ตอนที่ 6 อย่ามาดื้อกับฉัน
“เฮ้ย! ทำอะไรเนี่ยพี่”ฉันที่อยู่ในอาการตกใจและก็เขินจนหน้าแดง ก็พูดพร้อมกับกับพยายามจะลุกแต่ก็สู้แรงกำลังของผู้ชายไม่ไหวอยู่ดี พยายามดิ้นจะลุกให้หลุดพ้นออกจากตักแกร่งของรุ่นพี่ใจร้าย แต่ก็นั่นแหละฉันกับเขา เราคนละไซส์กันเลยฉันสู้แรงเขาไม่ได้เลย
“อยู่นิ่งๆ ถ้าขยับเยอะเดี๋ยวได้เจออะไรดีๆหรอก” รุ่นพี่วินกระซิบพูดเข้าที่หูของฉันเบาๆ ทำให้ฉันต้องจำใจนั่งนิ่งๆและขนแขนของฉันก็ลุกเลยทีเดียว
“ไอ้สายฟ้าถ่ายรูปเลย” รุ่นพี่วินบอกเพื่อนของเขาและหลังจากนั้นพวกเราก็ถ่ายรูปร่วมกันอยู่หลายภาพเลย
เมื่อถ่ายรูปกันเสร็จแล้ว ฉันจึงรีบลุกออกจากตักแกร่งของรุ่นพี่วินตัวร้ายทันที
“Facebook ของน้องพราวชื่อว่าอะไรนะครับ เดี๋ยวพี่แอดไป พี่จะแท็กรูปเราน่ะ”
“อ๋อค่ะ ชื่อ Pharita” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดชื่อFacebookของฉันจนครบ พี่วินก็พูดแทรกขึ้นมา
“ไม่ต้อง ส่งรูปให้กู เดี๋ยวกูเป็นคนแท็กเอง มึงห้ามแอด” รุ่นพี่วินเอ่ยห้ามเพื่อนเสียงแข็งพร้อมทำสายตาดุดันใส่พี่สายฟ้าทันที
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้นี่ขี้หวงฉิบหาย” พี่เวหาพูดขึ้นและหัวเราะดังลั่น เห้ออ พวกรุ่นพี่พวกนี้พูดไรกันเนี้ย
“เออๆ แหมหวงจริง” พี่สายฟ้าพูดตอบกลับรุ่นพี่วิน
หลังจากนั้นพวกรุ่นพี่ก็นั่งกินลมชมวิวกันที่โต๊ะริมชายหาด กินอาหารทะเล จิบเบียร์ ชมวิวกันไปพรางๆและตรงที่กลุ่มของพวกฉันนั่งกันอยู่นั้นค่อนข้างเงียบไม่ค่อยมีกลุ่มผู้คนสักเท่าไหร่นัก อากาศยามสายแสงแดดยังไม่ร้อนแรงมากนัก มีผู้คนประปราย
“งั้นพราวขอตัวออกไปเดินเล่นก่อนนะคะ” ฉันพับขากางเกงขึ้นมาไว้ประมาณเข่าเพื่อให้สะดวกเวลาไปเดินชิวๆริมทะเล เดินออกมาเรื่อยๆริมชายหาด ฟังเสียงคลื่นซัดชายฝั่ง รับลมเย็นๆ ริมทะเล และเดินไปได้สักพักใหญ่ก็เหมือนมีเสียงฝีเท้าคนเดินตามมาและเมื่อฉันหันไปดูก็พบกับ พี่วิน นี่เขากะจะตามฉันไปทุกๆทีเลยหรือไง กะจะไม่ปล่อยให้ฉันมีเวลาส่วนตัวเลยใช่ไหมเนี้ย เห้อมม
หมับ!
พี่วินเดินมาคว้าเข้าที่แขนของฉัน และหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาเปิดไปที่กล้อง เตรียมพร้อมที่จะกดถ่ายรูป
“จะทำอะไรอีกคะพี่?”
“ก็ถ่ายรูปคู่ไง มาทะเลทั้งทีถ่ายส่งกิจกรรมหน่อย” เขาโอบกอดฉันให้เข้าไปใกล้เขามากขึ้น
“ยิ้ม!!”
