Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 867

เจียงหลานจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ร้อนแรง ในแววตาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ยากจะคาดเดา

เธอพูดอะไรไม่ออกเป็นเวลานาน มีเพียงน้ำตาที่เอ่อล้นขึ้นมาในดวงตามากขึ้นเรื่อยๆ ไหลรินลงมาตามแก้ม

ลู่จิ้งฉือเหลือบมองหน่อไม้น้ำในมือแล้วพูดว่า “ช่างมันเถอะ”

เจียงหลานเม้มปากพิงลำต้นไม้ข้างๆ แสงแดดส่องกระทบดวงตาของเธอ ทำให้รู้...