Hoofdstuk 1
Haar Verleden
"Welkom, familie van de roedel!" begroette Alpha Byron Bagwell. "Ik wil jullie allemaal bedanken dat jullie zijn gekomen om de eerste transformatie van tien van onze jongeren te vieren." Hij begon, "dus met dat gezegd, wil ik de nieuwe transformators vragen om naar voren te komen." Hij gebaarde naar hen om naar voren te stappen. Vijf vrouwen en vijf mannen stapten naar voren en gingen naar de open plekken voor de bosrand.
"Willen de familieleden van elke transformator zich bij hen voegen? Het is een eer om hier te zijn voor deze zeer speciale mijlpaal. We zullen vijf nieuwe krijgers toevoegen aan onze gelederen en vijf nieuwe vrouwen, die hopelijk hun partner in onze roedel zullen vinden en onze roedel zullen helpen bloeien met de toevoeging van nieuwe pups. En onder die vijf vrouwen is onze eigen Beta David's dochter, LaRea, die voor het eerst zal transformeren." kondigde Alpha Byron trots aan.
"Degene die transformeren, luister naar jullie geliefden, zij zijn hier om jullie te helpen bij jullie eerste transformatie. De eerste transformatie doet altijd het meeste pijn, maar naarmate je vaker transformeert, zul je het niet eens meer voelen of merken dat je klaar bent." Hij lachte. "Onthoud alsjeblieft dat wanneer je transformeert, je door je kleren heen scheurt, dus zorg ervoor dat je ze uittrekt als je ze leuk vindt." Hij lachte zachtjes. De jonge tieners die gingen transformeren, werden omringd door hun geliefden die klaar stonden om hen door hun eerste transformatie te begeleiden, zodat ze hun wolf konden ontmoeten en mogelijk zelfs hun ware lotgenoot konden vinden.
"Oké meisje," zei Beta David Blackwell tegen zijn enige dochter, "je wolf zal weten wat te doen als het tijd is."
"Ja, het gaat pijn doen als een gek." lachte Aden. David sloeg Aden op de achterkant van zijn hoofd. "Au, pap." Hij pruilde.
"Maak je zus niet bang!" berispte hij zijn oudste zoon.
"Sorry," zei hij terwijl hij de achterkant van zijn hoofd wreef, "maar het gaat nog steeds pijn doen." mompelde hij.
"Ja, gewoon meegaan." zei Tarby, haar andere broer, Aden's tweelingbroer. "Als je ertegen vecht, zal het veel meer pijn doen. Laat je wolf gewoon de controle overnemen en laat haar doen wat ze moet doen." zei hij met een zachte glimlach.
"Begrepen," ademde ze nerveus uit, "denk ik." Ze fronste.
"Je moeder zou zo trots op je zijn." zei haar vader terwijl hij haar voorhoofd kuste.
"Ik wou dat ze hier was," fluisterde LaRea, "ik mis haar echt." zei ze met een zucht, ze wilde echt huilen maar hield zich in. Ze wilde niet dat haar vader dacht dat ze zwak was.
"Ik weet het, we missen haar allemaal." Tarby omhelsde haar.
"Hallo daar." Een stem klonk in haar hoofd.
Haar ogen werden groot, "H-Hallo." antwoordde ze aarzelend.
"Maak je geen zorgen kleintje, ik ben het, je wolf." zei de stem, "mijn naam is Sabel."
"Ik ben LaRea, het is geweldig om je te ontmoeten."
"Ja, ik ben zo opgewonden," vertelde Sabel aan LaRea. "Ik moet je vertellen dat onze partner hier ergens is."
"Wacht, onze partner? Nu al?" gilde LaRea.
"Ja, ssshh... wanneer we veranderen, zal ik hem makkelijker kunnen vinden." Sabel probeerde haar mens te kalmeren.
"Wat als ik op meisjes val?" vroeg LaRea.
"Uumm..." Sabel dacht even na. "Als Moeder Maan ons met een vrouw paart, dan is dat prima, zij maakt geen fouten. Wie ben ik om te discussiëren?" Ze vertelde LaRea. "Maar VAL je op vrouwen?" vroeg Sabel met een lichte frons op haar gezicht.
LaRea giechelde, "nee, ik val op jongens. Er is niets mis met liefde tussen hetzelfde geslacht, het is gewoon niet voor mij. Ik plaagde je maar." Ze grinnikte.
"Heel grappig, alleen daarom zal onze transformatie meer pijn doen dan zou moeten." Sabel snoof.
"LaRea," hoorde ze en voelde haar schouder geschud worden.
"Huh?" zei LaRea terwijl ze uit haar gesprek werd getrokken.
"Ben je oké?" vroeg haar vader.
