1
Als er één ding is dat ik meer haat dan wat dan ook in deze wereld, dan is het wel luisteren naar investeerders die maar door blijven zeuren over hun problemen alsof ik erom geef. Het is niet mijn schuld dat je niet weet hoe bedrijven werken en dat je weigerde het contract te lezen voordat je tekende. Ik kan er niets aan doen dat je meer dan vijftig procent van je totale inkomsten hebt weggegeven in plaats van je winst.
Mensen nemen pas een advocaat in de arm nadat ze een fout hebben gemaakt, in plaats van om die fout te voorkomen. Ik ben een advocaat, geen wonderwerker, ik kan je niet helpen.
Ik haalde mijn bril van mijn gezicht en kneep gefrustreerd in de brug van mijn neus terwijl ik naar de nieuwe cliënt van mijn vader keek. Om eerlijk te zijn, ik ken zijn naam niet eens, en het kan me ook niet schelen. Ik werk als een van de advocaten van mijn vader. Ik ben net afgestudeerd van de rechtenfaculteit, dus ik behandel nog geen grote zaken.
"Het spijt me, maar ik kan je niet helpen," zei ik, hem midden in zijn zin afsnijdend.
"Het is jouw taak om me te helpen."
"Als je het contract naar mij had gebracht om te lezen voordat je het tekende, dan had ik je misschien kunnen helpen, maar dat heb je niet gedaan. Het is een juridisch bindend document; ik kan er niets aan doen."
"Ik heb altijd gezegd dat vrouwen geen advocaten zouden moeten zijn," spuugde hij het woord naar me, "Je kunt niet eens één ding oplossen."
Ik onderdrukte de neiging om met mijn ogen te rollen, "Je kunt hier blijven zitten en me zo veel uitschelden als je wilt en praten als een seksistische eikel."
"Je kunt niet zo tegen me praten," begon hij, maar ik negeerde hem.
"Maar dat gaat je problemen niet oplossen," leunde ik achterover in mijn stoel, "Vind iets waarvan je weet dat hij het zou willen. Geef hem een huis of verkoop hem je aandelen van een ander bedrijf. Ik weet niet wat je hem gaat geven, maar je moet vinden wat hij wil in ruil voor het ondertekenen van een gewijzigd contract dat ik zal opstellen."
Zijn gezicht was een gewelddadige tint rood geworden, maar ik gaf er niets meer om. Als hij zich als een kind wil gedragen, dan praat ik tegen hem als een kind.
Hij mompelde een paar scheldwoorden onder zijn adem, gevolgd door een snelle knik van begrip en hij stormde mijn kantoor uit.
Gelukkig is hij mijn laatste cliënt van de dag. Nadat ik de belangrijke dossiers van mijn bureau had opgepakt, zorgde ik ervoor dat mijn kantoor op slot was en liep ik naar de auto. Normaal zou ik eerst afscheid nemen van mijn vader, maar hij is al meer dan een half uur geleden vertrokken en ik weet dat hij direct naar huis gaat als hij klaar is met wat hij ook aan het doen is.
Mijn auto is een van mijn meest gekoesterde bezittingen; hij heeft hem voor mij gekocht nadat ik was afgestudeerd van de rechtenfaculteit. Blijkbaar heeft hij door mijn Pinterest gesnuffeld om te zien wat voor soort auto's ik leuk vond en heeft hij er een als cadeau voor me gekocht. Het was zowel het meest attente als het vreemdste dat hij ooit voor me heeft gedaan.
Toen ik thuiskwam, was papa er niet. Meestal hoorde ik zijn uitbundige lach al vanaf de deur of zag ik zijn auto in de garage, maar zijn plek was leeg en het huis was stil. Ik ging eerst naar mijn kamer en trok mijn ongemakkelijke rok en blouse uit.
Ik ruilde ze in voor comfortabelere kleding en bond mijn haar in een rommelige knot. Ik veegde alle sporen van make-up van mijn huid en liep naar de keuken om een tussendoortje te pakken.
Alana, onze kok, stond gebogen over het fornuis en roerde in een pot die eruitzag als chili.
Ik ken Alana sinds de dag dat ik werd geboren. Blijkbaar was ze de kok van mijn vader toen hij een kind was, en toen hij met mij verhuisde, vroeg hij zijn ouders of ze met hem mee kon verhuizen.
Ze is als de moeder die ik nooit heb gehad. Ze leerde me koken zodra ik groot genoeg was om bij het fornuis te kunnen. Zij was degene die altijd achter me opruimde als papa laat thuiskwam van zijn werk. Ze hielp met mijn huiswerk en gaf me zelfs kleine cadeautjes voor elke mijlpaal in mijn leven.
