Read with BonusRead with Bonus

สโตนโคลด

บทที่เก้าสิบ – เย็นยะเยือกเหมือนหิน

มุมมองของเจเดน

การเฝ้ามองเมทของข้านอนนิ่งไร้การเคลื่อนไหวและบาดเจ็บอยู่ตรงนั้นเป็นความเจ็บปวดอีกรูปแบบหนึ่ง หมาป่าในตัวข้ากระหายอยากจะวิ่งออกไปตามหาไลแคน แต่ข้าทิ้งเธอไปไม่ได้ ข้ามั่นใจว่าตอนนี้มันคงมีข้ออ้างที่จะฉีกกระชากไลแคนเป็นชิ้นๆ แล้ว

มีคนพรวดพราดเข้ามาใน...