Na Zawsze Czeka

Rozdział 2: Layla POV

• 6 tygodni później

• • Stoję za ladą w Beantree, obsługując klienta i słuchając, jak nasza menedżerka rozmawia przez telefon z właścicielem.
• • W końcu dostaliśmy zielone światło, żeby ogłosić nabór na nowego baristę, który pomoże nam tutaj! Tessa odkłada słuchawkę i z ogromnym uśmiechem podchodzi do mnie, pokazując kciuk w górę. Od czterech tygodni błagaliśmy właściciela o dodatkowe ręce do pracy.
• • Pierwotnie zamierzałam spędzić wakacje na relaksie, opalaniu się i cieszeniu się beztroską, zanim zacznę studia jesienią.
• • Ten sen legł w gruzach w dniu, kiedy poprosiłam mamę o przelanie mojego funduszu na studia do uczelni, żeby pokryć czesne, zakwaterowanie i wyżywienie na pierwszy rok. Fundusz, który zostawił mi tata po swojej śmierci.
• • Na początku zwlekała kilka dni, mówiąc, że musi iść do banku, żeby uwolnić środki, ale po dużej kłótni między nami przyznała, że roztrwoniła pieniądze na hazard, nowe ubrania i inwestycję w firmę swojego nowego chłopaka.
• • Byłam wściekła! Było za późno, żeby ubiegać się o stypendium, więc musiałam odłożyć marzenia o rozpoczęciu nowej przyszłości na czas nieokreślony.
• • Tak oto skończyłam tutaj, w Beantree, pracując jako baristka, żeby zacząć oszczędzać pieniądze i mieć nadzieję na rozpoczęcie studiów w przyszłym roku.
• • Nie zrozum mnie źle, uwielbiam tu pracować. Tessa jest niesamowita, klienci są naprawdę mili i cierpliwi podczas lunchowego szczytu, a zniżka pracownicza to ogromny bonus, jeśli chodzi o moje uzależnienie od kofeiny.
• • Gdy w kawiarni jest chwilowy spokój, Tessa idzie na zaplecze, żeby wydrukować ogłoszenie o nowym stanowisku baristy do umieszczenia w oknie. Bradley, jeden z naszych stałych klientów, wchodzi, a ja zaczynam kasować jego stałe zamówienie – podwójne cappuccino i muffinkę bananowo-otrębową. Uśmiecha się do mnie, kiedy podaję mu kwotę, zanim jeszcze zdąży coś powiedzieć.
• • „Jesteś niesamowita. Gdybym był 30 lat młodszy, od razu bym cię zdobył, jak tylko się do mnie uśmiechnęłaś po raz pierwszy.”
• • Uśmiecham się do Bradleya, pochylam się do niego i szepczę teatralnym szeptem: „I ja bym ci na to pozwoliła”, po czym mrugam do niego przesadnie. Jego uśmiech rośnie trzykrotnie i wiem, że oboje mamy już udany dzień.
• • Kilka dni później, Tessa jest na zapleczu, przeprowadzając rozmowy kwalifikacyjne z potencjalnymi nowymi baristami, gdy dzwonek nad drzwiami oznajmia wejście nowego klienta.
• • Podnoszę głowę z uśmiechem na twarzy, kiedy spotykam wzrok blond Adonisa o najjaśniejszych niebieskich oczach, jakie kiedykolwiek widziałam. Uśmiecha się nieśmiało, podchodząc do lady, a ja muszę dwa razy przełknąć, zanim głos mi wróci.
• • „Witamy w Beantree, co mogę dla ciebie zrobić?”
• • „Cześć, czy jesteś Tessa?”
• • „Nie, przepraszam. Czy przyszedłeś na rozmowę o pracę na stanowisko nowego baristy?” Wszyscy kandydaci zostali poproszeni o przyjście dzisiaj, więc to logiczne założenie.
• • „Tak, jestem Cade, miło cię poznać.” Wyciąga rękę, a ja robię to samo. „Layla, witaj. Tessa powinna już kończyć, a potem będzie twoja kolej.”
• • „Masz jakieś rady, żeby zapewnić sobie tę pracę?” pyta, a ja zauważam, że wciąż trzyma moją rękę. Wcale mi to nie przeszkadza.
• • „Niech pomyślę… chai latte i podwójne brownie z kawałkami czekolady na pewno postawią cię na czele stawki.” Mrugam do niego, a lekki rumieniec pojawia się na jego policzkach. Jest uroczy. Czy mogę zabrać go do domu? Spokój, Layla!
• • „W takim razie, skasuj to dla mnie i dodaj coś, co lubisz najbardziej. Muszę się upewnić, że będę w twojej dobrej księdze.” Uśmiecha się do mnie słodko, a ja nie mogę powstrzymać się od uśmiechu.
• • „Dlaczego?” pytam, przygotowując jego (czy raczej Tessy) zamówienie.
• • „Mam nadzieję, że nauczysz mnie, jak tu wszystko działa, jeśli dostanę tę pracę.”
• • „Nie jeśli, lecz kiedy. Upewnię się, że powiem o tobie dobre słowo Tessie.”
• • Patrzy na mnie zdumiony, a ja nie mogę powstrzymać chichotu. Ja nie chichoczę, ogarnij się Layla!
