5, we zullen haar terug hebben
Nash
Ik keek naar Tite. Had ze net vrijwillig aangeboden om met Bones en mij mee terug te gaan? Waarom in hemelsnaam had ze zoiets doms gedaan? Toen drong het tot me door dat ze echt niet wist waar ze zichzelf in had gestort. Ze was er niet bij geweest toen we de problemen van onze club hadden uitgelegd. Om de een of andere reden wilde ze niet dat Ulf met ons meeging en had ze aangeboden zijn plaats in te nemen zonder de achtergrond te kennen. Ik wilde iets zeggen, ik wilde haar vertellen dat het absoluut niet kon. Maar ik was hier een gast, het was niet mijn plaats.
"Tite," zei Ulf.
"Nee, broer. Voor één keer moet je naar me luisteren. Jij wordt hier nodig. Ik niet. Ik zal gaan," drong Tite aan. Broer? Als Ulf haar broer was, betekende dat... Ik voelde mijn binnenste koud worden. Verdomme, dat had slecht kunnen aflopen. Plotseling was ik blij dat Tite me had afgewezen. Ik hoefde niet om te gaan met de puinhoop van het neuken van de dochter van de Prez.
"Tite, dit is niet iets dat je zomaar kunt beslissen," zei haar vader. Ze draaide zich om naar hem.
"Ik geef gewoon de beste oplossing aan, Alpha. Ik laat de besluitvorming aan jou over," zei ze en liep weg. Ik had de kleine huivering gezien die Jacob had gemaakt toen ze hem Alpha noemde. We volgden haar allemaal met onze blik terwijl Tite terugliep naar de bar en verder ging met wat ze aan het doen was. Ons allemaal negerend. Verdomme, als ik het niet bloedheet vond. Die vrouw had een temperament dat ik graag zou willen verkennen. Ik duwde de gedachte uit mijn hoofd. Rustig aan, dacht ik.
"Misschien is het niet zo'n slecht idee," zei Ulf. We verlegden allemaal onze focus naar hem.
"Dat meen je niet serieus," zei Jacob.
"Ze is geen kind meer," merkte Johan, hun vice-prez of Beta of wat dan ook, op.
"Ze is nog steeds jong," zei Jacob.
"Je liet me invallen doen toen ik jonger was dan zij," zei Ulf tegen zijn vader.
"Het is niet hetzelfde," hield Jacob vol.
"Ik heb haar een paar van onze runners zien neerhalen," zei Gunnar. Op dit punt reageerde Jacob met een grom.
"Gaat iemand erop wijzen dat ze een vrouw is?" vroeg Bones. Aan de manier waarop de rest van de mannen naar hem keken, wist ik dat we een grens hadden overschreden. Verdomme geweldig.
"Waarom zou dat uitmaken?" vroeg Ulf. Zijn stem was ijzig geworden.
"Geen belediging, maar de club thuis verwacht een lid. Ik begrijp dat ze jouw dochter is, Alpha. Toch is ze geen oude dame, ze is geen sweet butt, dus er zal enige verwarring zijn," probeerde Bones uit te leggen.
"Kun je me even herinneren wat de tweede paragraaf van de statuten zegt," vroeg Jacob aan Bones. Als het iemand anders dan Bones was geweest, zou ik me zorgen hebben gemaakt. Maar de oude man kende die statuten als stromend water.
"Alle personen die bijdragen aan de club kunnen lidmaatschap aanvragen en krijgen. Ongeacht geslacht, ras of seksuele geaardheid," zei Bones. Jacob hummde.
"Wat in deze sectie geeft je de indruk dat een vrouw geen lid kan zijn?" vroeg Jacob.
"Eh. Nou, ik denk dat we gewoon nog niet zover zijn gekomen," zei Bones.
"Als je die paragraaf negeert, zijn er dan andere die je ook negeert? Ben je teruggevallen in oude gewoonten, mijn vriend?" vroeg Jacob. Alle vriendelijkheid was verdwenen. Hij keek bijna roofzuchtig terwijl hij naar Bones keek.
