Uit het Niets: Liefde Tussen Mij en de CEO

Hoofdstuk 5 Probeer je nog steeds te rennen?

De roodharige rijke jongen vloekte en hief zijn hand op, klaar om haar te slaan.

Layla kromp ineen van angst, maar zijn hand werd halverwege gestopt.

Het enige wat ze hoorden was de roodharige rijke jongen die schreeuwde van pijn, "Laat los. Mijn hand breekt... het doet zoveel pijn..."

Layla keek omhoog en zag alleen Samuels kaaklijn. Sterk en imposant, hij stond achter haar als een koning.

Layla was geschokt. Ze had niet verwacht dat hij zou ingrijpen en haar zou redden.

Samuel liet de bijna gebroken hand los.

"Wie ben jij om je met mijn zaken te bemoeien!" De roodharige jongen klemde zijn hand boos vast.

"Niemand durft zo tegen mij te praten." Samuel fronste, zijn toon koud en dominant.

Een man zei, "Meneer, hij is meneer Holland. We moeten nu vertrekken."

"Meneer Holland? Het spijt me. Het spijt me..." De roodharige jongen boog snel zijn hoofd in verontschuldiging en vluchtte in paniek.

"Owen..." Layla reikte timide naar Owens hand.

"Raak me niet aan." Owen duwde haar hand hard weg en vertrok met hen.

Layla onderdrukte de bitterheid in haar hart, bedankte Samuel en vertrok.

"Je eerste keer als held spelen, maar jammer dat het kleine konijntje het niet waardeerde," plaagde Joseph.

Samuel was normaal niet iemand die zich met andermans zaken bemoeide; het was duidelijk dat hij geïnteresseerd was in dit kleine konijntje. Het was vreemd. Moest hij niet vrouwen vermijden?

Maar het was slechts een spel. De erfgenaam van de familie Holland kon nooit betrokken raken met een barmeid. Samuel was te wijs om zoiets te doen.

Bovendien was hij al verloofd.

Om drie uur 's nachts verliet Layla eindelijk de luidruchtige bar.

Ze had hoofdpijn, oorsuizen en een nog vermoeider hart.

Layla dacht, 'Owen en ik zijn halfbroers. Owen wordt verwend door hun ouders, is ambitie-loos en komt vaak in problemen. Onze relatie is vreselijk. Maar vanavond liet hij die rijke kinderen me lastigvallen, wat me erg pijn deed. Hoe dan ook, we zijn familie. Tenminste, ik beschouw hem als mijn broer.'

Het plotselinge geluid van een claxon onderbrak haar gedachten.

Een zwarte Rolls-Royce. Het achterraam ging naar beneden en onthulde een koud gezicht.

"Stap in de auto," zei Samuel. Hij wist niet waarom, maar hij was bezorgd dat ze gepest zou worden, dus had hij hier gewacht.

Toen hij Layla naar buiten zag lopen, verdrietig kijkend, kon hij het niet laten haar te roepen.

Ze dacht, 'Het is weer hij, de sekswerker.'

Layla was in een slechte bui en wilde niet met hem in aanraking komen.

Layla versnelde haar pas, hoorde het geluid van een autodeur die achter haar openging, en begon te rennen.

Samuel merkte op, "Of je stapt vrijwillig in de auto, of ik sleep je erin."

Hij greep haar rugzak van achteren.

"Laat me los." Layla worstelde.

"Nog steeds proberen te rennen? Geloof je dat ik je benen breek?" Samuel drukte haar boos tegen de muur en hield haar handen boven haar hoofd.

Vrouwen kwamen altijd naar hem toe, maar dit was de eerste keer dat hij een vrouw achterna zat. Ze had te veel van zijn eerste keren gebroken.

Op dit moment was Layla als een vogel met gebroken vleugels, alleen in staat haar lichaam te draaien. Ze schreeuwde, "Laat los, of ik bel de politie!"

Samuel zei, "Probeer het."

Layla's ogen flikkerden van woede. Ze zei, "Wie denk je dat je bent? Je bent een sekswerker. Waar ben je zo arrogant over?"

Ze dacht nog steeds dat hij een sekswerker was. Samuel werd plotseling nieuwsgierig naar haar reactie wanneer ze zijn ware identiteit zou ontdekken. Het zou een spektakel zijn.

Samuel beval, "Stap in de auto. Ik heb iets te zeggen."

Layla weigerde, "We staan nu quitte. Ik heb niets te zeggen tegen jou."

Samuel had geen geduld om met haar te discussiëren en duwde haar direct in de auto.