• • „Dlaczego miałabyś to zrobić?” pyta Cade, jakby miał trudności ze zrozumieniem, dlaczego zupełnie obca osoba chciałaby mu pomóc.
• • "Bo mam przeczucie co do ciebie, a nauczyłam się ufać swoim przeczuciom. Poza tym starsze panie uwielbiałyby mieć tu trochę na co popatrzeć." Puszczam mu oko, przesuwając jego rzeczy przez ladę w jego stronę.
• • Cade wybucha pełnym uśmiechem, który całkowicie odmienia jego twarz. Zdecydowanie powinien się częściej uśmiechać!
• • Wkrótce pojawia się Tessa i odprowadza poprzedniego kandydata. Zwracam jej uwagę i przedstawiam ją Cade'owi.
• • "Mam na dobrej władzy, że to twoje ulubione," mówi, wręczając Tessie jej latte i brownie.
• • Jej oczy prawie wyskakują z orbit, a na twarzy pojawia się szeroki uśmiech.
• • "Już go lubię!" Prowadzi go na zaplecze, a ja wracam do obsługi klientów.
• • Niestety, szybko robi się tłoczno i nie mam okazji pożegnać się z Cade'em, kiedy kończy rozmowę z Tessą. Mam nadzieję, że dostanie tę pracę i zobaczę go znowu.
• • Gdy dzień dobiega końca, Tessa i ja nie mamy okazji porozmawiać o wszystkich kandydatach, których przesłuchała, ale nie kłamałam Cade'owi, na pewno spróbuję wstawić się za nim.
• • Tuż przed zamknięciem dzwoni mój alarm w telefonie i przypominam sobie, że dziś wieczorem zaczynają się moje zajęcia z rysunku na lokalnym uniwersytecie. Będę chodzić dwa razy w tygodniu przez całe lato.
• • Wybrałabym sztukę jako dodatkowy kierunek na uniwersytecie, ale z powodu pewnych egoistycznych osób te plany są wstrzymane. To nie znaczy, że muszę zrezygnować ze wszystkich swoich planów.
• • Sztuka zawsze była moją pasją. Nie jestem Picassą, ale możliwość zgubienia się w rysowaniu czy malowaniu przynosi mi spokój, którego nigdzie indziej nie znajduję.
• • Zaczęło się, gdy miałam sześć lat i było to jedno z wielu zajęć, które dzieliłam z tatą. Mogliśmy spędzać godziny, leżąc w ogrodzie i rysując najzwyklejsze rzeczy - biedronkę na płatku kwiatka, krople rosy na pajęczynie. To były jedne z najszczęśliwszych chwil.
• • Tata i ja mieliśmy więź, której mama nigdy nie mogła (czy raczej nie chciała) zrozumieć. Dla niej marnowaliśmy czas. W rzeczywistości bardziej bolało ją to, że tata nie poświęcał całego swojego czasu jej. Zawsze była osobą, która potrzebowała, aby wszyscy skupiali na niej swoją uwagę.
• • Kiedy zamykam sklep, Tessa liczy kasę. Spoglądam na nią przez ramię, zanim zdecyduję się poruszyć temat nowego stanowiska baristy.
• • "Czy masz już pomysł, kogo mogłabyś polecić właścicielowi na to stanowisko?" Staram się być nonszalancka, ale Tessa przejrzała mnie szybciej niż woda przepływa przez sito.
• • "Dlaczego? Czy jest ktoś konkretny, kto twoim zdaniem pasuje?" uśmiecha się złośliwie, a ja pokazuję jej język.
• • "Cade wydawał się... miły..." urywam, nie chcąc wyjść na zbyt natarczywą czy opiniotwórczą.
• • Tessa wybucha głośnym śmiechem i wiem, że moja próba subtelności zawiodła, gigantycznie.
• • "Wiesz, pytał o ciebie, kiedy skończyliśmy rozmowę."
• • "Co? Co powiedziałaś?" Nie muszę już udawać, że mnie to nie obchodzi. Jest jasne jak słońce, że podoba mi się ten facet.
• • "Pytał, czy jesteś wolna."
• • Praktycznie czuję, jak moja twarz pęka na pół od uśmiechu, który się pojawia.
• • Tessa wie, że jestem bardzo ostrożna, jeśli chodzi o chłopaków. Tak, może podoba mi się Cade, ale to nie znaczy, że rzucę się na niego przy pierwszej okazji. Ten moment z Hunterem kilka tygodni temu był sam w sobie przypadkiem.
• • Następnego ranka wchodzę do kawiarni i widzę za ladą parę jasnych, uśmiechniętych oczu – Cade dostał pracę!
• • Kolejne tygodnie mijają dość spokojnie, ale Cade staje się stałym elementem mojego codziennego życia. To małe rzeczy sprawiają, że coraz bardziej go lubię.
• • Otwiera mi drzwi, kiedy przychodzę rano, odprowadza mnie do samochodu wieczorem, kiedy kończy się nasza zmiana, trzyma drzwi, kiedy wchodzę lub wychodzę z pokoju, i małe uśmiechy, kiedy łapiemy się wzrokiem przez pokój.
• • Nie jest nachalny ani zbyt pewny siebie. Jest po prostu stałym przypomnieniem, że wciąż są dobrzy, dżentelmeńscy faceci na świecie.
• • \ - - - - - - - - - - - - - - - -