"Ja, sorry. Mijn wolf stelde zichzelf voor. Haar naam is Sabel."
"Geweldig!" Tarby glimlachte. "Hoi Sabel. Ik ben Tarby, mijn wolf's naam, de naam van je broer, is Koda. Welkom in de familie." Hij stelde zichzelf voor. "Dit is onze oudere broer, Aden, zijn wolf en je oudere broer heet Corey." Hij wees naar Aden. "En dit is onze vader, David, zijn wolf is Connor, en zij zijn onze pack Beta."
Sabel keek door LaRea's ogen, "waar is mama?"
Connor kwam naar boven, "mijn lieve kind, je moeder werd gedood in een aanval door een rogue toen LaRea nog maar vijf was." Hij legde uit.
"Oh," fluisterde Sabel. "Het spijt me."
"Maar we hebben een geweldige vader, die ons onvoorwaardelijk heeft verzorgd en zal blijven verzorgen en liefhebben." Aden vertelde Sabel.
"Ben je klaar om te veranderen?" vroeg haar vader, "het is bijna tijd."
"Oh, absoluut!" juichte Sabel.
"Oh, ja, wij zijn er klaar voor." piepte LaRea.
"Oké, Sabel, doe je werk. Na je transformatie kun je gaan rennen met de anderen, en wij zullen hier op je wachten." David vertelde haar. "Je moet opschieten, de anderen zijn bijna klaar."
"Kom op, laten we veranderen." moedigde LaRea Sabel aan.
"Mijn lieve Sabel," een zachte hemelse stem weerklonk door hun hoofd, "nu is niet het moment om jezelf te onthullen." zei ze.
"Maar, waarom?" vroeg LaRea.
"Je zult ontdekken dat je niet zomaar een wolf bent, je bent door mij gezegend." legde ze uit. "Je gaat een moeilijke tijd tegemoet die je zal helpen vormen tot wie je hoort te zijn. Je zult mijn... nou, je zult erachter komen. Onthul jezelf NIET aan deze pack. Ze zijn het niet waard om te weten wie en wat je bent."
"Wie ben jij?" vroeg LaRea.
"Mijn lieve kind, ik ben de Maangodin." zei ze, zich aan hen beiden onthullend.
"Wauw, de Godin!" glimlachte LaRea. "Nu, hoe vertellen we het aan papa?"
"Maak je geen zorgen, ik zal het hem vertellen," zei Sabel. "Laat hem niet weten dat jij weet wat de Godin ons heeft verteld. Ik zal de schuld op mij nemen. Het zal niet goed zijn, maar ik ben er voor je." Legde Sabel uit.
"Wat bedoel je?"
"Nou, ze zullen beginnen te denken dat je wolvenloos bent en ze zullen je anders gaan behandelen." LaRea had meer vragen maar werd onderbroken door haar vader.
"LaRea, gaat het goed met je?" vroeg David.
"Eh... pap," Sabel fronste. "Sorry, maar ik kan nu niet veranderen." zei ze.
"Wat? Waarom?" vroeg David.
"Ik weet het niet zeker, maar Moeder Maan vertelde me dat dit niet het moment is om mezelf te laten zien." Legde ze uit.
"David, is er een probleem? LaRea, gaat het goed met je?" vroeg Alpha Byron.
"Nou, LaRea's wolf heeft zichzelf laten zien, haar naam is Sabel." Antwoordde David.
"Wat is dan het probleem?" vroeg de Alpha.
Sabel kwam naar voren en begroette haar Alpha. "Alpha," boog ze, "Ik ben Sabel en Moeder Maan heeft me verteld dat het nog niet tijd is om mezelf bekend te maken." Informeerde ze hen.
Hij keek haar geïrriteerd aan. "En wanneer IS het dan tijd voor jou om jezelf te laten zien?" vroeg hij.
"Sorry Alpha, ik kan u dat niet vertellen omdat ik het niet weet." Vertelde Sabel hem. "Ze heeft me niet verteld wanneer het mijn tijd zou zijn."
"Breng je menselijke kant naar voren." Beval Alpha Byron.
Sabel trok zich terug naar de achterkant van LaRea's geest. "Alpha," erkende ze.
"Je hebt je wolf, maar je kunt niet veranderen?" vroeg hij haar.
"Dat lijkt zo, Alpha." Antwoordde LaRea.
"Nou, als Moeder Maan die beslissing heeft genomen, dan moeten we maar afwachten wat ze voor jou in petto heeft." Zei hij terwijl hij naar haar neerkeek. "Je zult nog steeds verplicht zijn om de training bij te wonen; je zult moeten kijken en opletten wanneer de anderen trainen in wolvenvorm."
"Ja Alpha." Antwoordde LaRea, voordat ze nog iets kon zeggen vulde de meest heerlijke geur haar neus. "Wat is die geur?" vroeg ze aan Sabel.
