รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 698

เธอขยุ้มแขนเสื้อของตัวเองไว้ ปอยผมที่หลุดลุ่ยลงมาบดบังใบหน้าไปครึ่งหนึ่งจนมองไม่เห็นสีหน้าของเธอ

“เจียงหลาน” มือของลู่จิ้งฉือค้างอยู่กลางอากาศครู่ใหญ่ ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเธอออกมา

เจียงหลานก้มหน้าลงต่ำ ไม่ได้สนใจเขาเลย

ในตอนนี้ ทั่วทั้งร่างของเธอแผ่กลิ่นอายของความอับจนหนทาง ความอ่อนแอ และความหวาดระแว...