รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 707

หลินเจิงนั่งอยู่ในรถ รู้สึกเย็นวาบไปทั้งแผ่นหลัง เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ กลัวว่าลู่จิ้งฉือจะขาดสติแล้วทำเรื่องบ้าๆ บอๆ ออกมา

เขากล่าวอย่างประหม่า “ท่าน... ท่านประธานลู่ คือ... คือว่าผมมีวิธีหนึ่งครับ”

ลู่จิ้งฉือดึงสายตาจากรถโฟล์คสวาเกนคันหน้ากลับมา มองหลินเจิงอย่างเย็นชา ด้วยท่าทีที่พร้อมจะโยนเขาลงจากภ...