Hoofdstuk 4
Travis
Ik zat in mijn auto geparkeerd aan de straat van het adres dat ik nu in mijn hand klemde. Ik bleef kijken van het notitiepapier naar de brievenbus met de nummers en vroeg me af of dit echt was waar ze woonde. Het was een vervallen huis met één verdieping, met afgebladderde verf en onkruid dat tot kniehoogte was gegroeid. De enige overgebleven luik hing scheef aan één scharnier, en een enorme barst liep over het glas van het raam. Het was nu of nooit, dus ik haalde diep adem en stapte uit mijn Mercedes. De zware voordeur ging open voor een verbluffende blonde vrouw. Haar gehighlighte haar zat perfect gestyled tegen een designerjurk. Ik bekeek de verzorgde nagels en dikke make-up, wetende dat ze meer kostten dan de waarde van dit pand. Het uiterlijk van de vrouw stond in schril contrast met het krothuis om haar heen. Teleurstelling deed mijn maag onmiddellijk ineenkrimpen, en de koude buitenkant van een toekomstige Alpha gleed op zijn plaats. De vrouw huiverde en sloeg haar blik neer zoals elke shifter zou doen in de aanwezigheid van een Alpha. Niet onderdanig aan mijn dominantie zoals die nacht, maar onderdanig uit angst voor mijn macht.
"K-K-Kan ik u helpen?" stamelde ze. Dit kon niet dezelfde vrouw zijn wiens subtiele kracht mijn overheersende kracht aantrok. Mijn wolf spitste niet eens zijn oren bij het geluid van haar stem.
"Ik hoop van wel." Ik probeerde een ontspannen glimlach te geven, "Ik probeer een voorwerp te vinden dat ik lang geleden ben kwijtgeraakt."
De vrouw fleurde op, 'Welk voorwerp zou dat zijn?"
Ik haalde de foto die in de pandjeswinkel was genomen uit de binnenzak van mijn jasje. Ik hield het naar haar uit. Haar uitdrukking toonde dat ze zich het voorwerp niet herinnerde. Ik had het rapport gelezen. De eigenaar van de winkel zei dat de vrouw het wilde verkopen, niet verpanden. Hij beweerde dat ze kalm en zelfverzekerd was, maar dit meisje voor me trilde onder mijn blik. Er klopte iets niet aan deze situatie, maar ik had antwoorden nodig, en dit was mijn eerste aanwijzing in zes jaar.
"Ik ben het zes jaar geleden kwijtgeraakt in het Westward Hotel." Ik bood aan. Langzaam veranderde haar gezicht toen ze begreep wat ik zei. Een glimp van angst trok over haar gezicht voordat ze haar zelfbeheersing hervond. Deze vrouw wist precies over welke nacht ik het had. Goed. Ik zal eindelijk wat antwoorden krijgen over de gebeurtenissen van die nacht. Haar ogen gleden op en neer de straat voordat ze op mij landden. "Waarom bent u hier, en wie bent u?"
Dus, ze wist iets. Ik grijnsde, "Dus je weet iets over die nacht?"
Ze aarzelde, en toen dwaalden haar ogen naar de ring aan mijn vinger, die mijn status symboliseerde. Met tranen in haar ogen en een trillende kin vroeg ze, "Wat wilt u van mij?"
"Was jij de vrouw met wie ik die nacht sliep?" Mijn toon is dodelijker dan ik bedoelde. Ze slikte, deed een stap terug in haar huis en greep de deurpost met één hand. Als ze dacht dat deze zwakke deur me kon tegenhouden, was ze naïef.
"Wat zou u doen als ik dat was?" Haar angst vulde mijn neusgaten en irriteerde mijn geduld. Er konden miljoenen verklaringen zijn waarom ze blond was en niet ravenzwart zoals het meisje dat me achtervolgde. Het prachtige wezen uit mijn herinnering leek in niets op de bange wolvin voor me.
"Ik zal je geen pijn doen. Als dat is wat je bedoelt. Ik kon niet stoppen met denken aan onze nacht samen." Ik zuchtte, haar een glimp van de waarheid gevend. Al vroeg leerde ik dat als je eerlijkheid van anderen wilde, je een verbinding moest laten zien door eerst iets over jezelf te vertellen. Soms was het een kleine waarheid, maar meestal loog ik. Deze kleine bekentenis leek de angst van haar gezicht te doen verdwijnen terwijl de radertjes achter haar ogen draaiden. Ik had die berekende blik bij te veel sociaal klimmende shifters gezien om niet te weten waar haar interne debat over ging. Toen de mentale acrobatiek waarmee ze bezig was klaar was, zette haar gezicht zich in een besluit. Ik hield niet van wat ik zag.
Haar stem kreeg een zwoele ondertoon waardoor mijn huid kroop, "Je kon niet stoppen met aan me te denken?"
Ik schudde mijn hoofd, "Nee. Ik kon niet stoppen met denken aan die nacht. We hadden veel te bespreken over wat er gebeurd was. Ik was zwaar dronken, dus mijn geheugen is vaag."
