen probleem,” zei Ajay en ging zitten op de bank die in de lobby stond.
Ajay wachtte op de vergadering, maar zijn gedachten waren in chaos. Hij moest zijn bedrijf redden. Deze vergadering was erg belangrijk voor hem, maar hij was ook een beetje nerveus voor deze afspraak.
Dit was niet zijn eerste vergadering, maar het was heel belangrijk voor zijn bedrijf.
Hij had geen keus. Hij kon geen fout maken. Als hij hem niet kon overtuigen van deze deal, dan zou Agarwal industrie in grote problemen komen.
Hij opende zijn laptop om zijn presentatie nog eens te controleren.
.
.
.
Vishant zat in zijn kantoor en werkte op zijn laptop en zoals altijd stormde Karan binnen zonder te kloppen.
Hij zuchtte en keek op van zijn laptop naar Karan, die voor hem stond met een smirk op zijn lippen.
“Wat is er gebeurd?” Vishant trok zijn rechterwenkbrauw omhoog en vroeg hem met een serieuze stem.
“Hij is hier gekomen, wat moeten we doen?” Karan grijnsde kwaadaardig en vertelde hem.
Een kwaadaardige glimlach vormde zich op Vishant’s gezicht. Hij leunde achterover in zijn stoel en zei in een verveelde toon: “Laat hem maar wachten. Hoe meer zijn ongeduld groeit, hoe sneller hij verlangt om in onze val te trappen.”
“Ik hou ervan,” lachte Karan.
“Wil je een kopje koffie met mij drinken?” vroeg Karan terwijl hij zich op de bank liet vallen.
“Waarom niet,” zei Vishant en belde zijn secretaresse om twee kopjes koffie voor hen te brengen.
Vishant kwam en ging naast hem zitten.
Vishant leunde met zijn hoofd op de bank. “Hij weet niet eens dat hij op dit moment niet zijn bedrijf aan het redden is, maar het aan het vernietigen is door naar ons toe te komen.”
“Ik had niet gedacht dat hij zo makkelijk in onze val zou trappen,” lachte Karan duister terwijl hij zijn hoofd schudde.
“Ze hebben geen andere optie dan dit,” zei Vishant met een stem gevuld met gif. Hij haatte Rajat Agarwal en zijn familie echt.
Zijn lichaam verstijfde toen enkele herinneringen voor zijn ogen flitsten.
Hij wilde Rajat met zijn eigen handen genadeloos vermoorden, maar hij wilde hem een langzame en pijnlijke dood geven.
Een klop op de deur verbrak zijn diepe gedachten. Hij zei met een strenge stem: “Kom binnen.”
Zijn secretaresse kwam binnen met een dienblad met koffie in haar handen.
Ze zette het dienblad met koffie op tafel en vertrok.
Vishant pakte de koffiemokken van het dienblad en gaf een kop koffie aan Karan.
Ze dronken hun koffie terwijl ze over zaken praatten.
“Oké… ik ga,” zei Karan terwijl hij opstond van de bank.
“Oké,” zei Vishant.
Karan vertrok.