รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 699

ลู่จิ้งฉือลูบแก้มของเธอเบาๆ แล้วพูดเสียงต่ำว่า “นอนเถอะนะ”

แววตาของเจียงหลานไหววูบ เธอจ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พลิกตัวหันหลังให้เขา

ลู่จิ้งฉือมองแผ่นหลังของเธอ นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟในห้อง

เมื่อห้องตกอยู่ในความมืดมิด น้ำตาของเจียงหลานก็ไหลรินลงมาจากดวงตา

เสียงฝนข้าง...