พอถ่ายรูปเสร็จพี่วินเดินจับมือพาฉันเดินกลับมาที่โต๊ะของกลุ่มเพื่อนพี่เขาทันที
“นี่เราจะกลับกันเลยใช่ไหมคะ” ฉันพูดและยิ้มออกไป รู้สึกดีมากที่จะได้กลับกันสักทีเบื่อขี้หน้าคนแถวนี้เต็มทนแล้ว
“หืม ไอ้วิน นี่มึงยังไม่ได้บอกน้องเหรอว่ะว่าวันนี้พวกเราจะค้างกันที่หัวหิน”
“...” ห๊ะ
“ก็..ยังอ่ะ” พี่วินพูดบอกเพื่อนของเขาแต่สายตามองมาที่ฉันอีกแล้ว ให้ตายเถอะ
“หนูไม่ค้างคืนที่นี่แน่ๆ ทำไมพี่วินไม่บอกกันก่อนอ่ะว่าจะมาแบบนอนค้างคืน” ฉันที่เริ่มหงุดหงิดเพราะคิดว่ากินเสร็จแล้วจะได้กลับคอนโดเลยแต่ที่ไหนได้ ต้องมานอนค้างคืนและยังต้องมาอยู่ร่วมกับอิตารุ่นพี่คนนี้อีก เซงอ่า
“ลืม” แล้วดูเขาพูดออกมาแค่คำเดียวเท่านั้น ฉันจะไม่ทนแล้วนะเออ
“….” ฉันประมวลผลในใจจากหัวหินถึงกรุงเทพระยะทางมันก็ไม่ไกลมาก เดี๋ยวลองมองหาดูพวกรถตู้ รถประจำทางเอาดีกว่า
“งั้นหนูขอกลับก่อนนะคะ” ฉันเลือกที่จะขอตัวกลับเองดีกว่าที่จะอยู่นอนค้างคืนต้องเจอกับคนบ้าอำนาจจอมสั่ง
หมับ!
“อ๊ะ!” พี่วินดึงแขนของฉันจนเซเข้าไปใกล้ชิดร่างแกร่งของเขา
“ไม่เอาน่า แค่คืนเดียวไม่ตายหรอกน่า” พูดออกมาได้แค่คืนเดียว อยู่ที่ไหนก็ได้ยังดีกว่าอยู่กับรุ่นพี่ชอบสั่งแบบพี่
“หนูไม่ไป!!” ฉันพูดตอบกลับพี่วินกลับไปแล้วรีบเดินหนีออกมาทันที เริ่มโมโหแล้วนะ คนอะไรสั่งๆอยู่ได้
“ไป ไอ้สายฟ้าเก็บของเลย ใครไม่ไปกูอุ้มแน่!!” เขาพูดกับเพื่อนของเขาแต่สายตาดุดันนี่หันมามองฉันเต็มๆพร้อมทั้งสาวเท้าก้าวเข้ามาอุ้มฉัน
“อ๊ะ อย่านะ อะๆไปๆก็ได้ ปล่อยหนูลงได้แล้ว” เพราะกลัวตกฉันจึงคล้องคอพี่วินเอาไว้
“ก็ดี พูดง่ายๆแบบนี้ดีแล้ว” ในเมื่อฉันยอมไปแล้ว รุ่นพี่ใจร้ายที่ชอบบังคับก็ยอมปล่อยฉันลงพื้นอย่างเบามือ
“ไปขึ้นรถ!!” รุ่นพี่วินพูดพร้อมกับจับมือของฉันแล้วพาเดินกลับไปที่รถของพี่เขาทันที
พูลวิลล่าหัวหิน
ด้านธาวิน
ผมและเพื่อนๆของผมเดินทางเข้ามาถึงที่พักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางตอนอยู่บนรถยัยเด็กดื้อไม่ยอมพูดจากับผมเลยสักคำพร้อมกับทำหน้าเบื่อโลกอยู่ตลอดเวลา ผมรู้ว่าเธออยากกลับบ้านไม่อยากอยู่กับพวกผม แต่ผมไม่สนใจหรอก ถ้าผมไม่อยากให้กลับเธอก็ไม่มีสิทธิ์กลับไปอยู่ดี
“บ้านหลังนี้มีแค่สี่ห้องเองว่ะ นอกนั้นเต็มหมดทุกหลัง” พี่สายฟ้าพูดพร้อมกับมองมาที่ฉัน
“งั้นให้น้องพราวเลือกห้องนอนก่อนเลยครับ” เป็นพี่เวหาที่พูดขึ้นบอกให้ฉันเป็นผู้เลือกห้องนอนก่อน และฉันก็เดินดูแต่ละห้องว่าจะเลือกห้องไหนดี สรุปฉันเลือกห้องที่ข้างในทาสีห้องเป็นสีม่วงพาสเทล โดนใจฉันมากๆเลยและพาตัวเองเข้าไปนอนแผ่บนที่นอนสุดน่ารักทันที ในส่วนของหน้าห้องนั้นก็ยังคงพูดเลือกห้องกันต่อไป
“แล้วที่เหลือสามห้องกับสี่คนเราจัดการยังไงดีว่ะ” ออสตินพูดขึ้น
“ไม่เห็นจะยาก พวกมึงเอาไปคนละห้อง ส่วนกูจะไปนอนกับแฟนของกูไงครับ” เมื่อพูดเสร็จผมก็ถือกระเป๋าเดินไปยังห้องของยัยเด็กดื้อทันที พอลองบิดลูกบิดประตูเธอไม่ได้ล๊อคประตูซะด้วย เสร็จผม ฮ่าฮ่า