De sleur van het beest
De harde stank van bloed en lust hing in de afgesloten ruimte door Ka’al's drift, en vulde de cel op het moment dat Elise erin werd geduwd.
Het was een veel grotere cel dan ze gewend was, zonder lichtbron of zelfs een raam in de donkere ruimte. Paniek stroomde door haar bloed terwijl ze haar hand op de muren plaatste om enige houvast te vinden, en ze bewoog naar de koude ijzeren deur om tegen te leunen.
Ze hoorde een langzame, lage grom vanuit het einde van de kamer, haar lichaam schokte van verrassing. Oh goden, ze had niet gerealiseerd dat hij veel groter zou lijken dan wat ze in de arena zag. Nu was hij dichtbij haar, torenhoog boven haar, waardoor het leek alsof het een verloren strijd was.
“Nee, blijf weg van mij,” piepte Elise, maar haar woorden kwamen nauwelijks uit. Ze voelde de angst door haar huid sijpelen op het moment dat hij volledig op stond.
Zijn enorme gestalte bracht haar gedachten in verwarring. “Kleine wolf,” mompelde zijn lage stem terwijl ze zichzelf tegen de deur duwde, hopend dat ze op een of andere manier onzichtbaar kon worden.
Maar zijn hete adem, die naar haar nek steeg, zei iets anders. Hij kon haar heel goed zien en ruiken. Ze haatte dat iets in haar zich aan hem wilde geven—iets in haar kwam tot leven bij zijn woorden.
Maar ze herinnerde zich zijn waarschuwing dat hij haar geen pijn zou doen. Ze opende haar ogen, geschokt door de gloeiende rode gloed van zijn ogen, alsof er een vlam in zijn ogen was ontstoken.
Gevaarlijk, maar zo moeilijk om van weg te kijken. Zijn sterke handen reikten naar haar kin, zijn vingers streelden haar verhitte huid, en trokken een lijn naar beneden haar nek tot haar midden.
Op het moment dat zijn vingers haar tepels aanraakten, hield Elise een adem in. Ze was tegelijkertijd bang en gefascineerd. Zijn gedurfde ogen verlieten nooit haar kleine, bevende gestalte.
Elise had zichzelf teruggeduwd sinds het moment dat ze zijn hand omhoog haar rok voelde gaan. “Wat doe je, Ka’al? Je maakt me bang; stop.”
“Shh, omega, je bent van mij. Beweeg niet als je niet wilt dat ik je kapot maak, Omega.”
“Ik ben geen omega—agh, ngh!” Ze kreunde toen zijn lippen heet tegen haar nek drukten, het kussend totdat haar lichaam zich boog. Elise kon nauwelijks denken.
Ze kon nauwelijks een woord uitbrengen toen haar verharde tepels tegen zijn harde nek borstelden. Hij duwde het spaghetti bandje van haar kleding naar beneden haar schouder terwijl zijn hand langs haar rug gleed, de lijnen van haar ruggengraat volgend terwijl zijn lippen zich tegoed deden aan haar nek en borst.
Zijn hand dook in de natte hitte die uit haar achterste lekte. Elise kon niet uitleggen waarom zijn aanraking haar zo deed voelen. Haar lichaam had nooit zo wild gereageerd op iemand en nooit zo hevig verlangd om meer aangeraakt te worden.
Maar zijn aura en geur dreven haar tot waanzin. Ze was dronken van zijn aanraking. “Wat doe je, Elise? Stop hiermee!” Ze zei tegen zichzelf, maar ze kon er niet tegen vechten.
“Wacht, stop… Ik wil niet—” begon ze, maar zijn grom was onaangenaam genoeg om haar uit haar roes te halen. Hij hield haar armen vast, draaide haar hard totdat haar borst de koude muur raakte, en ze siste van het koude contact op haar tepels.
Elise voelde een harde duw tegen haar rug en merkte dat hij de hele tijd volledig naakt was geweest, zijn negen inch lange lengte keihard en verlangend.
Zijn hebzuchtige en hongerige handen stopten niet terwijl hij haar borst in zijn hand schepte. Elise schreeuwde een kreun uit. “Kijk naar je, klaar voor mij. Je perfecte gat is klaar en verlangt ernaar dat ik je neuk, en ik zal je goed nemen, Omega.”
Elise beet op haar lippen, haar handen duwden tegen de muur terwijl ze voelde dat haar benen zich openden. Haar eerste keer stond op het punt genomen te worden in een cel door een naamloze beest dat ze niet kende.
Ze kon niet ademen; ze kon niet denken. Bam!
De pijnlijke volle stoot in haar maagdenkern veroorzaakte dat ze haar evenwicht en verstand voor een hele seconde verloor. Kreten verlieten haar lippen van de pijn. Hij was ruw maar toch zacht.
“Je bent te groot; het is te veel voor mij!”
“Je kunt me aan, kleine wolf. Je kunt mijn volle lul in je nemen!” Hij gromde in haar oren terwijl hij haar oorlel beet en kuste. “Je geur maakt me gek.”
Elise trok door de pijnlijke indringing van zijn grote lid heen. Hij begon te stoten op een ritmische tempo dat paste bij zijn massage van haar borst, en Elise begon er plezier van te krijgen.
Op het moment dat ze in het ritme van zijn stoten kwam, begon hij sneller te bewegen, en ze gaf zich volledig en compleet aan hem over, liet het plezier blijven terwijl hij haar neukte. “Ahh-ngh! Ah,” kreunde Elise.
Zijn dorst was onverzadigd. Hij bleef doorgaan, zelfs toen Elise's benen het begaven. Ze had nog nooit een alfa meegemaakt, laat staan een alfa in volledige roes. Elise was uitgeput, haar lichaam gaf eindelijk op na een dam, voelde als haar kern barstte, en ze kwam, met zijn hete vloeistof die in haar druppelde.
Ze voelde deze pijnlijke trek in haar kern, niet in staat om te bewegen terwijl hij niet kon terugtrekken. “Wat is dit? Waarom voel ik me zo vol, en waarom word je groter, agh?”
“Het is mijn knoop; het gaat niet snel weg,” mompelde hij, zijn stem eindelijk menselijk klinkend. Ze was verrast dat hij terug was. Verhalen die ze hoorde waren dat alfa's dagen of weken konden duren.
“Ben je terug?” fluisterde ze in de donkere cel.
“Nauwelijks, maar mijn roes is onregelmatig geweest door de maanden dat ik hier vastzit, dus ik denk dat het voorbij is,” zei hij, kijkend naar waar ze beiden verbonden waren. Elise kon de blos die zich over haar lichaam verspreidde van schaamte niet helpen. Ze waren praktisch vergrendeld samen.
Hij tilde haar voorzichtig op en bracht haar naar een bed van hooi aan de zijkant, waar ze beiden gingen liggen. Hij kon voelen dat haar lichaam uitgeput raakte van urenlang seks hebben.
Slaap, zei hij telepathisch.
“Je hebt me nog steeds niet uitgelegd hoe je dat kunt doen of wie je bent,” mompelde ze zachtjes door de duisternis.
“Dat zal ik uitleggen als we hier uitkomen,” vertelde hij Elise, waardoor ze verstijfde.
“Wat? Ik begrijp het niet,” ze kon haar hart niet helpen sneller te slaan van hoop.
“We moeten hier weg. Wetende hoe krachtig mijn zaad is, zou je binnen een paar dagen zwanger kunnen zijn,” zei hij terwijl hij haar steviger vasthield, het laatste deel telepathisch zeggend. We gaan hier weg.
Het was een belofte.