รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 868

เจียงหลานหลับตาลง เธอข่มความเจ็บปวดรวดร้าวและความเสียใจในใจลงไป เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ในแววตาก็เหลือเพียงความห่างเหินและความเกลียดชัง

เป็นความเกลียดชังที่แม้แต่ลู่จิ้งฉือก็ไม่เคยเห็นมาก่อน

แววตาของเขาวูบไหว อ้าปากคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา

ไม่ไกลนักมีเสียงฝีเท้าดังขึ้น...