Voor iedereen ben ik dat verwende papa's meisje, maar voor haar ben ik nog steeds de luidruchtige tweejarige die haar luiers midden in de kamer uittrok, ik ben de vijfjarige die op de muren tekende en ik ben de zeventienjarige die werd betrapt toen ze stiekem thuis kwam na haar maagdelijkheid te hebben verloren op de achterbank van een jongen zijn auto.
Ze merkte me meteen op toen ik binnenkwam en gebaarde dat ik haar chili moest proeven. Ik bracht het volgende half uur door met haar helpen in de keuken toen een vertrouwde geur mijn neus vulde.
Hij is hier; ik ruik zijn cologne helemaal vanuit de keuken. Ik sprong van het aanrecht en zei gedag tegen Alana. Ze schudde haar hoofd en mompelde iets over hoe ik haar einde zou zijn.
Ik haastte me naar mijn kamer om mijn outfit te inspecteren voor de staande spiegel; gymsportbroekjes die mijn kont nog groter lieten lijken dan normaal en laag op mijn heupen hingen, een donkerblauwe bralette en mijn haar in een rommelige knot.
Hoewel mijn moeder me in de steek heeft gelaten, heeft ze me wel haar prachtige Spaanse genen gegeven in de vorm van dikke dijen en een goedgevormd lichaam, evenals een massa krullend haar die ik maar niet kan temmen. Er wordt gezegd dat het me een uitstraling geeft die onschuldig maar wild schreeuwt.
Ik twijfelde of ik een trui moest pakken, maar besloot op het laatste moment van niet. Ik loop altijd zo door het huis; het zou gewoon jammer zijn dat hij me zo ontmoet.
Ik liep stilletjes naar de woonkamer en hij stond met zijn rug naar de deur toen ik binnenkwam. Zijn ogen gleden subtiel langs mijn lichaam en toen keek hij weg met een gespannen kaak en irritatie in zijn ogen.
"Hayley, trek wat kleren aan," de stem van mijn vader sneed door de kamer en ik zag hem aan mijn linkerzijde met een glas in zijn handen.
Mijn vader is nog vrij jong, hij is slechts vierenveertig. Hij kreeg mij toen hij negentien was en een trustfondsbaby zoals ik. Hij heeft me het verhaal meer keren verteld dan ik kan tellen.
Hij was roekeloos met zijn geld en genoot ervan om het aan vrouwen uit te geven. Hij ontmoette mijn moeder in een nachtclub en ze hadden een onenightstand. Ze realiseerde zich dat ze zwanger was en dacht dat het een goed idee zou zijn om mijn vader te chanteren. Ze wachtte tot ze was bevallen en verscheen op zijn voordeur met een baby in haar handen.
Mijn grootouders waren boos, maar ze luisterden naar haar verhaal. Zonder dat ze het wist, namen ze het hele gesprek op waarin ze zei dat ze mij niet wilde en dreigde naar de rechter te gaan tenzij ze afstand deed van haar ouderlijke rechten. Ze deed het zonder aarzeling en ze betaalden haar af.
Op dat moment gaven ze mijn vader een ultimatum. Presenteer binnen een maand een bedrijfsvoorstel aan ons of we snijden je af en nemen de verantwoordelijkheid voor je dochter.
Mijn vader had gezegd dat het moment dat hij mij zag, hij mij wilde. Dus hij werkte dag en nacht totdat hij het beste voorstel creëerde dat zijn ouders ooit hadden gezien. De rest, zeggen ze, is geschiedenis. Dat is waarschijnlijk waarom hij zo vastberaden was dat ik ook iets met mijn leven zou doen. Zodat, wat er ook met hem gebeurt, ik iets heb om op terug te vallen.
Zijn haar is nog niet grijs geworden, vreemd genoeg, maar hij houdt het altijd kort geknipt. Vandaag draagt hij een joggingbroek en een poloshirt. Hij staarde me aan met een frons en ik liep naar hem toe.
"Ik draag kleren, pap."
Hij fronste, "Je gaat me een hartaanval bezorgen voordat ik vijftig ben."
"Dat," begon ik terwijl ik het glas uit zijn handen nam en het leeg dronk. "Zou door al die whisky komen die je consumeert, niet door mij."
Hij lachte en opende onmiddellijk zijn armen en ik liet zijn aanwezigheid me overweldigen. Er is nergens waar ik me veiliger voel dan in de armen van mijn vader.
