Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 736

“พอแล้ว!” ลู่เซิ่งเหวินขัดจังหวะเธอ “ถ้าวันนี้คุณเรียกผมมาเพื่อจะพูดเรื่องพวกนี้ล่ะก็ งั้นระหว่างเราก็คงไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว”

เสียงของเจียงอวิ๋นหยุดชะงักลงทันที น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาในดวงตาที่ขุ่นมัวของเธอ

เมื่อลู่เซิ่งเหวินเห็นดังนั้น ท่าทีของเขาก็อ่อนลง เขาพูดด้วยสีหน้าอึดอัดว่า “เอาล่ะ อย่าคิดมาก...