Een verlegen maar bijna sinistere glimlach sierde haar lippen, "Dus je herinnert je de nacht niet dat je mijn maagdelijkheid stal?"
Verdorie, ik had gedacht dat dat het geval was, "Waarom was je die nacht in mijn hotelkamer?"
"Ik wilde gewoon mijn vriendin ontmoeten voor een meidenweekend. In plaats daarvan verloor ik mijn maagdelijkheid aan iemand die ik niet eens kende!" Snikken schudden haar schouders terwijl enorme tranen uit haar ogen stroomden, maar ik voelde niets. Het hele tafereel voelde overdreven dramatisch en nep als de pest. Ik had zes verdomde jaren lang fantasiegevoelens voor deze vrouw vastgehouden. Ik wilde mijn pik een klap geven voor het brengen van me in deze situatie.
Meer tranen maakten haar wangen zwart terwijl de zware make-up die ze droeg wegspoelde. Haar pruillip trilde, en mijn brein kon het verschil in haar lippen niet begrijpen. Ze waren zo zacht en kussend geweest, reagerend en zich vormend naar de mijne alsof we al duizend keer eerder hadden gekust. De lippen van deze vrouw zagen er zo vol uit dat ze er werk aan had laten doen. Het zag er allemaal walgelijk uit, en ik voelde mijn woede steeds meer opkomen. Ik voelde me bedrogen en verraden, maar het was niemand anders zijn schuld dan de mijne. Ik moest dit gesprek beëindigen. "Dus je verpandde mijn amulet uit wraak?"
"Nee!" Ze jammerde, "Toen mijn vader ontdekte dat ik niet langer puur was, verstootte hij me. Niemand in mijn roedel wilde met me praten, laat staan me aannemen voor een baan. Dus ik verpandde het amulet voor geld omdat ik wanhopig was."
Ik weerstond de drang om met mijn ogen te rollen. Haar huis was armoedig, maar haar designer kleding, sieraden en schoenen waren in de mode, wat betekende dat ze niet tekort kwam aan geld. Mijn ketting zou hooguit een paar duizend euro opbrengen, terwijl haar schoenen gemakkelijk €10.000 waard waren. De dramatiek van dit hele tafereel veroorzaakte een beginnende hoofdpijn. De vrouw ging verder, "Dus dit is allemaal jouw schuld! Het feit dat ik in schaamte en ellende leef is omdat jij me verleidde, mijn onschuld stal en me alleen liet om ermee om te gaan."
"Wat zou je willen dat ik doe?" Kaartte ik terug. Ik herinnerde me geen verleiding, maar misschien herinnerde ik het verkeerd. Ik kon het mis hebben, omdat ik mezelf stomdronken had gedronken. Had zij mij die nacht niet net zo gewild als ik haar?
"Neem verantwoordelijkheid." Eiste ze, haar tranen droogden magisch op.
Ik kneep de brug van mijn neus, "Wat wil je precies dat er gebeurt?"
"Neem verantwoordelijkheid voor het leven dat je stal toen je mijn maagdelijkheid nam!" Haar stem werd zwoel en manipulatief.
Ik realiseerde me nu dat ze zekerheid wilde. Hoewel haar kleding rijkdom toonde, leefde ze in armoede. Ze wilde financiële zekerheid om haar leven te leiden. Ik vroeg me af of ze in rijkdom was geboren en verwachtte dat ik haar een trofee-levensstijl zou bieden. "Dus je wilt dat ik je een comfortabel leven bied?"
"Ja. Je hebt mijn kansen op dat geluk verpest, een respectabele echtgenoot vinden of een redelijke baan krijgen. Het minste wat je kunt doen is me financiële steun geven."
Ik knikte en deed een stap achteruit. Verdorie, ik was bespeeld. De vrouw had zes jaar geleden niet geweten wie ik was, maar het was duidelijk dat ze het nu wist. Ik had meer rijkdom dan ik wist wat ik ermee moest doen, dus dit verzoek zou gemakkelijk zijn. Over de teleurstelling heen komen dat mijn fantasie gewoon dat was, een fantasie, zou zwaar zijn. Ik had Sammy's advies moeten opvolgen en haar jaren geleden moeten laten gaan.
"Je naam?" Eiste ik, mijn ijzige Alpha-masker bleef stevig zitten.
"Jessica Calloway." Jessica stak haar hand uit om me te laten nemen. Ik wist dat ze verwachtte dat ik haar slappe vingers zou nemen en de achterkant van haar hand zou kussen, maar ik negeerde haar. Ik hield mijn emoties nauwelijks in; als ik haar aanraakte, zou ik ze verliezen. Ze was het tegenovergestelde van alles wat ik dacht dat ze die nacht was. Onmiddellijk eindigde mijn verlangen naar haar.
"Travis Conri," antwoordde ik, terwijl ik mijn mobiele telefoon tevoorschijn haalde om deze puinhoop te beginnen oplossen.