รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 762

ลู่จิ้งฉือจ้องมองตรงไปยังกองซากปรักหักพัง ควันและเปลวเพลิงที่ลอยคละคลุ้งอยู่ในอากาศค่อยๆ บดบังทัศนวิสัยของเขา

จนกระทั่งออกมาถึงลานโล่งด้านนอก ลู่จิ้งฉือถึงเพิ่งจะตั้งสติได้

“ลูกแม่!”

“ท่านประธานลู่!” หลินเจิงรีบวิ่งเข้ามาด้วยความดีใจ พร้อมกับหยิบขวดน้ำยื่นให้ลู่จิ้งฉือ

ลู่จิ้งฉือปัดน้ำขวดนั้นทิ้ง เข...