IH deel 1-1
Onschuldig Hart Deel 1-1
LIKE, REAGEER EN VOLG ME
Auteur’s POV
Een multinationaal bedrijf "Groep van Khurana Industries". Een plek waar iedereen van droomt om te werken, die zichzelf iets wil bewijzen in het leven.
In een van de grote kantoren zat een man ontspannen op de leren stoel als een koning die de hele wereld regeerde. Hij was werkelijk een koning in de zakenwereld. Hij was de man die iedereen van koning tot bedelaar kon maken en van bedelaar tot koning. Hij had een dominante en intimiderende uitstraling om zich heen die alleen maar gevaar schreeuwde, niets anders. Hij was niemand minder dan Vishant Raisingh Khurana, CEO van de Groep van Khurana Industries.
Hij was verdiept in zijn diepe gedachten toen iemand zonder kloppen binnenstormde, waardoor hij zijn ogen geïrriteerd sloot voordat hij ze met een zucht opende en in die richting keek, omdat hij wist dat er maar één persoon was die het lef had om zijn kantoor binnen te stormen, zijn broer, Karan Sharma Raisingh Khurana, COO van de Groep van Khurana Industries.
Karan liep lui naar binnen en informeerde hem terwijl hij zich op de bank liet vallen: “alles is geregeld zoals jij wilt, als er nog iets anders is, kun je het me vertellen.”
Een kwaadaardige grijns verscheen op Vishant's gezicht en iets gevaarlijks flikkerde in zijn ogen terwijl hij hem hoorde en opstond van de stoel, naar de glazen wand liep waar hij de mooie stad van Nederland, Amsterdam kon zien, waar hij een week geleden met Karan naartoe was verhuisd.
“Dit is genoeg voor hen voor nu. Laat ze hier eerst mee omgaan, dan beginnen we met ons volgende plan,” zei hij met een serieuze en kwaadaardige toon, met geklemde kaken en woedende rode ogen, terwijl hij zich naar hem toe draaide.
Karan keek op naar zijn broer die hem ook aankeek met enkele woedende emoties die hij heel goed kende, omdat het dezelfde emoties waren die hij al jaren in zijn ogen zag.
“Oké,” zei Karan met een vastberaden stem terwijl Vishant zijn hoofd knikte met dezelfde vastberadenheid, denkend aan hem, voor wie ze de val aan het opzetten waren om te vernietigen. Als ze iemand in de wereld haatten, was het alleen hij, hun enige vijand.
Ze hadden een sterke drang om hun vijand te vernietigen die achter hun ellende zat.
Ze besteedden jaren van hun leven aan hetzelfde doel en dat was om die persoon te vernietigen. Ze wilden maar één ding in hun leven en dat was de vernietiging van hun vijand en dat zouden ze zeker doen.
“Oké, ik ga ervandoor,” zei Karan terwijl hij opstond van de bank toen hij een bericht op zijn telefoon ontving voor een belangrijke vergadering en vertrok met een knik van hem.
Vishant liep naar zijn draaistoel met enkele gevaarlijke emoties in zijn ogen en mompelde in een gevaarlijke toon met geklemde kaken en zijn woedende rode ogen: “Nog maar een paar dagen, je ondergang is heel dichtbij. Ik beloof je dat je de dag dat je geboren bent zult vervloeken. Jij hebt mijn familie afgepakt, ik zal alles van je afpakken en je kunt niet eens één ding redden."
Zijn ogen werden donkerder terwijl de grijns op zijn lippen dieper werd met een soort voldoening dat hij een web om hem heen begon te bouwen, maar hij had er geen idee van.
Aan de andere kant was er een zeer gespannen sfeer in de conferentieruimte van de Agarwal Industrie. De aanwezigen spraken over een groot probleem; als dit niet snel goed zou komen, zou de Agarwal Industrie ten onder gaan.
Iedereen was gespannen. Ze wilden allemaal maar één ding: hun bedrijf redden.
Een mooi meisje keek naar een middeljarige man met een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht en zei: "Papa, het is heel kritiek. We moeten iets doen, anders zijn we verloren."
Ze was zijn oudste dochter, Mahi Agarwal.
Haar broer stond op van zijn stoel om zijn suggestie te geven en liep naar de voorkant van de conferentietafel. Hij tikte op de tafel om hun aandacht te trekken.
"Ik geloof dat dit een zeer kritieke situatie is, maar we moeten het onder ogen zien. Ik heb een idee. Ik weet dat we de laatste keer een fout hebben gemaakt, ik weet dat het laatste bedrijf dat ons de grootste order gaf niet goed was geverifieerd, waardoor we niet wisten dat het bedrijf een fraude was. We hebben veel geld van de markt gehaald voor die order en gebruikt om de order te voltooien en nu hebben we het product maar niet de klant. Maar zoals we allemaal weten, is Khurana Industrie het leidende bouwbedrijf van deze tijd, dus we kunnen proberen hun hulp te krijgen. Ik heb een vergadering geregeld via een van mijn bronnen, morgen is mijn vergadering, ik hoop dat het ons zal helpen."
Bij het horen van dit alles begonnen de aanwezigen in de conferentie elkaar aan te kijken terwijl ze fluisterden.
"Tot op heden heeft niemand meneer Khurana ooit gezien, hij is een zeer privé man. Hij zit niet op sociale media en we hebben hem ook nooit op een feestje gezien. Hij is moeilijk te doorgronden. Denk je echt dat hij ons zal helpen?" Eén van hen uitte zijn bezorgdheid en trok de aandacht op zich.
De CEO van het bedrijf, die middelbare man Rajat Agarwal, sprak in zijn gezaghebbende toon: "Wat het ook is, we moeten het proberen. We hebben geen andere uitweg."
Iedereen knikte instemmend, wetende dat ze geen andere optie hadden.
"Nu beëindigen we deze vergadering hier," zei Rajat terwijl hij naar iedereen keek.
Bij het horen hiervan verliet iedereen de vergaderzaal. De man die dat idee had voorgesteld zei, met bezorgdheid in zijn stem: "Papa, maak je geen zorgen... alles komt goed. Maak je alsjeblieft geen zorgen, je hebt hartproblemen. Het zal je conditie alleen maar verergeren."
Hij was Ajay Agarwal, zoon van Rajat Agarwal.
Rajat keek naar zijn zoon, die hem met een bezorgde uitdrukking aankeek.
"Bhai heeft gelijk. Je moet je niet zo veel zorgen maken, we zouden nu ook naar huis moeten gaan, het is te laat," zei Mahi bezorgd.
Rajat knikte instemmend. "Laten we gaan... Aashi zal op ons wachten."
Ze vertrokken.
Agarwal Mansion was een van de meest luxueuze landhuizen in Dehradun. Twee auto's stopten buiten het landhuis. Bij het zien van hen kwam de bewaker het hoofdhek openen. De auto's reden het terrein op en Mahi, Rajat en Ajay stapten uit de auto en gingen door de hoofdingang het huis binnen.
Rajat vroeg hun oude dienstmeid Janaki, terwijl hij het landhuis binnenkwam: "Waar is onze prinses????"
Wordt vervolgd……….