Hoofdstuk 4
Waarom Moet Ik Gaan
Safyer zuchtte, "waarom moet ik gaan?" Ze liet haar hoofd achterover vallen tegen de stoel waarin ze onderuitgezakt zat. "Er moet iemand anders zijn die je kunt sturen." Ze kreunde.
"Sorry, lieverd," de grote man achter het bureau grijnsde naar haar.
"Maar paaaaaaaaap." Ze jammerde, "waarom ik?"
"Omdat dit je oude roedel is." Hij zei met een serieuze toon.
"Hahahaha!" Ze lachte. "Geen denken aan dat ik terugga naar die rotzooi." Ze schudde haar hoofd.
"Ja, Safyer," zei haar vader, Alpha Vega. "Je gaat. Geen discussie." Hij liet geen ruimte voor tegenspraak.
"Waarom? Zodat ik herinnerd kan worden aan wat er gebeurd is? Zien hoe ver hij in de kont van zijn mate zit?" Ze mopperde.
Vega zuchtte, "nee op beide vragen. Ik heb mijn beste, mijn top Elite Warriors nodig hiervoor. En wie beter dan mijn Top Generaal?" Hij gaf haar zijn beste glimlach, "en toekomstige Alpha."
"Ben je aan het slijmen?" vroeg ze terwijl ze met haar ogen rolde.
"Toen ik je vond, was je gewoon een gebroken, verloren en ongewenste zestienjarige," begon hij te vertellen, "nu ben je een drieëntwintigjarige sterke, moedige en geliefde vrouw. Je bent de beste van de beste." Vega vertelde haar. "Ze hebben mijn Elite Generaal nodig."
Safyer fronste, "weten ze dat ik het ben?"
"Natuurlijk niet." Vega snoof, Safyer zat een paar minuten stil. "Lieverd, dit is je kans om wat afsluiting te krijgen."
"Ik heb geen afsluiting nodig," mopperde ze. "Hij heeft me afgewezen en ik heb het geaccepteerd, dat was mijn afsluiting."
"Oké, goed maar ik heb je nog steeds nodig bij Blue Mountain." Haar vader legde het dossier voor haar neer.
Ze zuchtte, "prima, wat is het probleem van zijn hoogheid en wie gaat er mee?"
Vega lachte, "Austin, Rollins, Iza en je vaste team." Hij begon. "Ik denk dat ze allemaal goed zullen doen, maar als je merkt dat je meer nodig hebt, laat het me gewoon weten."
"Hé pa!" begroette Austin terwijl hij het kantoor van zijn vader binnenliep en neerplofte op de bank tegen de muur in het kantoor van hun vader. Hij strekte zijn benen uit.
"Haal je voeten van de bank!" Vega gromde naar zijn oudste zoon.
"Ah pa, ik ben uitgeput. Ik sliep nog toen je me belde." Austin pruilde met een gaap.
"Dat krijg je ervan als je zo laat uitgaat." Safyer grinnikte.
"Hé, Wally werd eenentwintig, hij is legaal drinkleeftijd. Dus we gingen uit om zijn eerste drankje te vieren." Austin zei terwijl hij zijn zus met onschuldige ogen aankeek.
Safyer snoof, "ja hoor, zijn EERSTE drankje, hè?" Ze grijnsde naar hem.
"Nou, zijn eerste LEGALE drankje." Hij corrigeerde. Safyer grinnikte en schudde haar hoofd naar haar oudere broer.
"Nou, je moet nuchter worden," zei Vega tegen zijn oudste zoon, "jij en het team worden nodig bij Blue Mountain."
Rollins liep het kantoor binnen, "waarom zouden we die rotroedel helpen?" Hij mopperde.
"Begin daar niet mee, ik heb dit al met je zus besproken." Vega vernauwde zijn ogen naar zijn zoon.
"Ze is een sterke badass she-wolf, ze kan de klootzak die haar afwees wel onder ogen zien." Safyer's beste vriendin en nicht, Izabelle, zei terwijl ze achter Rollins binnenliep.
"Ja oké," Safyer glimlachte, "vertel ons wat we moeten weten over dit probleem?" Ze lachte naar haar familie. Ze voelde eindelijk de liefde die ze nooit echt had gehad.
Vega schoof een dossier naar Safyer, "Luna Sara Kane is ongeveer een week geleden vermist geraakt en niemand heeft haar spoor of geur kunnen oppikken of enig idee wie haar zou kunnen hebben meegenomen." Vega legde uit, "Alpha Mason heeft een bericht gestuurd naar elke roedel in de VS en wereldwijd."
"Wow! Hij wil haar echt gevonden hebben." Iza zei met verbazing. "Is ze zwanger?"
"Niet dat we weten." Vega reageerde.
"Hoeveel pups hebben ze?" vroeg Safyer.
"Eigenlijk hebben ze nooit pups gehad." Vega haalde zijn schouders op. "Tenminste niet voor zover wij weten."
"In de afgelopen zeven jaar hebben ze nooit pups gehad." Safyer vroeg met verbazing. "Ik herinner me dat ze altijd bezig waren wanneer ze de kans hadden."
"Saf, je weet dat een Alpha-koppel, laat staan een normaal wolvenkoppel, geen pups kan hebben met een mate die niet hun voorbestemde mate is." Rollins zei met een schouderophalen.
"Ze is meerdere keren zwanger geweest maar heeft altijd een miskraam gehad." Vega vertelde hen.
"Ik mag ze dan niet aardig vinden, maar dat zou ik niemand ooit willen toewensen." Safyer fronste.
"Dus, wanneer vertrekken we?" vroeg Austin.
