Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 889

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เธอถึงค่อยๆ ลดมือลง หอบหายใจอย่างอ่อนแรง

เจียงหลานหมดแรงแล้ว เธอนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่บนเก้าอี้ ดวงตาเลื่อนลอยเหม่อมองเพดาน

ทันใดนั้น กลิ่นที่คุ้นเคยก็ลอยมาจากข้างกาย เธอหันไปมอง ก็เป็นลู่จิ้งฉือจริงๆ ที่นั่งลงข้างๆ

เจียงหลานไม่มีแรงจะพูด ได้แต่เหลือบมองแวบหนึ่ง...