Uit het Niets: Liefde Tussen Mij en de CEO

Hoofdstuk 8 Hij deed het met opzet

Samuel glimlachte en vroeg, "Wat zou je aanbevelen?"

Layla introduceerde vaardig de specialiteiten van het restaurant.

"Hoe wordt de champignonsoep gemaakt?" Samuel's stem was laag en zeer aangenaam.

Layla was even verbluft en dacht, 'Hoe zou ik dat weten? Ik ben geen kok.'

Ze antwoordde beleefd, "Sorry, een momentje alstublieft. Ik zal het de chef vragen en kom zo bij u terug."

Met tegenzin ging Layla naar de keuken, kwam terug en legde de bereidingswijze in detail uit.

Layla vroeg, "Wilt u de champignonsoep?"

"Een Muzen kalfsbiefstuk," antwoordde Samuel.

Layla kneep haar pen steviger vast en glimlachte met opeengeklemde tanden. "Prima."

Ze troostte zichzelf met de gedachte, 'Hij is een lastige klant, maar hij geeft meestal een goede fooi.'

Layla informeerde, "Welke wijn zou u willen?"

"Hoe zit het met Lesco rode wijn? Ik was vorige week in het buitenland..." De mooie vrouw onderbrak haastig, bang om genegeerd te worden.

Layla antwoordde, "Het spijt me, mevrouw. We hebben die wijn niet in ons restaurant."

Samuel haalde twee biljetten tevoorschijn en legde ze op de tafel.

"Dank u wel, meneer Holland." Layla nam de fooi en besteedde een half uur aan het heen en weer rennen, maar slaagde er uiteindelijk in om de wijn te kopen.

Ze kwam terug, zwetend en met de wijn in haar handen, om hem elegant met een wijnglas te zien draaien, met een lichte glimlach op zijn lippen. Hij merkte op, "1982 Lafite is ook niet slecht."

Layla was sprakeloos en wilde de wijn in zijn gezicht gooien. Hij was duidelijk met haar aan het dollen.

Layla zei, "Meneer Holland, ik heb deze wijn gehaald zoals u vroeg. Als u hem niet wilt drinken, kunt u hem meenemen, maar u moet er wel voor betalen. Zal ik hem voor u inpakken?"

Samuel weigerde, "Ik hoef deze fles niet."

Layla keek hem boos aan en zei, "U vroeg me om hem te halen. We hadden deze wijn niet in het restaurant."

Samuel antwoordde, "Ik vroeg je om een andere wijn te vinden, niet per se deze."

Hij was duidelijk onredelijk.

Layla balde haar vuisten en herinnerde zichzelf eraan, 'Een klant slaan zou me in de gevangenis doen belanden.'

Layla zei, "Dus, meneer Holland, probeert u de rekening te ontlopen? Ik bel de politie."

Hij antwoordde, "Ga je gang. Ik ben benieuwd hoe de politie omgaat met een restaurant dat een klant dwingt iets te kopen."

Layla knarste met haar tanden en zei, "Eet smakelijk."

'Ik hoop dat je erin stikt,' dacht Layla.

De mooie vrouw forceerde een glimlach en vroeg, "Meneer Holland, kent u haar?"

Samuel ontkende, "Nee."

De mooie vrouw ging verder, "Maar het lijkt erop dat u een speciale interesse in haar heeft."

Hij was duidelijk Layla aan het plagen.

"Denk je echt dat ik geïnteresseerd zou zijn in zo'n meisje als zij?" Samuel's koude blik gleed naar Layla, die haar vuisten balde in duidelijke frustratie, waarschijnlijk hem vervloekend en hem af en toe kinderlijk aanstarend.

"Misschien maak ik me te veel zorgen." De mooie vrouw probeerde zichzelf gerust te stellen, 'Hoewel ze er puur uitziet en enige charme heeft, zou de erfgenaam van de Holland Group nooit aandacht schenken aan een werkend meisje.'

"Als uw bedrijf weer op het laatste moment personeel verandert, beëindigen we de samenwerking onmiddellijk." Samuel zette zijn wijnglas neer, zijn toon kil. "Zakendoen met onprofessionele mensen is verspilling van mijn tijd."

"Het spijt me..." De mooie vrouw verontschuldigde zich paniekerig.

Layla voelde zich ook ellendig, bespeeld door een sekswerker. Ze deden er meer dan twee uur over om hun maaltijd af te maken, en ze werd meerdere keren opgeroepen, haar benen pijnlijk van het rennen.

Zag hij niet dat het gezicht van de mooie vrouw bleek werd?

Om 10:30 waren ze eindelijk klaar met het diner.

"Het diner van vanavond was aangenaam. Bedankt voor uw service." Samuel keek haar aan en glimlachte flauwtjes.

Was dat een boosaardige glimlach van succes? Layla wilde hem een klap geven.

Layla zei: "Graag gedaan."

Nadat ze vertrokken waren, ontdekte Layla dat hij een extra €20.000 had achtergelaten, de prijs van de wijn.

Layla rende naar buiten met de wijn en riep: "Meneer Holland, uw wijn."

Hij antwoordde: "Hou het maar."

Layla weigerde: "Ik drink niet."

"Echt?" Samuel trok een wenkbrauw op.

Layla voelde zich onverklaarbaar schuldig. Ze kon op één hand tellen hoe vaak ze gedronken had.

Samuel plaagde: "Drink je alleen als je liefdesverdriet hebt?"

'Hoe weet hij alles?' Layla was woedend, meer overtuigd dat hij een complot tegen haar had.

Ze vroeg: "Bent u vanavond speciaal voor mij gekomen?"

Samuel stopte, keek haar koud aan. Hij sprak op: "Verbeeld je maar niks."

Hij was niet het type dat achter een jong meisje aan zou gaan, hoewel het zien van haar hier een beetje een verrassing was.

Anders zou hij zijn omgedraaid en vertrokken toen hij binnenkwam.

Layla balde haar vuisten en zei: "Dan hoop ik oprecht dat dit de laatste keer is dat we elkaar ontmoeten."

Daarmee keerde Layla terug naar het restaurant met de wijn.

Een half uur later sloot het restaurant.

"Verdorie, ik ga de bus missen." Layla keek op de tijd en rende naar de bushalte.

Een witte Bentley volgde haar. Op de achterbank keek de strenge Samuel haar aan met een lichte glimlach. 'Ze rent behoorlijk snel, als een konijntje.'

'Waarom is hij weer terug? Zei ik niet dat dit de laatste keer was dat we elkaar zouden ontmoeten?' Layla wilde niet met hem omgaan en probeerde te versnellen, maar een golf van misselijkheid overviel haar, en ze stopte om over te geven.