รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 628

เจียงหลานชะเง้อคอมองไปที่แผ่นหลังของเขา เธอดีใจที่เห็นว่าแผลของเขาไม่มีเลือดไหลแล้ว แม้ว่าเลือดจะแข็งตัวเกรอะกรังอยู่บนบาดแผลจนดูไม่น่ามองนัก แต่อย่างน้อยมันก็เริ่มตกสะเก็ดแล้ว

ความเจ็บปวดของเธอก็ถือว่าคุ้มค่า

แต่ลู่จิ้งฉือยังคงนอนอยู่บนพื้นหญ้า ไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นเลย

เจียงหลานนั่งลงกลับไปที่เดิม...