"God weet waarom ik niet meer kinderen heb," mijmerde hij terwijl zijn borst trilde van het lachen, "Ik zou nooit meer van jou kunnen handelen."
Met tegenzin trok ik me van hem terug en draaide me naar Jake, "Hoi Jake."
"Hayley," hij hield zijn ogen op mijn gezicht maar niet helemaal op mijn ogen. Als ik zou moeten raden, zou ik zeggen dat hij naar mijn neus of mijn wang staarde.
Jake Ryker mag dan vastberaden zijn om niet naar mij te kijken, maar ik kijk recht naar hem en hij ziet er heerlijk uit in zijn pak en stropdas. Ik heb geen idee waarom hij altijd formeel gekleed is, maar er is nooit een moment sinds ik zestien werd dat ik hem zonder pak en stropdas heb gezien.
De gedachten die ik heb gehad vanwege dat pak en die stropdas. Als hij het wist, zou hij elk pak binnen een straal van tien mijl verbranden.
Hij is van mijn vaders leeftijd, met inktzwart haar en ijzig blauwe ogen die in de diepste diepten van je ziel staren en dreigen je diepste, donkerste geheimen te ontdekken. De tijd is hem goedgezind geweest, want hij heeft een lichaam dat geschikt is voor zondige dingen, met gedefinieerde spieren en een goed gevormd frame.
"Ik kreeg vandaag een telefoontje van Winston," de stem van mijn vader echode door de kamer. Ik draaide me naar hem om in verwarring en hij lachte, "De arme jongen die je vandaag hebt beledigd."
"Oh," dus dat is zijn naam, "Voordat je iets zegt; het is niet mijn schuld."
"Hij zei dat je hem een misogynistisch stuk stront noemde."
Ik bloosde roze, "Dat heb ik gedaan," papa lachte maar ik ging snel verder, "Maar ter verdediging; hij deed iets absoluut doms en toen ik hem vertelde dat er geen manier was waarop ik het kon oplossen, zei hij dat vrouwen geen advocaten zouden moeten zijn."
"Hayley liefje," hij streelde zachtjes met zijn hand langs mijn wang, "Je kunt je cliënten niet zomaar beledigen, zelfs niet als ze domme dingen doen of zeggen."
Ik pruilde, "Maar hij verdiende het."
"Ik weet dat hij het verdiende, liefje, maar het heet een goede werkethiek. Je kunt niet gemeen zijn tegen je cliënten."
"Prima," ik zuchtte en sloeg mijn armen over elkaar. Ik draaide me naar Jake, "Jij vindt toch ook dat hij het verdiende?"
"Ik denk dat je vader gelijk heeft."
"Je kiest altijd de kant van mijn vader," ik rolde met mijn ogen naar hem en liep naar hem toe tot ik op mijn knieën tussen zijn benen was. Ik legde beide handen op zijn knieën en keek naar hem op. "Kun je deze keer niet mijn kant kiezen?"
Ik liet mijn stem zakken tot een onschuldige fluistering en zag hoe zijn ogen van mij naar mijn vader flikkerden. Mijn vader zou niets denken van deze onschuldige houding, maar Jake en ik weten dat er niets onschuldigs is aan wat ik deed.
Hij heeft een vrij uitzicht op mijn borsten die tegen mijn bralette drukken en iedereen die binnenkomt zou waarschijnlijk twee keer moeten kijken om te beseffen dat we niets aan het doen zijn.
"Sta op, Hayley," was wat hij uiteindelijk zei en ik fronste.
"Niet totdat je me vertelt dat ik gelijk heb."
Hij leek onaangedaan door wat er gebeurde, maar ik wist wel beter. Zijn handen waren tot vuisten gebald aan zijn zijden en ik kon zien hoe zijn neusgaten uitzetten. Hij was net zo geraakt als ik, maar hij is beter in het verbergen ervan, dat geef ik hem toe.
"Je bent een kleine etter, weet je dat?" vroeg hij en ik haalde onschuldig mijn schouders op, "Je had gelijk, hij verdiende het, nu sta op."
"Taalgebruik," plaagde ik terwijl ik opstond.
Papa schudde zijn hoofd naar ons beiden en ik zag Jake zijn jasje iets aanpassen. Ik grijnsde in mezelf, wetende dat ik de reactie had gekregen die ik wilde, en voegde een extra zwaai toe aan mijn heupen terwijl ik uit de woonkamer liep.
Ik geef hem even de tijd om te herstellen voordat ik weer toesla.