"Nee, Alpha. Ik zweer je, we zijn niet bezig met illegale shit!" riep Bones uit. Zo was het allemaal begonnen. Vroeger was de club betrokken bij wat illegale zaken. Ze waren te diep gegaan en verstrikt geraakt in de kartels. Hun enige manier om te overleven was hulp zoeken bij andere clubs. Niemand wilde hen steunen, totdat de oude voorzitter en Bones Jacob vonden. Hij stemde ermee in hen te helpen, zolang ze een subafdeling van zijn club werden. Dat betekende geen illegale shit meer, een nieuwe naam en nieuwe statuten. Ze hadden ja gezegd en sindsdien was de club gestopt met de illegale dingen. We zaten niet precies op het rechte pad. Maar geen drugs, geen mensenhandel, geen diefstal, geen ontvoering en geen chantage.
"Weet je het zeker? Het zou de problemen die jullie hebben verklaren," vroeg Jacob.
"Ik weet het zeker. We zijn eerlijk geweest sinds we ons nieuwe patch hebben aangenomen. Natuurlijk, er was wat gezeur over de vertraagde geldstroom. Maar zodra iedereen de rust zag en hoe het ons toestond om ons te settelen en te groeien, waren er geen klachten meer," zei Bones.
"Wat hij zegt is waar. Ik ben zeven jaar geleden lid geworden en ik heb nooit iets gezien dat erop wijst dat de club weer zulke dingen zou doen," vertelde ik hen. Jacob hummde weer, leunde achterover in zijn stoel.
"Denk je dat zij het kan?" vroeg hij aan zijn zoon. Ulf blies zijn adem uit.
"Heb je haar ontmoet? Ze zou verdomme de woestijn twee mijl naar rechts kunnen verplaatsen alleen door haar koppigheid," zei Ulf, terwijl hij naar zijn zus keek.
"En als ze gewond raakt?" zei Jacob. Hij had de vraag niet aan iemand in het bijzonder gesteld.
"We zullen haar rug dekken," zei ik zonder na te denken. Verdomme, ik moest mijn mond houden en mijn aandacht van Tite afhouden. Anders zouden haar familie van zeer grote, zeer fitte mannen me waarschijnlijk achterna zitten en me tot een bloederige pulp slaan. Ik had geen illusies over het kunnen neerhalen van hen allemaal.
"Laat mij met haar praten. Gewoon controleren waar haar hoofd is," stelde Ulf voor.
"Prima. Je hebt altijd met haar kunnen praten," stemde hun vader toe. Ik kon de blik zien die Ulf zijn vader gaf. Er gebeurde iets in de familie. Maar Ulf knikte en stond op. Terwijl hij naar zijn zus liep, vloog de deur naar de keuken open en een horde mensen, mannen en vrouwen, kwamen naar buiten lopen.
"Blijf veilig," riep Tite van achter de bar.
"Dat zullen we, Tite. Zorg ervoor dat we wat koud bier hebben als we terugkomen," riep iemand terug.
"Ray, het zal vroeg in de ochtend zijn. Ik zal ervoor zorgen dat er wat warme melk voor je klaarstaat," antwoordde Tite en de groep die naar buiten ging lachte.
"Rot op, snotaap!" schreeuwde Ray en Tite lachte. Net toen de horde mensen allemaal weg waren, werd de deur naar buiten opengeduwd en een nieuwe horde mensen kwam binnen. Dit werd vergezeld door de deur bij de bar die open ging en mensen kwamen ook daar binnen.
"Wisseling van de wacht bij onze grenspatrouille," vertelde Gunnar me. "Degenen die de hele dag hebben gepatrouilleerd krijgen wat eten en bier. Voor een uur of zo zullen de families erbij komen. Dan worden de kinderen naar huis gebracht en begint de volwassen tijd," legde hij uit terwijl ik kinderen zag binnenstromen en ouders opzoeken. Het leek op een familierestaurant. Mensen brachten kommen chili naar buiten, de bar was druk en het geluidsniveau was omhoog gegaan. Twee vrouwen voegden zich bij onze tafel. Gunnar schoof op zodat een van hen tussen hem en Johan kon zitten. Johan glimlachte en kuste haar. Blijkbaar zijn oude dame.
"Waar is Amber?" vroeg Jacob.
"Ze ging meedoen met het gesprek van Ulf en Tite," zei Johan's oude dame. Jacob knikte.
"Iemand zou Gus achter de bar moeten helpen, het gesprek kan wel even duren," zei de andere vrouw. "En dat zal jij niet zijn, schatje. Je zult meer bier drinken dan je serveert," voegde ze toe aan Gunnar voordat hij zelfs maar de kans had om zich aan te bieden. Iedereen aan tafel lachte.