รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 633

“เอ๊ะ...?” นักบินที่ชื่ออาไฉชะงักไปครู่หนึ่ง หันกลับไปมองเผยชิงเซิง

เขาไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายพูดเล่นหรือพูดจริง เลยเอ่ยถามขึ้นว่า “จะให้บินกลับไปจริงๆ เหรอครับ?”

ลู่จิ้งฉือเอนหลังพิงเบาะอย่างเฉยเมย ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร ภายในห้องโดยสารมีแสงสลัว จึงไม่มีใครเห็นความเหนื่อยล้าในแววตาของเขา

หลินเจิงกลับร้อนใจ...