รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 882

ลู่จิ้งฉือได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมา “งั้นเหรอ?”

“ผมกลับคิดว่า มีแต่ตอนที่ผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องเท่านั้น ถึงจะแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่แท้จริงได้”

ซือยังชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะอย่างขมขื่น “คุณพูดถูกแล้ว เป็นผมเองที่ทำไม่ดีกับคุณ”

“ผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องขอโทษ สิ่งที่คุณทำน่ะถูกแล้ว”

ซือย...