"Dat is onze partner." Gromde Sabel. Terwijl Sabel haar zin afmaakte, liep de zoon van de Alpha, Mason, naar zijn vader toe, gevolgd door zijn vriendin van vijf jaar en zijn toekomstige Luna, Sara Mansfield.
"Waarom grom je? Ik dacht dat je blij zou zijn om hem te vinden?" vroeg LaRea.
"Hij heeft een andere vrouw aan zijn arm; het zou ons moeten zijn in zijn armen." Snauwde Sabel.
"Pap, is er een probleem?" vroeg Mason en keek naar LaRea.
"Aahh, Mason, Sara," erkende hij, "fijn dat jullie erbij zijn. Jullie hebben de eerste verandering van onze nieuwe jonge wolven gemist." Alpha Byron keek boos naar zijn zoon en toekomstige schoondochter.
"Sorry vader, we waren een beetje druk bezig." Mason grijnsde en keek naar LaRea.
"Humpff... Ik ben er zeker van dat wat het ook was, het had kunnen wachten, aangezien dit een belangrijk evenement was in hun leven en de toekomst van onze roedel." zei Alpha Byron tegen zijn zoon. "Jij bent de toekomstige Alpha en Sara is de toekomstige Luna; je hebt verantwoordelijkheden tegenover JOUW roedel!" Hij snauwde.
"Ze hebben waarschijnlijk niet eens gemerkt dat we er niet waren." zei Sara terwijl ze met haar ogen rolde en LaRea boos aankeek.
"Betekent dat dan, dat wanneer je de roedel overneemt en er iets belangrijkers is, je te laat zult zijn of helemaal niet komt opdagen?" vroeg Alpha Byron.
"Pap, jij bent degene die momenteel de leiding heeft..." begon Mason, maar werd onderbroken door zijn vader.
"Dat maakt niet uit!" Zijn vader schreeuwde. "Jullie zijn hun toekomst. Ze kijken naar jou en Sara voor leiding, zekerheid en leiderschap! Jij zult als een vader voor hen zijn en Sara als een moeder!"
"Ja pap! We weten het, vertel me nu wat er aan de hand is, waarom is LaRea niet in haar wolvengedaante zoals de anderen?" vroeg Mason met een zucht. Hij had dezezelfde preek al vele malen gehoord in de afgelopen vijf jaar.
"Let op je toon, jongen!" Alpha Byron stond oog in oog met zijn zoon. "IK ben nog steeds jouw Alpha, niet alleen je vader."
Sara voelde zijn aura als een ton stenen op haar neerkomen. "Sorry Alpha," fluisterde ze, "ik zal het beter doen. Ik zal een goede Luna zijn." zei ze terwijl ze haar kalmte probeerde te bewaren.
"Goed, ik weet dat je dat zult doen." Hij glimlachte naar haar en liet zijn aura los.
"Vader, wil je me alsjeblieft vertellen wat er is gebeurd?" Mason zuchtte.
"Als je hier eerder was geweest, dan zou je weten dat LaRea's wolf, Sabel, zich op dit moment niet zal laten zien." Alpha Byron rolde lichtjes met zijn ogen van irritatie.
Sara fronste, "is er een probleem?" vroeg ze.
"Moeder Maan heeft besloten dat dit niet het moment is voor haar om zich te laten zien." antwoordde LaRea.
"Waarom zou ze dat doen?" vroeg Sara terwijl ze LaRea boos aankeek.
Sabel hield niet van de manier waarop Sara tegen LaRea sprak. "Wie ben jij om Moeder Maan in twijfel te trekken?" vroeg Sabel aan Sara terwijl ze door LaRea sprak.
Mason hield zijn hoofd schuin, "Sabel?" vroeg hij.
"Ja, Alpha Mason." antwoordde ze met een buiging. Ze claimde hem niet als haar partner.
"Hoe weten we überhaupt dat jij echt haar wolf bent." Sara keek LaRea boos aan, "nou, Sabel."
Sabel keek naar Sara. "Twijfel je aan wie ik ben?" Sabel vernauwde haar ogen naar Sara.
"Sara, stop, begin niets," waarschuwde Mason. "Ik wil niet tussenbeide hoeven komen."
"Wat?" jankte Sara. "Ik wil gewoon zeker weten dat LaRea je niet probeert te bedriegen of onze roedel. Dat is toch wat een goede Luna doet, nietwaar?" vroeg ze terwijl ze Mason door haar wimpers aankeek.
"Ja, dank je mijn liefste." zei Mason terwijl hij Sara omhelsde en een kus op haar voorhoofd plaatste. Toen Mason huidcontact maakte met Sara, siste LaRea van pijn.