"Zodra je klaar bent," zei Vega, "Alpha Mason staat te popelen om zijn Luna thuis te brengen."
"Nou, laten we maar inpakken, de rest van het team op de hoogte brengen en de weg op gaan," zei Austin terwijl hij opstond en zich uitrekte.
"Rollie, breng het team op de hoogte en zorg dat ze klaar zijn om te vertrekken," instrueerde Safyer haar broer.
"Hoe lang zijn we weg?" vroeg Austin.
"Geen idee, pak voor een paar weken en als we iets anders nodig hebben, kunnen we een tripje naar de HEMA maken." Ze haalde haar schouders op.
"Komt goed." Rollie sprong op. "Ik zorg dat ze klaar zijn om te gaan." Hij salueerde en rende naar buiten.
"Zorg dat iedereen binnen een uur klaar is om te vertrekken," riep ze, en hij zwaaide ter bevestiging.
"HEMA? Echt?" Iza trok haar neus op. "Oké, prima, we kunnen naar de Bijenkorf." Safyer lachte. "Is dat beter?"
"Ja, veel beter, maar ze moeten wel een VS hebben," mompelde Iza.
"Ja, ik weet zeker dat ze een VS hebben, tenminste toen ik er voor het laatst was. We zullen zien."
"Hoe voel je je over teruggaan?" vroeg Sabel.
"Niet zeker," antwoordde Saf terwijl ze haar sporttas inpakte.
"Denk je dat Jake ons nog herinnert?"
"Sabel, gaat HET met JOU goed?"
"Ja, ik zal prima zijn. Ik vroeg me gewoon af," zuchtte ze.
"Je weet dat ze niet meer van ons zijn?"
"Ja, natuurlijk, maar ik kan niet anders dan denken aan wat had kunnen zijn." Sabel fluisterde. "We hadden nu wel pups kunnen hebben."
"Ik weet dat je een gezin wilt, en dat zullen we ooit hebben." verzekerde Safyer.
"Ik weet het, laten we inpakken en die klootzak laten zien wat hij heeft gemist." zei Sabel terwijl ze om het hoofd van haar mens draaide.
"Go meid, schud die harige kont." lachte Safyer.
"Is iedereen aan boord?" vroeg Safyer.
"Yep!" antwoordde Austin.
"Oké, team," begon Safyer, "we gaan naar mijn oude thuisroedel." Ze zuchtte. "Blijkbaar heeft de grote boze Alpha zijn Luna verloren." Ze zei terwijl ze de mappen met informatie over de roedel en Sara aan elk lid uitdeelde. Sommige krijgers lachten om de opmerking van hun generaal over de grote boze Alpha.
"Is er nog iets anders dat we moeten weten?" vroeg Ryan, een van de krijgers.
"Behalve dat Alpha Mason een klootzak is?" Ze snoof na een paar seconden, ze schraapte haar keel. "Sorry, dat had ik niet moeten zeggen." Ze wreef over haar wang.
"Gen, je kunt ons alles vertellen of zeggen, het blijft allemaal binnen dit team." zei Zack.
"We zijn niet alleen een team, we zijn familie. We doen ons werk maar niemand in die roedel moet jou disrespecteren. Jij hebt een hogere rang dan die laaggeplaatste wolven." verklaarde Victor.
Safyer lachte, "dank jullie wel, jongens. Ik waardeer dat, maar niemand doet iets zonder mijn toestemming. Ik ken deze roedel goed, tenminste ik kende deze roedel goed. Ik denk niet dat er iets of iemand is veranderd, maar we zullen zien." vertelde ze hen. "We zullen allemaal professioneel zijn en onze plicht doen, begrepen?" Ze zei, terwijl ze elk teamlid aankeek. Ze fronsten maar knikten instemmend.
"Oké, ga zitten," zei ze. "Kapitein, laten we gaan!" beval ze.
"Ja, Generaal. We zouden er over zes of zeven uur moeten zijn. Dus, leun achterover en ontspan." vertelde de kapitein haar.
"Dank je." Ze glimlachte en liep naar haar stoel.
"Hoe lang?" vroeg Iza.
"Niet meer dan zeven uur." haalde Safyer haar schouders op.
Iza gaf haar een glas met amberkleurige vloeistof erin. Safyer accepteerde het glas terwijl haar broers aan weerszijden van haar neerploften. "Dacht dat je dat wel kon gebruiken." zei Austin terwijl hij met de glazen van de anderen tikte.
"Dank je," zei ze terwijl ze een slok nam van haar glas.
"Vertel ons, hoe voel je je ECHT over teruggaan naar Blue Mountain?" vroeg Rollins.
"Ik weet het niet zeker." gaf ze toe. "Aan de ene kant, ben ik oké ermee omdat ik hem zal laten zien wie hij heeft misgelopen," begon ze hen te vertellen, "en aan de andere kant, voel ik me als die zestienjarige gebroken wolvin die van huis wegliep." zei ze, met haar ogen gesloten.
"We zijn hier voor je zus," vertelde Rollie haar terwijl hij zijn arm om haar schouders sloeg.
"Ik weet het en ik waardeer en hou zoveel van jullie drieën." vertelde ze hen terwijl ze tegen zijn schouder leunde.
"Heb je Tarby laten weten dat je onderweg bent?" vroeg Austin.
"Dammitt!" mopperde ze. "Nee, ik ben het vergeten en de tijd uit het oog verloren." Ze zuchtte. "Ik stuur hem snel een berichtje." Ze haalde haar schouders op terwijl ze haar telefoon tevoorschijn haalde.