Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 18

LUCA POV

Zo dichtbij.

Te dichtbij.

Haar adem was op mijn kin, warm, zoet, doordrenkt met espresso en zonde.

Mijn grip op haar pols was het enige dat me verbond aan de belofte die ik een leven geleden had gedaan.

Ze keek me aan alsof ik al van haar was.

Alsof ze wist dat ik zou vallen.

Alsof z...